Ο λόγος για τους 500 πλουσιότερους ανθρώπους του κόσμου, που το 2017 έγιναν πλουσιότεροι κατά ένα… τρισεκατομμύριο δολάρια!
Παρότι ο Αϊνστάιν δεν έχει ασχοληθεί με το θέμα είναι ακριβές να πούμε πως «η ισότητα είναι ενάντια στην φύση του ανθρώπου». Όπως λοιπόν είναι φυσιολογικό να υπάρχουν πλούσιοι και φτωχοί έτσι είναι φυσιολογικό κάποιοι πλούσιοι να γίνονται κάθε χρόνο πλουσιότεροι και κάποιοι φτωχοί να γίνονται όλο και φτωχότεροι. Να μην έχουν μια μερίδα φαγητό να μην έχουν εξασφαλισμένο ένα ποτήρι καθαρό νερό. Είναι περίπου φυσιολογικό να καταληστεύουν κάποιοι τον ορυκτό πλούτο της χώρας τους και να αυξάνουν το πλούτο τους ενώ οι φτωχοί να λιμοκτονούν.
Όλα τούτα είναι απολύτως φυσιολογικά. Όπως και να σκοτώνονται χιλιάδες άμαχοι και γυναικόπαιδα θύματα ενός ακήρυχτου περιφερειακού πολέμου κοντά στην ευρύτερη περιοχή μας με πραγματικό λάφυρο τα ενεργειακά αποθέματα. Τώρα αν οι φτωχοί και κατατρεγμένοι αυτού του πολέμου έρχονται κατά δω για να γλιτώσουν είναι επίσης φυσιολογικό να τους αφήνουμε να θαλασσοπνίγονται ή να στήνουμε τείχη για να μην περάσουν. Φυσιολογικά πράγματα βρε αδερφέ. Στο κάτω-κάτω οι περισσότεροι από αυτούς είναι σκουρόχρωμοι και μουσουλμάνοι…
Ξεκινήσαμε όμως από την φυσιολογική εξέλιξη των πλούσιων σε ακόμα πλουσιότερους. Ο λόγος λοιπόν για τους 500 πλουσιότερους ανθρώπους του κόσμου, που το 2017 έγιναν πλουσιότεροι κατά ένα… τρισεκατομμύριο δολάρια! Οπως αποκαλύπτει ο χθεσινός Billionaires Index του Bloomberg (ο δείκτης που καταγράφει καθημερινά την περιουσία των 500 πιο πλούσιων ανθρώπων του κόσμου), οι εν λόγω μεγιστάνες υπερτετραπλασίασαν φέτος τα κέρδη τους σε σχέση με το 2016, αυξάνοντας τον συνολικό τους πλούτο κατά 23% – από τα 4,4 τρισ. δολάρια σε περισσότερα των 5,3 τρισ. δολαρίων.
Ούτε λίγο ούτε πολύ οι «500» αύξαναν την περιουσία τους στη διάρκεια του 2017 κατά 2,7 δισ. δολάρια καθημερινά! Πρόκειται για τη μεγαλύτερη συσσώρευση πλούτου από τη «Χρυσή Εποχή των ΗΠΑ» –μεταξύ 1870 και 1900–, όταν οικογένειες όπως οι Ροκφέλερ, οι Κάρνεγκι και οι Βάντερμπιτ έλεγχαν τεράστιες περιουσίες. Η αύξηση του πλούτου των «500» είναι κυρίως αποτέλεσμα της εκρηκτικής ανόδου των χρηματιστηριακών αγορών, οι οποίες σε αντίθεση με την πραγματική οικονομία συνεχίζουν να απορροφούν μεγαλύτερο κομμάτι από τη ρευστότητα που προσφέρουν οι κεντρικοί τραπεζίτες στο οικονομικό σύστημα και να παράγουν υπερκέρδη για τους πλούσιους μεγαλομετόχους των επιχειρήσεων και τους μεγαλοεπενδυτές.
Η τρέχουσα πορεία των χρηματιστηρίων είναι η δεύτερη ισχυρότερη και η δεύτερη πιο μακροχρόνια ανοδική της Ιστορίας. Ευρύτεροι δείκτες μετοχών, όπως MSCI World Index και ο Standard & Poor’s, σημειώνουν φέτος άνοδο 20% σπάζοντας το ένα ρεκόρ μετά το άλλο. Μήπως όμως όλα αυτά γίνονται ερήμην των αποφάσεων που παίρνουν οι κυβερνήσεις. Μήπως είναι αναπότρεπτη η συσσώρευση του πλούτου; Δεκάδες επιχειρήσεις-κολοσσοί των ΗΠΑ έσπευσαν αυτόν τον μήνα να επωφεληθούν της επικείμενης μείωσης της φορολόγησής τους (από 35% σε 21%) από τον Τραμπ όχι για να επενδύσουν και να προσλάβουν, αλλά προκειμένου να εξαγγείλουν επαναγορές μετοχών τους, οι οποίες με τη σειρά τους θα εκτοξεύσουν τις τιμές τους και μαζί τον πλούτο μεγαλομετόχων και διευθυντών στα ύψη.
Αυτή η συνεχής υπερ-συγκέντρωση πλούτου στα χέρια λίγων σημειώνεται, όμως, σε μια περίοδο εκτεταμένης φτώχειας και εξαθλίωσης στην υφήλιο. Σε μια περίοδο κατά την οποία δισεκατομμύρια άνθρωποι βλέπουν τα εισοδήματα και τις περιουσίες τους στάσιμα ή να συρρικνώνονται, στερώντας τους την πρόσβαση στους αναγκαίους για αξιοπρεπή διαβίωση πόρους. Να λοιπόν που η ανισότητα δεν είναι μια αναπότρεπτη πραγματικότητα δεν είναι θέλημα θεού. Είναι αποτέλεσμα συγκεκριμένων πολιτικών επιλογών.
Είναι πλούτος που συσσωρεύεται αλλά δεν επενδύεται για να δημιουργηθούν δουλειές όπως παπαγαλίζουν οι ανά τον κόσμο νεοφιλελεύθεροι και οι εγχώριοι υποστηρικτές τους. Η φτώχεια δε είναι θέλημα θεού ούτε μια αναπότρεπτη φυσιολογική εξέλιξη. Είναι ανθρώπινο δημιούργημα. Εκατομμύρια άνθρωποι έδωσαν τη ζωή τους για μια δίκαιη κοινωνία χωρίς πλούσιους και φτωχούς χωρίς αδικία και εκμετάλλευση. Εδώ και περίπου τριάντα χρόνια ο πιο επιθετικός και αρπαχτικός καπιταλισμός αντεπιτίθεται. Αρπάζει από το κοινωνικό κράτος, αρπάζει από τα εισοδήματα των εργαζομένων, δημιουργεί κρατικά χρέη και τα μετατρέπει σε ιδιωτικά κέρδη. Εντούτοις δεν χορταίνει την πείνα του…
