Ένας ακόμη νεκρός, ο 100ός, ένας ήρωας παππούς που κάηκε για να σώσει το εγγόνι του ήρθε να μας θυμίσει ότι υπάρχει και το εθνικό έγκλημα, η ανείπωτη τραγωδία στο Μάτι.
Ήρθε να θυμίσει σε όλους μας ότι η καταστροφή της Ανατολικής Αττικής δεν μπορεί να ξεχαστεί, ακόμη κι αν πέρασαν πέντε μήνες ή αν περάσουν 10 χρόνια.
Αλλά ήρθε ένας ακόμη θάνατος να στρέψει ξανά τα φώτα της δημοσιότητας στο Μάτι, εκεί που ο οικισμός προσπαθεί να σταθεί στα πόδια του εν απουσία της κυβέρνησης.
Ο Αλέξης Τσίπρας έκανε δήθεν το… χρέος του και πήγε να άκουσε τα προβλήματα των κατοίκων και να δώσει λύσεις, όμως, λύσεις δεν έχουν βρεθεί και οι κάτοικοι δεν μπορούν να κλείσουν τις πληγές τους.
Δεκάδες οικογένειες που έχασαν τα σπίτια τους και δεν είχαν που αλλού να πάνε «μοιράζονται» πλέον στις κατασκηνώσεις του Δήμου Μαραθώνα, της Πολεμικής Αεροπορίας και του Στρατού Ξηράς. Πέντε μήνες μετά και δεν έχει βγει ούτε μία άδεια επισκευής κτιρίου.
Η αγωνία για τα «κόκκινα» και «κίτρινα» σπίτια, εξαιτίας έλλειψης χρονοδιαγράμματος για την ανακατασκευή – επισκευή τους, κυριεύει τους πληγέντες. Κάθε εξαγγελία ή απόφαση αφήνει ερωτηματικά ή δημιουργεί συνθήκες νέας αναμονής. Μεταξύ άλλων οι πυρόπληκτοι περιμένουν να δουν το πολυδιαφημιζόμενο εκ μέρους της κυβέρνησης Ειδικό Χωρικό Σχέδιο με τη μέθοδο του οποίου θα γίνει η πολεοδομική ανασυγκρότηση στο Μάτι.
Τα Χριστούγεννα στο άλλοτε ζωντανό Μάτι είναι πολύ δύσκολα. Είναι οι πρώτες γιορτές χωρίς 100 φίλους, συγγενείς, γείτονες και με μια περιοχή που ακόμη μυρίζει θάνατο. Η μυρωδιά καμένου παραμένει έντονη, εγκλωβισμένη σε σπίτια – κουφάρια και συνολικά η εικόνα του απογυμνωμένου οικισμού είναι αποκαρδιωτική. Σε κάθε γωνιά ξυπνούν μνήμες από την τραγωδία του Ιουλίου: έρημες γειτονιές που παίρνουν ζωή από αδέσποτους σκύλους και γάτες, ετοιμόρροπα κτίσματα, στοιβαγμένοι κορμοί καμένων δέντρων, ξερόκλαδα και καμένα κουκουνάρια στην άκρη των δρόμων, σακιά με αμίαντο έξω από «κόκκινα» και «κίτρινα» σπίτια.
Πέντε μήνες μετά την τραγωδία της 23ης Ιουλίου, σβήνει η ελπίδα των πυροπλήκτων για ένα νέο ξεκίνημα. Κυριαρχούν η απελπισία και ο θυμός. Ως «χριστουγεννιάτικο δώρο», τους έμειναν τα μεγάλα λόγια της κυβέρνησης για γρήγορη αποκατάσταση.