Το Λασίθι δεν βγάζει μόνο Δραγασάκηδες και Δαμανάκη

• Το φετινό καλοκαίρι, που το πέρασα ως συνήθως στον τόπο καταγωγής μου, την Ιεράπετρα, υπήρξε για μένα μία περίοδος περισυλλογής, προβληματισμού και στοχασμού. Αφορμή στάθηκαν οι περίπατοί μου στην πόλη και μία σημαντική εκδήλωση.

Γιώργος Παπαγεωργίου,  Μαρία Λιουδάκη

• Αν και κάθε χρόνο συμβαίνει να νοιώθω συγκίνηση όταν περνώ από το χώρο του αρχαιολογικού μουσείου της Ιεράπετρας, όπου στον περίβολο χώρο, υπάρχει μια σεμνή προτομή του πρώην βουλευτή της Αριστεράς και γιατρού των φτωχών Γιώργου Παπαγεωργίου, αλλά και η  μαρμάρινη πλακέτα στον τοίχο του Μουσείου αφιερωμένη στην  κομμουνίστρια μεγάλη παιδαγωγό και λαογράφο  Μαρία Λιουδάκη, φέτος ένοιωσα ξεχωριστή συγκίνηση. Επισημαίνω εδώ πως η τοποθέτηση της πλακέτας αυτής στο συγκεκριμένο σημείο, οφείλεται στο γεγονός ότι το σημερινό Μουσείο υπήρξε  σχολείο που η  παιδαγωγός Λιουδάκη δίδαξε στους τότε μαθητές της Ιεράπετρας.
• Ένοιωσα συγκίνηση, γιατί, αν και στην περίοδο που έζησαν οι μεγάλοι αυτοί ήρωες, ήταν υπό διωγμό, τις τελευταίες δεκαετίες τιμώνται, έστω έτσι, με λιτό τρόπο. Βεβαίως τιμώνται και με άλλους τρόπους. Για παράδειγμα με τη διοργάνωση κατά καιρούς, όπως  για παράδειγμα φέτος, εκδηλώσεων προς τιμή της Λιουδάκη.

Εκδήλωση –αφιερωμένη  στην Μαρία Λιουδάκη

• Φέτος το καλοκαίρι, η Ποιητική  Σπείρα, ο Δήμος Ιεράπετρας και ο Πολιτιστικός Σύλλογος Βαϊνιάς συνδιοργάνωσαν εκδήλωση αφιερωμένη στη φωτισμένη δασκάλα και κορυφαία λαογράφο, Μαρία Λιουδάκη με ομιλητές σημαντικούς πνευματικούς ανθρώπους.
• Η εκδήλωση που έγινε στο κτίριο και χώρο που ήταν το παλιό τζαμί, περιλάμβανε εισηγήσεις σημαντικών πνευματικών ανθρώπων (Γιώργος Παπαναστασίου καθηγητής Πανεπιστημίου, Δημήτρης Ράπτης, συνεργάτης του Ινστιτούτου Νεοελληνικών Σπουδών,  Χριστόφορος Χαραλαμπάκης Καθηγητής Γλωσσολογίας που μίλησε με θέμα «Η αλληλογραφία της Μαρίας Λιουδάκη με τον Μανόλη Τριανταφυλλίδη». Στην ομιλία του αυτή,  έκανε εκτεταμένη αναφορά στη  δράση και την πνευματική προσφορά της.
• Η εκδήλωση, ήταν σημαντική και λόγω της μεγάλης παρουσίας συμπατριωτών μου σε αυτή. Η ανταπόκριση των Γεραπετριτών σε αυτή την εκδήλωση δημιουργεί αισιοδοξία γιατί δείχνει  πως η πνευματική προσφορά και η  θυσία τους δεν  ξεχνιέται.  Αυτό είναι πολύ παρήγορο.
• Όπως έχει αναγνωριστεί, από όλους όσοι γνώρισαν την Λιουδάκη, ήταν σπουδαία προσωπικότητα, αγωνίστρια αλλά και πολύ σημαντική λαογράφος με μεγάλο της έργο εκείνο για τις Μαντινάδες της Κρήτης.  Συγκινούμαι, λοιπόν, κάθε φορά που περνώ από αυτό το σημείο,  μόνο που φέτος ένοιωσα την ανάγκη να γράψω κάτι και να το εξωτερικεύσω. Ανάγκη που έγινε πιο δυνατή μετά την  εκδήλωση που έγινε αυτό το καλοκαίρι στην Ιεράπετρα προς τιμή της Μαρίας Λιουδάκη στο χώρο που ήταν το Τζαμί,. Χίλιες σκέψεις πέρασαν από το μυαλό μου αυτή την περίοδο, αλλά κυρίως η ανάγκη να μιλήσω για αυτούς, τους  πραγματικούς ανθρώπους και αγωνιστές του χτες, συγκρίνοντας τους με τους  υποτιθέμενους  αριστερούς του σήμερα, που δεν έχουν καμιά σχέση με την Αριστερά.

Τόπος αγωνιστών και μαρτύρων

• Η Ανατολική Κρήτη, το Λασήθι και η Ιεράπετρα έχουν μεγάλη προσφορά στους αγώνες για τη λευτεριά και πρόοδο της Κρήτης και έχουν δώσει στον τόπο αξιόλογες μορφές πέρα των 2 προαναφερθέντων. Στο Λασήθι έζησαν και έδρασαν πατριώτες, αγωνιστές, κομμουνιστές, που δεν κάμφθηκαν, που δεν υποχώρησαν, που δεν ατίμασαν την ιστορία αγώνων της Αριστεράς. Παραδείγματα αυταπάρνησης και ηρωισμού,  ήταν οι Μάρτυρες της Εθνικής Αντίστασης Μαρία Λιουδάκη και ο Ναπολέοντας ο Σουκατζίδης.. Εδώ μεγάλωσε και δούλεψε ο «γιατρός των φτωχών» και βουλευτής της Αριστεράς Γιώργος Παπαγεωργίου.

Ο Αγωνιστής και μάρτυρας Ρούσος Κούνδουρος

• Ευρύτερα, στο Λασήθι έδρασε ο εκτελεσθείς από τους Γερμανούς δικηγόρος Ρούσος Κονδουρος, θείος του γνωστού σκηνοθέτη, ηγέτης της Αντίστασης στο Λασήθι και την Κρήτη.

Ο Ρούσος Κούνδουρος γεννημένος το 1891 στον Άγιο Νικόλαο, αφιέρωσε όλη τη ζωή του στην υπηρεσία της πατρίδας και της ελευθερίας της και για το κοινό        καλό, Σαν  δικηγόρος δεν  πήρε ποτέ ούτε δραχμή από φτωχούς. Δεν έλειψε  ποτέ από  τις μεγάλες στιγμές  όχι μόνο της Κρήτης αλλά και της χώρας και όταν έρχεται η κατοχή  της χώρας μας, μετά το  1940,  πάλι είναι παρών. Μετά το τέλος της μάχης της Κρήτης (τελευταίο 10ήμερο Μαίου 41, ) με άλλους πατριώτες αγωνιστές μετέχει στην ίδρυση του ΕΑΜ Λασηθίου και αναλαμβάνει την προεδρία της Νομαρχιακής Επιτροπής. Με λόγια και έργα «ανυψώνει το ηθικό φρόνημα των Κρητικών, κεντρίζει τον πατριωτισμό τους και στηλιτεύει τους δουλοπρεπείς και αποστέργει την εν απραξία προσδοκίαν.»

Συλλαμβάνεται από τους Γερμαούς τις 4 Αυγούστου 44 και μετά από μία διαδρομή στα Κολαστήρια Γκεστάπο Ηρακλείου, στις φυλακές Ηρακλείου, και στις φυλακές Αγυιάς Χανίων,  εκτελείται τα χαράματα της 29^ης Αυγούστου πριν δει λευτερωμένη τη πατρίδα.

Με κίνδυνο να παραλείψω κάποιους, δεν μπορώ να μην αναφέρω ακόμη το γιατρό Μιχάλη Κοκκολάκη και  το μεγάλο ΕΑΜίτη φιλόλογο και λογοτέχνη  Γιάννη Παυλάκη που έγραφε και το βιβλίο για τον Ρούσο κούνουρο.

• Αυτοί ήταν πραγματικοί αγωνιστές για τους οποίους μπορεί να περηφανεύεται το Λασήθι. Και μπορούμε να πούμε πως τη σκυτάλη έχει πάρει εδώ και χρόνια η επόμενη γενιά, με μεγάλη προσφορά αγώνων τηρουμένων πάντα των ιστορικών αναλογιών κάθε εποχής. Σήμερα, η νεότερη γενιά Λασιθιωτών αγωνιστών δίνει μάχες για να δει ο τόπος άσπρη μέρα για την ανεξαρτησία του για την πρόοδο του για να ξεμπλέξουμε μια και καλή από Τρόικα και τους δυνάστες. Μου έρχονται στο μυαλό άνθρωποι όπως ο Γιώργης ο Παραουλάκης, ο Κωστής Δερμιτζάκης, η  Μαρία Κοτσυφάκη, ο Δημήτρης Γιαννίδης και πολλοί άλλοι και ζητώ συγνώμη για αυτούς που ξεχνώ, γιατί η πολύχρονη  απουσία  και περιοδική  παρουσία μου στην περιοχή, είναι η αιτία που δεν έχω πλήρη εικόνα από τους σύγχρονους αταλάντευτους αγωνιστές που παλεύουν για το καλό των συνανθρώπων μας μακριά από ιδιοτέλειες. Μερικοί από αυτούς, ήταν παρόντες και τους είδα στην ενδιαφέρουσα και αξιέπαινη εκδήλωση που διοργάνωσε πέρυσι το ΚΚΕ, στην Ιεράπετρα, για τη δράση του ΔΣΕ στην Κρήτη
• Αυτοί είναι οι πραγματικοί συνεχιστές των αγώνων της Αριστεράς και όχι κάποιοι επώνυμοι που παρέδωσαν τα όπλα στον ταξικό εχθρό, σήμερα στην Μέρκελ, τον Σόιμπλε, τον Τραμπ.
• Ένοιωσα φέτος αυτή την ανάγκη, να μιλήσω για τους πραγματικούς αριστερούς. Ο πραγματικός αριστερός νοιάζεται για το κοινωνικό σύνολο και όχι για τον εαυτούλη του, τη θεσούλα και τα τριάντα αργύρια. Δεν μπορούν να λέγονται αριστεροί όσοι βάζουν το ατομικό συμφέρον πάνω από το συνολικό, όσοι άλλα διακηρύττουν και άλλα πράττουν.

Αναφέρομαι σε  στελέχη όπως ο Δραγασάκης  και ο Ανδρουλάκης

• Αναφέρομαι σε στελέχη όπως ο Δραγασάκης και ο Ανδρουλάκης που εκτός από την θητεία  σε ηγετικές  θέσεις στο ΚΚΕ, στον ΣΥΝ και στον ΣΥΡΙΖΑ,  επεδίωξαν να αναρριχηθούν  και στην Κεντρική πολιτική σκηνή, με επιδίωξη υπουργικών θώκων και υψηλών θέσεων, πχ ο Δραγασάκης, Δαμανάκη και άλλοι πουλώντας αξίες και ιδανικά. Δυστυχώς, η Αριστερά στο Λασήθι, τις τελευταίες δεκαετίες προσωποποιήθηκε  από αυτούς τους επώνυμους, που μόνο Αριστεροί δεν μπορούν να χαρακτηριστούν σήμερα, κρίνοντας  τη στάση και τα καμώματα τους
• Δυστυχώς για αυτούς, τα βιβλία, τα προγραμματικά κείμενα, υπάρχουν στις βιβλιοθήκες και στα κομπιούτερ μας και μαρτυρούν για την κατηφορική πορεία τους.
• Η Αριστερά, όμως, έχει ήρωες που δεν υποχωρούν, αλλά παλεύουν για τα δίκια του λαού, ανεξάρτητα από δυσκολίες και διωγμούς. Που έχουν παλέψει δεκαετίες τώρα, που έχουν ακόμη και μαρτυρήσει για τα ιδανικά τους. Δεν θα μπορούσε να κατηγορήσει κανείς κάποιο στέλεχος της Αριστεράς, που αναρριχάται ακόμη και σε κεντρικές θέσεις της πολιτικής σκηνής , αν αυτό δεν γίνεται με όρους κωλοτούμπας, με όρους προδοσίας των ιδεών τους, προδοσίας απέναντι στο  λαό που τον εμπιστεύτηκε.
• Απαράδεκτη εγκληματική κωλοτούμπα έκαναν οι προαναφερόμενοι «Αριστεροί» Είναι μεγάλη κατάντια για την Αριστερά, ηγέτης της, συγκεκριμένα ο  ΤΣΊΠΡΑΣ, να λέει σήμερα πως  έχουμε ίδιες αξίες με τον Τραμπ,  αυτόν που προωθεί πολέμους, που προωθεί εξοπλισμούς και νέες βάσεις στη χώρα μας, που προωθεί κοινές δράσεις μας με το χωροφύλακα των ΗΠΑ το Ισραήλ, που εξοντώνει καθημερινά Παλαιστινίους. Έχουμε λοιπόν κοινές αξίες με τον Τραμπ!!! Θαρρώ πως έχουμε να ακούσουμε ακόμη πολλά, αφού ο Τσίπρας  πήρε την μεγάλη απόφαση να γίνει  ένα πειθήνιο πιόνι των ΗΠΑ, προδίδοντας την Αριστερά.
• Αν είναι δυνατό. Το ζήσαμε κι αυτό. Να χαίρεται η αντίδραση, να χαίρονται οι ΗΠΑ και η Τρόικα για την εξέλιξη και κατάντια του ΣΥΡΙΖΑ και να ντρέπονται οι πραγματικοί Αριστεροί για τις εξελίξεις στη χώρα μας  μετά την κωλοτούμπα, την προδοσία βασικά  του ΣΥΡΙΖΑ, τον Ιούλιο 2015. Οι αληθινοί  Αριστεροί  δυσκολεύονται πια  να μιλάνε πια για την ηθική ανωτερότητα της Αριστεράς. Εξ αιτίας της κωλοτούμπας Τσίπρα που  βέβαια δεν  εκπροσωπεί πλέον την Αριστερά
• Εξ αιτίας του Τσίπρα, δυστυχώς τα τελευταία χρόνια η πλειοψηφία των πολιτών που ταυτίζει, κακώς μεν, αλλά ταυτίζει σε μεγάλο βαθμό, την Αριστερά με τον ΣΥΡΙΖΑ, το ηθικό πλεονέκτημα μηδενίζεται. Την αλήθεια πως η «οικογένεια» της Αριστεράς μας είναι αυτή των θυσιών και των αγώνων για το καλό του λαού και του τόπου. Αυτή δυστυχώς είναι η «προσφορά»!!! του σημερινού ΣΥΡΙΖΑ, των Τσίπρα και Δραγασάκη.
• Αρκετοί πολίτες λένε σήμερα: Σας είδαμε και εσάς τους Αριστερούς. Αντιγράφετε τους προηγούμενους (ΝΔ και ΠΑΣΟΚ), κάνετε κι εσείς τα ίδια. Και δεν μπορείς να πεις κουβέντα, αφού και ο ΣΥΡΙΖΑ εφαρμόζει ακριβώς ίδια πολιτική με τους προηγούμενους. Οι διαφορές είναι απειροελάχιστες και ίσως η μόνη διαφορά είναι πως στη θέση των φίλων της ΝΔ και ΠΑΣΟΚ κατέλαβαν σήμερα καίριες θέσεις στον κρατικό  μηχανισμό τα «δικά μας» παιδιά, μέλη και φίλοι του ΣΥΡΙΖΑ. Ούτε λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ εφάρμοσε, εκτός εξαιρέσεων, την αξιοκρατία. Σε θέσεις κλειδιά ο ΣΥΡΙΖΑ έβαλε  δικά του παιδιά στην πλειοψηφία,  πρόθυμους και όχι τους ικανότερους.

• Όμως η Αριστερά δεν είναι αυτή. Δεν ταυτίζεται με την πορεία των Δραγασάκη, Ανδρουλάκη, Δαμανάκη κλπ. Που αποδείχτηκαν Αριστεροί της συμφοράς και της κακιάς ώρας Βέβαια είναι κατανοητό γιατί, τα τελευταία χρόνια, την πορεία της Αριστεράς στην Ανατολική Κρήτη και Ιεράπετρα την ταυτίζουν με τους Δραγασάκη, Ανδρουλάκη, Δαμανάκη. Έχει τη λογική της αυτή η ταύτιση αφού αυτοί υπήρξαν πρώτα στελέχη,  βουλευτές, αξιωματούχοι. Είναι όμως  λάθος αυτό, γιατί οι παραπάνω εγκατέλειψαν την Αριστερά, για οφίτσια και ωφελήματα. Λυπάμαι να σκέπτομαι σήμερα πως από τους πρωτεργάτες, τους καταστροφείς της ριζοσπαστικής Αριστεράς ήταν οι προαναφερόμενοι συμπατριώτες μου.
• Διάβαζα κάποτε τον πρόλογο του Μίμη Ανδρουλάκη στο βιβλίο του αγωνιστή της Αντίστασης Μιχάλη Κοκκολάκη . Τι ανέφερε ο Μίμης Ανδρουλάκης το 1988, κλείνοντας τον πρόλογο στο βιβλίο του.
• «… Ας αναλογιστούμε μόνο πως σε τούτο τον απομονωμένο νομό, στα κακοτράχαλα και φτωχά μέρη μας και με την τόση παρουσία του καταχτητή, μπόρεσαν οι απλοί άνθρωποι να σηκωθούν, να οργανωθούν, να ανακαλύψουν τις ιδέες του σοσιαλισμού και να δείξουν τέτοια πρωτοβουλία στον μαζικό αντιστασιακό αγώνα. Από τότε άλλαξαν πολλά στη ζωή μας και στον τόπο μας. Όμως μας χρειάζεται η ίδια δύναμη θέλησης, το ίδιο πάθος, αν θέλουμε αυτοί οι αγώνες για ελευθερία, κοινωνική δικαιοσύνη, ανθρώπινη αλληλεγγύη να βρουν την πλήρη τους δικαίωση. Αν θέλουμε στο σούρουπο τούτου του δραματικού 20^ου αιώνα και στη αυγή του 21^ου να δούμε μια Ελλάδα της ειρήνης, της δημοκρατίας και του σοσιαλισμού».

• Σίγουρα Θα τρίζουν τα κόκκαλα του Μιχάλη Κοκολάκη για την συντηρητική πολιτική δράση που ακολούθησε έκτοτε.
• Ας μιλήσουμε όμως και για το ρόλο του συντοπίτη μας Γιάννη Δραγασάκη. Αν έχει σημασία να τονιστεί η περίπτωση Δραγασάκη είναι γιατί αυτός παίζει σήμερα καθοριστικό ρόλο στα πολιτικά δρώμενα. Ο Γ.Δραγασάκης είναι ο αρχιτέκτονας της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ που αποφάσισε να πάει στο αντίπαλο στρατόπεδο και αυτός τράβηξε και όλο τον ΣΥΡΙΖΑ σε αυτό το δρόμο. Η Αριστερά, καταστράφηκε με τους συμβιβασμούς πρώτων στελεχών του όπως ο Δραγασάκης
• Αν όμως ισχύουν τα σοφά λόγια που λέει ο λαός μας πως «τα στερνά τιμούν τα πρώτα» τι θα έχει να λέει στον κόσμο της Αριστεράς στον κόσμο της Ιεράπετρας αύριο, τι θα λέει σε όσους τον εμπιστεύτηκαν για μια άλλη πολιτική? Ευτυχώς την τιμή της Αριστεράς σώζουν σήμερα οι Δερμιτζάκης, Γιαννίδης της ΛΑΕ και οι κομμουνιστές της Ιεράπετρας.
• Μόνο θλίψη μπορεί να νοιώσει κάποιος για τη διαδρομή του Δραγασάκη, όμως  η ιστορία είναι αμείλικτη και η ιστορία θα κατατάξει και θα βάλει στη θέση που τους αναλογεί τους προδότες της Αριστεράς, μαζί και τον Δραγασάκη..
• Όσους επέλεξαν διαδρομές σε βάρος της κοινωνίας και του τόπου. Να είναι όμως βέβαιοι πως ο λαός θα τους «ανταμείψει» ανάλογα. Στην ιστορία αντέχουν όσοι πραγματικά υπηρέτησαν το γενικό και όχι το προσωπικό συμφέρον.

Επίλογος

• Όσο και να μας προκαλεί θλίψη η πορεία τέτοιων παλιών συντρόφων μας, δεν πρέπει να μας οδηγήσει σε απαισιοδοξία και  παραίτηση.  Αλλά σε πείσμα. Έχουμε καθήκον να μην σιωπούμε αλλά να διαφωτίζουμε τον λαό για φίλους και εχθρούς, για να βρουν δικαίωση όσοι πραγματικά αξίζουν και για να μπορέσει  κάποια στιγμή η ιστορία να γραφτεί αντικειμενικά.
• Η συντριβή του ΣΥΡΙΖΑ δεν θα αργήσει. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα σβήσει και δεν θα αργήσει η στιγμή που μια πραγματική ριζοσπαστική Αριστερά θα φανεί. Αυτό που οφείλουν σήμερα, όλοι οι συνεπείς Αριστεροί, είναι να μην το βάλουν κάτω. Το οφείλουν στους προγόνους, τους πραγματικούς ήρωες που έχουν θυσιαστεί για το λαό  Να βρουν κοινό βηματισμό, κοινούς στόχους και να παλέψουν από κοινού για να φύγει η εξουσία του κεφαλαίου που είναι ισχυρή και δεν φεύγει με διαιρεμένους τους Αριστερούς, τους αγωνιστές, του πατριώτες
• Η σημερινή ηγεσία ΣΥΡΙΖΑ κατέστρεψε -πιστεύω προσωρινά- την Αριστερά. Ευθύνη έχουν τα ηγετικά εκείνα στελέχη που έδωσαν αφορμές, έδωσαν δικαίωμα στους αντιπάλους να λένε πως «όλοι ίδιοι είναι»
• ‘Αυτή η ηγεσία έχει ευθύνη όχι μόνο για την οικονομική καταστροφή αλλά και για την κατεδάφιση των αξιών. Άραγε για τέτοια Αριστερά δεσμευτήκαμε προς τον λαό;. Όχι. Είναι μάλιστα τεράστια ευθύνη της προς τη νεολαία που την δίδαξε πως δεν υπάρχει μέλλον και την έχει οδηγήσει σε παραίτηση. Που έχει εκμαυλίσει νέα στελέχη να συμβιβάζονται και να μην αγωνίζονται για το συλλογικό καλό. Να κυνηγούν υποταγμένα βόλεμα και να μην δέχονται την αξιοκρατία. Νεολαία πρόθυμη, χωρίς αρχές.
• Αν λάβει κάποιος υπόψη τα αριστερά κείμενα και μελέτες που έχουν γράψει τα κυβερνητικά στελέχη εφαρμόζοντας σήμερα τα αντίθετα, υιοθετώντας τις ΝΦ επιλογές, τάχα εξαναγκασμένοι , το μόνο που μπορεί να σκεφτεί κάποιος  είναι πως  έχουν  γίνει γελοίοι. Βέβαια δεν τους νοιάζει.  Δεν έχουν όπως λέμε τσίπα. Θέλησαν  να μείνουν πάση θυσία στον κυβερνητικό θώκο, κόντρα σε ότι είχαν δεσμευτεί απέναντι  στο λαό. Άξιος ο μισθός τους!