Από τη Νότιο Αφρική και τη Χιλή μέχρι τις Φιλιππίνες και την Τουρκία οι κεντρικές τράπεζες των αναδυόμενων οικονομιών επιστρατεύουν τα εργαλεία αντισυμβατικής πολιτικής που κατά κόρον χρησιμοποιούν μέσα στην κρίση οι μεγαλύτερες αναπτυγμένες οικονομίες του πλανήτη.
Με δυο λόγια, όλες σχεδόν οι αναδυόμενες χώρες έχουν αρχίσει μέσα στην κρίση να τυπώνουν χρήμα, στη βάση των εθνικών νομισμάτων τους, με το οποίο προσπαθούν να περιορίσουν την ύφεση, να υποβοηθήσουν τον δανεισμό των επιχειρήσεων τους και τις οικονομίες τους και το κυριότερο να ενισχύσουν τις επενδύσεις , καθώς οι κινήσεις τους δίνουν τη δυνατότητα στα κράτη να προωθήσουν αρκετά μεγαλύτερες δαπάνες και να ρίξουν τα επιτόκια σε ιστορικά χαμηλά επίπεδα.
Περιττό να πούμε ότι οι χώρες αυτές έχουν τη δυνατότητα να τυπώνουν χρήμα και να ασκούν έντονα επεκτατικές πολιτικές μέσα στην κρίση, διότι έχουν εθνικό νόμισμα και τη δυνατότητα να ασκούν εθνική νομισματική πολιτική, η οποία είναι πολύτιμο εργαλείο μέσα στην κρίση για την άσκηση αντιυφεσιακής πολιτικής.
Στη Νότιο Αφρική και στις Φιλιππίνες οι κεντρικές τράπεζες προχωρούν σε απεριόριστες αγορές κρατικών ομολόγων στην δευτερογενή αγορά, ενώ η κεντρική τράπεζα της Ινδονησίας αγοράζει ομόλογα απευθείας στις δημοπρασίες του δημοσίου. Στην Τουρκία, η κεντρική τράπεζα έχει ήδη αγοράσει από τα τέλη Μαρτίου κρατικά ομόλογα ύψους 5 δις δολαρίων. Η τράπεζα της Χιλής σχεδιάζει να αγοράσει ομόλογα αξίας 8 δις δολαρίων που βρίσκονται στα χαρτοφυλάκια τραπεζών. Στην περίπτωση αυτή, τα ομόλογα αυτά θα ανέλθουν στο 30% του ισολογισμού της, ποσοστό τριπλάσιο από το πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της αμερικανικής FED και αντίστοιχο με το 3% του ΑΕΠ της χώρας, ενώ ήδη εξ’ αυτού του λόγου τα επιτόκια της πλησιάζουν τα μηδενικά επίπεδα.
Φυσικά, η εκτύπωση χρήματος δεν είναι πανάκεια αλλά αν συνδυαστεί με αντινεοφιλελεύθερες προοδευτικές πολιτικές παραγωγικής ανασυγκρότησης, διεύρυνσης των θέσεων εργασίας, μεγάλων δημόσιων επενδύσεων, αναδιανομής πλούτου και αναδιάρθρωσης του κράτους με ενίσχυση της παραγωγικότητας και της αποτελεσματικότητάς του, τότε η εκτύπωση χρήματος μπορεί ν αποδειχθεί κινητήριος δύναμη διεξόδου από την κρίση και ελπιδοφόρων προοπτικών.
Το τραγικό είναι ότι η Ελλάδα εγκλωβισμένη στη φυλακή του ευρώ, στραγγαλίζεται στην κυριολεξία και πνίγει την οικονομία και τις επενδύσεις της, αφού δεν έχει δυνατότητα να ασκήσει εθνική νομισματική πολιτική και υποχρεώνεται σε δαπάνες–ψίχουλα προκειμένου να αντιμετωπίσει την κρίση, πράγματα που έχουν καταστροφικές συνέπειες για την οικονομία και την κοινωνία, προκαλώντας φτώχεια, εξαθλίωση και πείνα σε μεγάλα τμήματα της ελληνικής κοινωνίας.
Κ.Μ