Η Ουάσιγκτον δεν έχει ακόμη καταλήξει ως προς τον καταλληλότερο τρόπο για να χαλιναγωγήσει την Τουρκία. Και η αμηχανία αυτή μεταφράζεται σε έντονες διαφωνίες μεταξύ διαφορετικών πτερύγων της εξουσίας.
Η “πολιτική των ομήρων” την οποία ακολουθεί η Άγκυρα, με τη σύλληψη Τούρκων υπαλλήλων αμερικανικών προξενείων ή, ακόμη περισσότερο, με την συνεχιζόμενη από τον Οκτώβριο του 2016 κράτηση του πάστορα Άντριου Μπέρστον από την Βόρειο Καρολίνα, βάσει νεφελωδών κατηγοριών τρομοκρατικής δράσης, υπήρξε ένα στοιχείο το οποίο συνετέλεσε στη διαμόρφωση ευρείας συναίνεσης εντός του Κογκρέσου υπέρ της λήψης τιμωρητικών μέτρων κατά της Τουρκίας.
Σύμφωνα με το al-monitor.com μία από τις επιλογές που εξετάζονται είναι η απαγόρευση εισόδου στις ΗΠΑ για τους αξιωματούχους που εμπλέκονται στις υποθέσεις των εν λόγω συλλήψεων ή η απαγόρευση εισαγωγής πιστολίων τουρκικής κατασκευής (που προσφέρει στην Τουρκία έσοδα ύψους 100 εκατ. δολαρίων ετησίως).
Άλλωστε, η όλο και πιο επιθετική ρητορική που υιοθετούν κορυφαίοι Τούρκοι ιθύνοντες, με πρώτο τον Ταγίπ Ερντογάν, κατά των ΗΠΑ, αλλά και η εντατικοποίηση του φλερτ της Άγκυρας με τη Μόσχα (πρβ. την αγορά των S-400) αποτελούν ζητήματα που ερεθίζουν ακόμη περισσότερο τα πνεύματα στην Ουάσιγκτον, ιδίως στο Κογκρέσο.
Ωστόσο, διαφορετικές αντιλήψεις επικρατούν στους κόλπους της εκτελεστικής εξουσίας. Το καθ’ ύλην αρμόδιο γραφείο Ευρωπαϊκών και Ευρασιατικών Υποθέσεων του State Department επιμένει ότι πρέπει να δοθεί ο απαραίτητος χρόνος για να λειτουργήσει ο μηχανισμός διαβούλευσης και επίλυσης διαφορών μεταξύ των δύο συμμάχων χωρών που αποφασίστηκε κατά την πρόσφατη επίσκεψη του υπουργού Εξωτερικών Ρεξ Τίλερσον στην Άγκυρα. Οι υποστηρικτές αυτής της στάσης επισημαίνουν ότι οι τόνοι έχουν πέσει από τουρκικής πλευράς μετά την επίσκεψη Τίλερσον.
Οι υπέρμαχοι της σκληρής στάσης εμπνέονται από το παράδειγμα της Ρωσίας, η οποία υποχρέωσε την Τουρκία να ζητήσει συγγνώμη για την κατάρριψη του Mig-24 τον Νοέμβριο του 2015.
Αντίστοιχα και η Γερμανία πέτυχε την απελευθέρωση του δημοσιογράφου Ντενίζ Γιουτζέλ απειλώντας με διακοπή των πωλήσεων οπλισμού και της χρηματοδότησης της Τουρκίας από ευρωπαϊκές τράπεζες.
Όπως όμως αντιτείνουν οι πιο επιφυλακτικοί, η Τουρκία είναι περισσότερο εξαρτημένη οικονομικά από την Γερμανία και συνολικά την Ευρώπη παρά από την Αμερική. Αντιστρόφως, η Αμερική εξαρτάται από την Τουρκία κατά τρόπο που δεν ισχύει για την Ρωσία. Λ.χ. τυχόν αμερικανικές κυρώσεις κατά της Άγκυρας εύκολα μπορούν να οδηγήσουν σε έξωση των αμερικανικών αεροσκαφών που σταθμεύουν στην τουρκική βάση του Ινστιρλίκ – και το ενδεχόμενο αυτό θα πρέπει να έχει προκαταβολικά εξεταστεί. Κατά τους ίδιους, η σκληρή στάση ενίοτε οδηγεί σε αποτελέσματα αντίθετα από τα επιδιωκόμενα: λ.χ. ο Στάλιν έσπρωξε την Τουρκία στην αγκαλιά του ΝΑΤΟ.
Σύμφωνα πάντως με όσα ανέφερε αμερικανική κυβερνητική πηγή επίσης στο al-monitor.com, η κατάσταση στις τουρκο-αμερικανικές σχέσεις είναι τόσο κακή, που οι δύο πλευρές προτιμούν κατά τις επαφές τους να συνομιλούν περισσότερο για την συριακή κρίση παρά για τα αμιγώς διμερή θέματα.
Εξ ού και στις 8 Μαρτίου θα συναντηθεί (σε εφαρμογή των όσων αποφασίστηκαν στην επίσκεψη Τίλερσον) η επιτροπή διαβούλευσης, που θα ασχοληθεί με την τουρκική πρόταση για περιορισμό του ρόλου των Κούρδων του YPG. Ωστόσο ο επικεφαλής της Κεντρικής Διοίκησης (Centcom) στρατηγός Τζόζεφ Βότελ έχει ήδη τονίσει σε ακρόασή του ενώπιον του Κογκρέσου ότι η τουρκική επιχείρηση κατά του Αφρίν στη βόρεια Συρία αντικειμενικά αποδυναμώνει τον αγώνα του διεθνούς συνασπισμού κατά του λεγόμενου Ισλαμικού Κράτους.
Από την άλλη, εκκρεμεί και η συνεδρίαση της επιτροπής για θέματα δικαστικού ενδιαφέροντος, όπως η υπόθεση του πάστορα Μπέρνστον ή πολύ περισσότερο το τουρκικό αίτημα για έκδοση του ιεροκήρυκα (και φερόμενου ως εγκεφάλου του πραξικοπήματος του Ιουλίου 21016) Φετουλάχ Γκιουλέν.
Συνολικά μιλώντας, χρειάζεται επανεξέταση των αμερικανικών συμφερόντων υποστηρίζει ο Χάουαρντ Άιζενστατ του Project on Middle East Democracy. Αυτή τη στιγμή οι δύο χώρες δεν έχουν πολλά κοινά συμφέροντα και αυτό εξηγεί το κακό επίπεδο των σχέσεών τους. Θα πρέπει και οι δύο πλευρές ρεαλιστικά να εκτιμήσουν ποιά είναι τα κοινά συμφέροντά τους.
