Σύμφωνα με τα στοιχεία του συστήματος Εργάνη από το 2014-2017, δηλαδή επί κυβερνήσεων Σαμαρά – Βενιζέλου και κυρίως Τσίπρα – Καμμένου οι κάθε λογής συμβασιούχοι του δημοσίου και κυρίως οι μετακλητοί, δηλαδή κατά πρώτο λόγο όσοι κατ’ επιλογήν από την αγορά διορίζονται από τους βουλευτές, υπουργούς, Γενικούς Γραμματείς για να εργασθούν στα γραφεία τους, είδαν να αυξάνονται οι μισθοί τους κατά 16,7% και διαμορφώθηκαν κατά μέσο όρο από 1286 ευρώ στα 1502.
Την ίδια περίοδο σύμφωνα με τα ίδια στοιχεία ο μέσος μισθός στον ιδιωτικό τομέα μειώθηκε από 1011 σε 982,4 ευρώ, ενώ πάνω από το 1/4 των μισθών κινείται κάτω των 500 ευρώ, αν και τα στοιχεία από τον ιδιωτικό τομέα είναι πάντα φαλκιδευμένα και αρκετά, έως πολύ, εξωραϊσμένα.
Τα παραπάνω καταδεικνύουν απερίφραστα ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, όπως και η προηγούμενη κυβέρνηση Σαμαρά, ασκεί μια έντονα κομματική και πελατειακή λογική έναντι των κομματικών της ημετέρων η οποία έχει ως πρώτους, όπως πάντα αδικημένους, τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα.
Ασφαλώς και σωστά δίνονται αυξήσεις στους μετακλητούς και τους συμβασιούχους του δημοσίου και ασφαλώς, θα έπρεπε να ήταν μεγαλύτερες για μια αξιοπρεπή διαβίωση.
Το θέμα δεν είναι εκεί.
Το ερώτημα είναι γιατί δεν υπάρχει κυβερνητική μέριμνα για ανάλογες, τουλάχιστον, αυξήσεις στους μισθούς του ιδιωτικού τομέα, ιδιαίτερα τους χαμηλόμισθους και για καταπολέμηση της αγριότερης εργασιακής ζούγκλας που κυριαρχεί στον ιδιωτικό χώρο.
Ακόμα πιο αμείλικτο είναι το ερώτημα γιατί καταργήθηκαν με νόμο οι ελεύθερες συλλογικές διαπραγματεύσεις και μαζί με αυτές πάλι με νόμο σφαγιάστηκε ο κατώτατος μισθός και διαλύθηκαν εργασιακές κατακτήσεις και εργασιακές σχέσεις.