Η κοροϊδία της δικαιοσύνης δεν έχει όρια. Ο Ανδρέας Μαρτίνης έφαγε επτά χρόνια κάθειρξη για δωρεάν νοσήλια σε σωρεία επιφανών πολιτικών προσώπων αλλά ταυτόχρονα αφέθηκε ελεύθερος ως κύριος μέχρι τουλάχιστον να εκδικασθεί η έφεση, πράγμα που εν πολλοίς προεξοφλεί την ελευθερία του μετά και την κρίση σε δεύτερο βαθμό, ενώ κανένα από τα ευνοηθέντα από τον Μαρτίνη πολιτικά πρόσωπα προκλητικότατα δεν εκλήθη ούτε στο Δικαστήριο ούτε στον Ανακριτή να καταθέσει και να εκτεθεί πολιτικά, ίσως και ποινικά! Σε καμιά χώρα δεν συμβαίνουν τόσο ξεδιάντροπα τέτοιες κωμικοτραγικές καταστάσεις.
Κάθειρξη επτά ετών αλλά με ανασταλτικό στην έφεση ήταν η ετυμηγορία των δικαστών του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων της Αθήνας για τον πρώην πρόεδρο του Ερυθρού Σταυρού Ανδρέα Μαρτίνη, ο οποίος κρίθηκε ένοχος για το αδίκημα της απιστίας χωρίς κανένα ελαφρυντικό. Η υπόθεση αφορούσε τα «δωρεάν νοσήλια» σε επιφανή πρόσωπα στο Νοσοκομείο Ερρίκος Ντυνάν.
Ο Ανδρέας Μαρτίνης σύμφωνα με την κατηγορία επεφύλασσε προνομιακή μεταχείριση στις τιμές νοσηλίων που παρείχε σε πολιτικούς, συγγενείς τους, δημοσιογράφους,καλλιτέχνες κ.ά την περίοδο 2007 έως 2010. Αυτή η τακτική του κ. Μαρτίνη « κόστισε» στο νοσηλευτικό ίδρυμα 22 εκ.ευρώ και αφορούσε πάνω από 8100 περιπτώσεις.
Κατά το κατηγορητήριο, την περίοδο της προεδρίας του στο νοσοκομείο, εκμεταλλεύτηκε τα κονδύλια που προορίζονταν για αναξιοπαθούντες ασθενείς, χαρίζοντας σε «επώνυμους».
Μετά την απόφαση του δικαστηρίου ο συνήγορός του Θοδωρής Μαντάς δήλωσε: «Χωρίς κανένα από τα πολιτικά πρόσωπα, τα οποία ωφελήθηκαν από τις απαλλαγές των νοσηλίων στο «Ερρίκος Ντυνάν», να κλητευθεί είτε στο Δικαστήριο είτε στον Ανακριτή, ώστε να εισφέρει τη μαρτυρία του, καταδικάστηκε σήμερα ο Ανδρέας Μαρτίνης από το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων Αθηνών σε ποινή καθείρξεως επτά ετών με τη χορήγηση όμως ανασταλτικού αποτελέσματος στην ασκηθείσα έφεση. Η προσδοκία μας είναι ότι στον δεύτερο βαθμό δικαιοδοσίας τα στοιχεία της δικογραφίας θα αξιολογηθούν με μεγαλύτερη νηφαλιότητα και θα οδηγήσουν σε απαλλακτική, για τον εντολέα μου, κρίση.»