Για άλλη μια φορά αναδεικνύεται το αδιέξοδο της προσπάθειας της όποιας κυβέρνησης η οποία τελεί υπό την κηδεμονία και εποπτεία των θεσμών, να εφαρμόσει μονομερώς μέτρα, χωρίς την έγκριση των τελευταίων.
Στις ενστάσεις για τις προεκλογικές παροχές Τσίπρα καθώς και στο γεγονός ότι η ελληνική κυβέρνηση δεν τήρησε τις δεσμεύσεις της θα αναφέρεται η τρίτη έκθεση μεταμνημονιακής αξιολόγησης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
Από τα βασικά σημεία της έκθεσης προκύπτει ότι υπήρξε μεγάλη χαλάρωση της κυβέρνησης στην τήρηση των προαπαιτούμενων, ενώ οι παροχές που ακολούθησαν φαίνεται πώς προκάλεσαν τη δυσφορία ορισμένων αξιωματούχων.
Η τρίτη έκθεση των θεσμών στη βάση της ενισχυμένης εποπτείας αναφέρει με σαφή τρόπο πως η ελληνική κυβέρνηση δεν τήρησε τα συμπεφωνημένα και πως ειδικά με τις παροχές του Μαΐου έθεσε σε κίνδυνο την επίτευξη του στόχου του πρωτογενούς πλεονάσματος για το 2019.
Ειδικά σε ό,τι αφορά στη 13η σύνταξη και στη μείωση του ΦΠΑ, οι θεσμοί δεν κρύβουν τη διαφωνία τους, καθώς θεωρούν πως οι εν λόγω παρεμβάσεις δεν ενισχύουν την ανάπτυξη. Κατά τους θεσμούς οι παροχές θα αυξήσουν τη δημόσια δαπάνη για συντάξεις και θα εξανεμίσουν σημαντικό δημοσιονομικό χώρο, ο οποίος είχε προβλεφθεί για ωφέλιμες προς την ανάπτυξη μειώσεις σε φόρους επί της εργασίας και εταιρικούς φόρους.
Η έκθεση εξετάζει διεξοδικά τις παροχές που εξήγγειλε η κυβέρνηση για το 2019 και οι οποίες προκαλούν έντονη ανησυχία ότι μπορεί να μην επιτευχθεί ο στόχος του πρωτογενούς πλεονάσματος.
Αναφορικά με τα προαπαιτούμενα, οι καθυστερήσεις που καταγράφονται στην έκθεση αφορούν στον τομέα της ενέργειας, την επικαιροποίηση των αντικειμενικών αξιών των ακινήτων και την πώληση του 30% του Διεθνούς Αερολιμένα Αθηνών.
Οι θεσμοί στην έκθεσή τους επαναλαμβάνουν και τις πάγιες προειδοποιήσεις τους για το τραπεζικό σύστημα.
Όλα τα παραπάνω επιβεβαιώνουν, πρώτον, ότι η μνημονιακή κηδεμονία συνεχίζεται, δεύτερον, ότι οι θεσμοί με τις δεσμεύσεις που έχουν επιβάλλει είναι τα πραγματικά αφεντικά της χώρας και τρίτον ότι οι υπάλληλοι των Αθηνών, όσο κι αν επιχειρούν να εφαρμόσουν σπασμωδικά κάποια μέτρα, τελικώς αυτό που επικυριαρχεί είναι η τροϊκανή βούληση.
Χωρίς αμφισβήτηση του μνημονιακού καθεστώτος και των “μεταμνημονιακών” δεσμεύσεων, δεν υπάρχει η παραμικρή δυνατότητα αυτόνομης πορείας της χώρας. Η αποικιοποίηση, αντιθέτως, είναι δεδομένη.