Μέσα στον Μάρτιο εκτινάχθηκαν σε πρωτοφανή ύψη οι απολύσεις και κατ’ επέκταση η ανεργία.
Ακόμα και το υπουργείο Εργασίας ομολόγησε ότι το πρώτο δεκαπενθήμερο έγιναν 41000 απολύσεις και στην πραγματικότητα ήταν πολύ παραπάνω.
Η κυβέρνηση βλέπει ως θεατής την τραγική εξέλιξη που αντιπροσωπεύει έναν κοινωνικό ιό και στην ουσία έναν κοινωνικό κοροναϊό.
Το μόνο μέτρο που εξήγγειλε η κυβέρνηση είναι ότι παγώνουν οι απολύσεις σε όσες επιχειρήσεις κάνουν χρήση των ευνοϊκών μέτρων που εξήγγειλε η κυβέρνηση.
Η κυβέρνηση, όμως, δεν είπε τίποτα αν οι ίδιες αυτές επιχειρήσεις μετατρέψουν τις ήδη υπάρχουσες θέσεις εργασίας πλήρους απασχόλησης σε ελαστικές και για παράδειγμα σε θέσεις μερικής απασχόλησης ή εκ περιτροπής εργασίας κ.λ.π κ.λ.π.
Και το κυριότερο η κυβέρνηση δεν εξήγγειλε καμία υποχρέωση για τις επιχειρήσεις που δεν εντάσσονται στα κυβερνητικά μέτρα, όσον αφορά τις θέσεις εργασίας.
Το συμπέρασμα είναι σαφές: Αυτές οι επιχειρήσεις, που είναι και οι περισσότερες, θα μπορούν να πραγματοποιούν χωρίς περιορισμούς ομαδικές απολύσεις, πολύ περισσότερο που θα μπορούν να επικαλούνται βάσιμα ή όχι τη συρρίκνωση των δραστηριοτήτων τους λόγω οικονομικής ύφεσης.
Η ανεργία χτυπάει, πλέον, ως ακόμα μεγαλύτερος εφιάλτης, την πόρτα της ελληνικής κοινωνίας και ιδιαίτερα τους πολίτες μεγαλύτερης ηλικίας και τους νέους.
Αυτήν την ώρα, αντί η κυβέρνηση να περιμένει το μοιραίο, προκειμένου να ευαισθητοποιηθεί ή να περιορίζεται σε ημίμετρα, οφείλει να προχωρήσει, όπως η Iskra έχει προτείνει, σε ένα μεγάλο έκτακτο εθνικό σχέδιο σωτηρίας, το οποίο δεν μπορεί να είναι κατώτερο σε μέγεθος από το 20% του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος.
Β.Ζ
Nuntiusweb