Πειραματόζωο η χώρα μας λόγω συνεχιζόμενων μνημονιακών πολιτικών.
Η ΕΕ και η Ευρωζώνη προωθούν με ιδεολογική εμμονή το νεοφιλελεύθερο μοντέλο εργασίας και το κεφαλαιοποιητικό σύστημα κοινωνικής ασφάλισης και την ατομική – ιδιωτική ασφάλιση.
Η όξυνση του δημογραφικού και η επέκταση των ελαστικών εργασιακών σχέσεων υπονομεύουν το μέλλον των συντάξεων.
Η όξυνση του δημογραφικού και η επέκταση των ελαστικών μορφών εργασίας στην ΕΕ και στην Ευρωζώνη στερούν τα συστήματα κοινωνικής ασφάλισης από σημαντικά έσοδα.
Οι νεοφιλελεύθερες λογικές και τα μνημόνια της λιτότητας, που εφαρμόστηκαν στις χώρες του φτωχού ευρωπαϊκού Νότου, και οι οποίες θα συνεχιστούν στην Ελλάδα μέχρι το 2060 με πρόσχημα την οικονομική κρίση και το δημογραφικό, προωθούν αντεργατικές επιλογές φορτώνοντας τα βάρη στους εργαζόμενους και συνταξιούχους. Συγκεκριμένα αυξάνουν τις ασφαλιστικές εισφορές, μειώνουν το ποσοστό αναπλήρωσης και κατά συνέπεια το ύψος των συντάξεων, αυξάνουν τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης, μειώνουν τη δημόσια χρηματοδότηση και ενισχύουν τα ατομικά κεφαλαιοποιητικά συστήματα κοινωνικής ασφάλισης σε βάρος των δημόσιων αναδιανεμητικών.
Ιδιαίτερα στη χώρα μας η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ έχει ψηφίσει δύο φορές την εφαρμογή της μνημονιακής δέσμευσής της προς τους δανειστές για περικοπή από 1-1-2019 και τις εναπομείνασες προσωπικές διαφορές των καταβαλλόμενων συντάξεων στους παλιούς συνταξιούχους με το επιχείρημα ότι πρέπει αυτές να εξομοιωθούν πλήρως με τις μειωμένες συντάξεις των νέων, μετά τις 12/5/2016, συνταξιούχους. Και οι νέες μειώσεις θα επιβληθούν, παρά τις περί του αντιθέτου υποσχέσεις της κυβέρνησης, για να πιαστούν τα μεγάλα και ανθρωποκτόνα ετήσια πρωτογενή πλεονάσματα, που αυτή έχει συμφωνήσει με τους δανειστές για πολλά χρόνια μετά το 2018, που υποτίθεται ότι λήγει τυπικά το 3ο μνημόνιο, και συγκεκριμένα μέχρι το 2060!
Σύμφωνα με την εκτίμηση του έγκριτου καθηγητή του Παντείου Πανεπιστημίου Σάββα Ρομπόλη, οι νέες μειώσεις των συντάξεων από το 2019, μαζί με την συνεχιζόμενη ελαστικοποίηση της εργασίας και μαζί με τη μείωση της ετήσιας κρατικής επιχορήγησης στην κοινωνική ασφάλιση, που από 18 δισ. πηγαίνει στα 12 δισ. ευρώ, οδηγούν ώστε ο ένας στους δύο συνταξιούχους να παίρνει μετά το 2021 μηνιαία σύνταξη στα 550 ευρώ καθαρά και, εάν προστεθεί και το θέμα της μείωσης από 1-1-2020 του αφορολογήτου στο μισό σε αυτές τις κατηγορίες εισοδήματος, θα φτάσουμε σε συντάξεις γύρω στα 480 ευρώ το μήνα.
Ο Σάββας Ρομπόλης είναι ιδιαίτερα αποκαλυπτικός για το μέλλον των συντάξεων λέγοντας ότι έως το 2055 θα μειωθούν συνολικά κατά 55% και αυτό για δύο λόγους: ο πρώτος αφορά την κλιμάκωση της μερικής απασχόλησης, που κόβει έσοδα από τα ταμεία και ο δεύτερος η γήρανση του πληθυσμού, που θα αυξάνει συνεχώς τον λόγο συνταξιούχων προς εργαζομένους με αποκορύφωμα τη δεκαετία 2020-2030.
Υποκατάσταση Κοινωνικής Ασφάλισης από την Ιδιωτική Ασφάλιση
Συντάξεις: Τέλος οι επικουρικές, φιλοδωρήματα οι κύριες! Έρχονται οι ατομικές – ιδιωτικές!
Η ΕΕ και η Ευρωζώνη προωθούν πολιτικές ενίσχυσης της ιδιωτικής ασφάλισης σε βάρος της δημόσιας, με αποκορύφωμα το πανευρωπαϊκό ατομικό συνταξιοδοτικό πρόγραμμα ΡΕΡΡ. Αυτό συζητιέται αυτή την περίοδο στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο και αναμένεται να εκδοθεί σύντομα σχετικός κανονισμός, που θα ισχύσει το 2019. Επιδιώκει να στρέψει τους ασφαλισμένους προς ατομικά ασφαλιστικά συμβόλαια, που θα έχουν ενιαία ισχύ σε όλες τις χώρες της Ε.Ε.
Η πολιτική αυτή της Κομισιόν για την δημιουργία ενός ατομικού συνταξιοδοτικού – αποταμιευτικού προϊόντος δίνει βάση για ανησυχητικές ερμηνείες και προβολές στο μέλλον.
Ουσιαστικά είναι ο προάγγελος νεοφιλελεύθερης αντικοινωνικής ανατροπής για το δημόσιο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης, όπως το γνωρίζουμε μέχρι σήμερα.
Το προκαταρκτικό κείμενο του συγκεκριμένου Κανονισμού δεν αποτελεί ένα απλό κείμενο αρχών ή γενικών κατευθύνσεων αλλά ένα νομικό πακέτο 93 σελίδων, που απειλεί τις χαμηλές εισοδηματικές ομάδες – και ειδικά τη γενιά των 500 ευρώ στην Ελλάδα, οι οποίοι δεν έχουν το παραμικρό περίσσευμα για να επενδύσουν σε ιδιωτικές συντάξεις και θα υποχρεωθούν να επιβιώσουν εντέλει με τις δημόσιες συντάξεις πείνας. Και μόνο που οι Βρυξέλλες ανοίγουν σε ανύποπτο χρόνο ένα τέτοιο ζήτημα, «αναμφίβολα» σημαίνει ότι οι περικοπές των συντάξεων θα συνεχιστούν.
Εάν κάποιος διαβάσει προσεκτικά τα άρθρα και τις ειδικές προβλέψεις, θα αντιληφθεί ότι μεθοδικά ξηλώνεται το σύστημα των δημόσιων συντάξεων και η ΕΕ προωθεί ατομικές – ιδιωτικές συντάξεις με ενιαίο πλαίσιο κανόνων, για το πώς μπαίνει κανείς σε αυτά τα ιδιωτικά ασφαλιστικά προγράμματα.
Το Πανευρωπαϊκό Ατομικό Συνταξιοδοτικό Προϊόν ή αλλιώς PEPP (Pan-European Private Pension Product), είναι ένα ατομικό συνταξιοδοτικό – αποταμιευτικό προϊόν. Δηλαδή, μπορεί να παρέχει στη λήξη του ένα εφάπαξ ποσό ή σύνταξη στον ασφαλισμένο, ακολουθώντας μια τυποποίηση με κοινά χαρακτηριστικά σε όποιο κράτος – μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και εάν πωλείται.
Είναι ένα προϊόν που επειδή συγκεντρώνει χρήματα για μελλοντική σύνταξη, δεν θα επιτρέπει τις πρόωρες εξαγορές. Το PEPP θα μπορούν να το προσφέρουν όχι μόνο ασφαλιστικές εταιρείες που είναι ο κύριος πάροχος ιδιωτικών συνταξιοδοτικών προγραμμάτων αλλά και επιχειρήσεις επενδύσεων, διαχειριστές περιουσιακών στοιχείων, τράπεζες, κτλ.
Σύμφωνα τουλάχιστον με το υπάρχον κείμενο, προβλέπεται τα προϊόντα PEPP να αδειοδοτούνται από την Ευρωπαϊκή Αρχή Ασφαλίσεων και Συντάξεων – EIOPA, την ευρωπαϊκή αρχή δηλαδή που εποπτεύει τις ασφαλίσεις.
Πειραματόζωο η χώρα μας λόγω συνεχιζόμενων μνημονιακών πολιτικών.
Η Ελλάδα αναμένεται να είναι μία από τις πρώτες χώρες, στην οποία θα εφαρμοστεί στην πράξη το σχέδιο της ΕΕ για τις ατομικές – ιδιωτικές συντάξεις. Με το επιχείρημα ότι οι συντάξεις μετά και από τις νέες προγραμματισμένες μειώσεις τους θα γίνουν απλά φιλοδωρήματα, θα προωθούν δήθεν ως συμπλήρωμα, με χρηματοδότηση, όμως, των ίδιων των ασφαλισμένων, τις ατομικές – ιδιωτικές συντάξεις. Ήδη, σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες, παρατηρείται αυτή την περίοδο τεράστια κινητικότητα σε αυτή την κατεύθυνση από ασφαλιστικές εταιρείες και τράπεζες που δραστηριοποιούνται στη χώρα μας για τη συγκρότηση των φορέων που θα τις διαχειριστούν.
Ανάγκη αγώνων για μια μεγάλη ανατροπή
Η ένταση της επίθεσης, που δέχονται οι συνταξιούχοι είναι πρωτοφανής. Η διατήρηση και αναβάθμιση της ενότητάς τους, ο αγωνιστικός συντονισμός τους και η σχεδιασμένη κλιμάκωση των αγώνων τους μαζί με τους εργαζόμενους και τη νεολαία, που έχουν να αντιπαλέψουν την προωθούμενη νέα εργασιακή κατεδάφιση, τους μικρομεσαίους επαγγελματίες και επιστήμονες και τους αγρότες, που οδηγούνται στην καταστροφή από την εξοντωτική αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών και των φόρων τους, είναι ζητήματα άμεσης προτεραιότητας για την ίδια την επιβίωσή τους.
Υπάρχει εναλλακτικός δρόμος επιβίωσης της κοινωνικής ασφάλισης χωρίς νέες μειώσεις συντάξεων
Η κοινωνική ασφάλιση μπορεί να στηριχτεί και να αναβαθμιστεί και οι συντάξεις μπορούν να σταματήσουν να μειώνονται και σταδιακά να αρχίσουν να αποκαθίστανται, μόνον εφόσον καταργηθούν οι προγραμματισμένες να συνεχιστούν μέχρι το 2060 μνημονιακές πολιτικές της λιτότητας, που έχουν υπονομεύσει τα έσοδα και την οικονομική βάση της.
Επίσης εφόσον διασφαλιστούν και αυξηθούν τα έσοδά της, αλλά και εφόσον χρηματοδοτηθεί με την ρευστότητα, που θα είναι διαθέσιμη από το δημόσιο λόγω της εισαγωγής του εθνικού νομίσματος, που είναι βασική προϋπόθεση για την αντιμνημονιακή ανατροπή.
Δηλαδή, εάν η κοινωνική ασφάλιση:
- Ανακεφαλαιοποιηθεί, ώστε αποκατασταθεί με συμπληρωματικούς δημόσιους πόρους η διαχρονική λεηλασία των αποθεματικών της.
- Μειωθεί η ανεργία με την κατάργηση των πολιτικών λιτότητας, την προώθηση ενός φιλολαϊκού αναπτυξιακού σχεδίου με δραστική αύξηση των δημόσιων, ιδιωτικών και κοινωνικών επενδύσεων, που να οδηγούν στη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας και στην καταπολέμηση της ανεργίας.
- Χτυπηθεί η εισφοροδιαφυγή, η αδήλωτη και ανασφάλιστη εργασία.
- Σταματήσουν οι μειώσεις των μισθών και αρχίσουν να αυξάνονται, με την αποκατάσταση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας.
- Αποκατασταθούν οι εργασιακές σχέσεις και περιοριστούν δραστικά οι ελαστικές μορφές εργασίας προς όφελος της πλήρους και σταθερής εργασίας.
- Αυξηθεί η κρατική χρηματοδότησή της σύμφωνα με τις ανάγκες της και την υποχρέωση του κράτους από την τριμερή χρηματοδότησή της.
- Αξιοποιείται με ασφαλή και εγγυημένο τρόπο και όχι με ρίσκο ή τζόγο η εναπομείνασα κινητή και ακίνητη περιουσία της.
Η προώθηση όμως μία τέτοιας πολιτικής προϋποθέτει όχι μόνο την ανάπτυξη των κοινωνικών και εργατικών αγώνων αλλά και τη συγκρότηση ανατρεπτικού κοινωνικού πολιτικού και εκλογικού μετώπου, που θα μπορέσει ν’ ανοίξει νέους ελπιδοφόρους εναλλακτικούς δρόμους για το λαό και τη χώρα.