H αντισυνταγματική τροπολογία εξπρές που πέρασε ελάχιστα λεπτά πριν κλείσει η Βουλή για το καλοκαίρι ο υπ. Εργασίας Γιάννης Βρούτσης με εντολή Κυρ. Μητσοτάκη, ύστερα από σφοδρή απαίτηση του συνόλου σχεδόν του μεγάλου κεφαλαίου της χώρας, για την απαλλαγή από ευθύνες σχετικά με την εφαρμογή της εργατικής νομοθεσίας των εργοδοτών που έχουν αναθέσει την εκτέλεση υπηρεσιών σε εργολάβους, αποτελεί καίριο και βαρύτατο πλήγμα για τον κόσμο της μισθωτής εργασίας.
Η κυβέρνηση της Ν.Δ. και ο Κυριάκος Μητσοτάκης άνοιξαν εκ νέου τον δρόμο για το μεγάλο εγχώριο αλλά και πολυεθνικό κεφάλαιο, να μισθώνουν μαζικά εργαζόμενους για να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στις επιχειρήσεις τους, χωρίς ο άμεσος μεγαλοεργοδότης να έχει απέναντί τους καμιά ευθύνη για τις εργασιακές τους συνθήκες ούτε καν για την ασφάλιση και την πληρωμή τους.
Ο λόγος είναι απλός: Οι μεγάλες επιχειρήσεις, ιδιωτικές αλλά και δημόσιες, θα αναθέτουν την εκτέλεση κρίσιμων τομέων της δραστηριότητάς τους σε εταιρείες εργολάβων, που θα λειτουργούν όπως οι γνωστοί “αυτοφωράκηδες” και οι οποίες θα έχουν μεγαλύτερη ευχέρεια να συμπιέζουν τους μισθούς, να επιβάλλουν εργασιακές συνθήκες γαλέρας, να εξαλείφουν εργασιακά δικαιώματα προϋπηρεσίας για διεκδίκηση σχέσης αορίστου χρόνου στην επιχείρηση, και ακόμα χειρότερα να φτάνουν συχνά στο σημείο να μην πληρώνουν ή να καθυστερούν την καταβολή μισθών ή και να μην ασφαλίζουν καθόλου τους εργαζόμενους.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ είχε διατηρήσει επί χρόνια αυτή τη μνημονιακή διάταξη της ιδιόμορφης ασυλίας του κεφαλαίου μέσω των εργολαβικών εταιρειών, την οποία τροποποίησε προεκλογικά, προσθέτοντας τη συνευθύνη της αναθέτουσας εργοδοσίας, για τη στάση του εργολάβου απέναντι στους εργαζόμενους, περισσότερο για ψηφοθηρικούς λόγους και φυσικά επειδή διέβλεπε την ήττα της και προσπαθούσε να τη συγκρατήσει.
Τα νοσοκομεία αποτελούν χαρακτηριστικό παράδειγμα παραβίασης της εργατικής νομοθεσίας από τους εργολάβους αφού μέχρι στις περισσότερες περιπτώσεις «αλώνιζαν» χωρίς να δίνουν λογαριασμό σε κανένα.
Ακόμα και η ρύθμιση που ψηφίστηκε το 2018 και μετέφερε ευθύνες και στις Διοικήσεις των νοσοκομείων για τις παραβιάσεις της εργατικής νομοθεσίας δεν κατέστη ικανή να βάλει φρένο σε αυτή την εργοδοτική αυθαιρεσία.
Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι για να εισπράξουν χρήματα οι εργολάβοι από τα νοσοκομεία θα έπρεπε να έχουν πληρώσει τους εργαζόμενους και να έχουν καταβάλει ασφαλιστικές εισφορές. Δεν είναι, όμως, λίγες οι περιπτώσεις που τα σωματεία εργαζομένων κατήγγειλαν ότι για μήνες εργαζόμενοι σε εργολαβικές εταιρίες στα νοσοκομεία ήταν απλήρωτοι.
Είναι προφανές ότι το σήμα που ήθελε να δώσει με αυτή την τροπολογία η κυβέρνηση της Ν.Δ., όπως και την αντίστοιχη με την οποία καταργεί την αιτιολογημένη απόλυση, είναι ότι οι εργολάβοι και γενικότερα το κεφάλαιο μπορεί να συνεχίσει να δρα ανεξέλεγκτο.
Ο λαός μας θα έλεγε ότι η κυβέρνηση με αυτό τον τρόπο κλείνει το μάτι στους εργολάβους και γενικότερα στο κεφάλαιο λέγοντας «ο δρόμος είναι ανοικτός και τα σκυλιά δεμένα…».
Οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ δικαιολογημένα διαμαρτύρονται για αυτές τις μεθοδεύσεις της κυβέρνησης. Ταυτόχρονα, όμως, θα πρέπει να απολογηθούν γιατί στα μισά νοσοκομεία οι εργολάβοι συνεχίζουν να αλωνίζουν, ενώ στα άλλα μισά το πρώην εργολαβικό προσωπικό, που κατά κύριο λόγο έκανε ατομικές συμβάσεις ορισμένου και όχι αορίστου χρόνου με τα νοσοκομεία, παρέμεινε μέχρι σήμερα στον «αέρα» με ορατό τον κίνδυνο να κινδυνεύει να απολυθεί.
Nuntiusweb