Το νέο μόρφωμα στον απροσδιόριστο χώρο του Κέντρου, με όλες τις ονομαστικές παραλλαγές του, δεν έχει μόνο μια πλειάδα υποψήφιων αρχηγών με απροσδιόριστες διαφορές και απεριόριστες φιλοδοξίες.
Έχουν, ταυτόχρονα, αρχίσει τα μαλλιοτραβήγματα μεταξύ των υποψηφίων για τον τρόπο της ψηφοφορίας και για το ποιοι και πως θα έχουν δυνατότητα να ψηφίσουν, σε μια ούτως ή άλλων διάτρητη διαδικασία, όπου ο κάθε περαστικός πολίτης, ανεξάρτητα αν έχει σχέση ή επαφή με τον εν λόγω χώρο, που δεν ξέρουμε, άλλωστε, και ποιος είναι, θα μπορεί να καθορίζει τον αρχηγό του, άσχετα αν ξαναπατήσει ποτέ το πόδι του στις διαδικασίες του.
Και όλα τούτα τα μεταμοντέρνα, που δεν είναι και τα μόνα, δεν θα γίνουν καθόλου με το αζημίωτο αλλά με ένα οικονομικό κόστος που μπορεί να φτάσει συνολικά αρκετά εκατομμύρια.
Κι αυτό την στιγμή που το ΠΑΣΟΚ είναι καταχρεωμένο και κανείς δεν μας λέει από που θα προκύψουν τα νέα απαιτούμενα ποσά, εκτός και αν πρέπει να το θεωρούμε αυτονόητο: από κει που προερχόταν πάντα.
Αυτά δυστυχώς είναι τα νέα εμφυτευμένα κατασκευάσματα–μορφώματα που αποκαλούνται κόμματα στην εποχή μας και των οποίων το πρόγραμμα είναι περίπου κοινό, καρμπόν για όλα, και έχει στην προμετωπίδα του: ό,τι πουν οι αγορές (!), δηλαδή η αγοραία ευρωζώνη και ΕΕ, η αγοραία ”παγκοσμιοποίηση” και όσοι κυριαρχούν μέσα σε αυτές τις συνομαδώσεις.
Αυτά τα κόμματα-φαντάσματα, έρμαια του χρηματιστικού κεφαλαίου, αντιπροσωπεύουν σήμερα και εκπροσωπούν στην Ελλάδα των μνημονίων ένα παρηκμασμένο, σάπιο, βαθιά πελατειακό και διαπλεκόμενο πολιτικό ”σύστημα” που πνίγει και καταστρέφει τον τόπο.
Ο μόνος στόχος αυτών των κομμάτων είναι να εκμαυλίζουν όλο και περισσότερο την κοινωνία με τις πελατειακές εξυπηρετήσεις τους, να υπηρετούν φατρίες ημέτερων μεγάλων εγχώριων συμφερόντων και να αλληλοεξοντώνονται σε έναν πόλεμο χωρίς αρχές και διαφορές για την καρέκλα.
Και αν αυτό το σάπιο, διεφθαρμένο και χωρίς ίχνος αξιών πολιτικό σύστημα επιβιώνει, είναι γιατί το κρατάει προσωρινά και αναφέρομαι στον ιστορικό χρόνο, έξω από το νερό ο φόβος για το διαφορετικό από τη μια, η διαπλοκή των μέσων ενημέρωσης από την άλλη και φυσικά η δύναμη του χρήματος, ως ισχυρότατα εργαλεία χειραγώγησης.
Αν ρίξει κανείς μια ματιά στον κυρίαρχο Κυριακάτικο τύπο, θα δει φωτοτυπία να αναπαράγονται τα ίδια πολιτικά ρεπορτάζ με την ίδια ιεραρχία, με τα ίδια φαντάσματα, το ίδιο προγραμματικό περιεχόμενο και το ίδιο θέατρο σκιών, με μόνη σχεδόν διαφορά την προτίμηση του κάθε εντύπου σε διαφορετική κομματική ”συμμορία” εξουσίας.
Θαυμάστε τους!
Α.Ρ
ΥΓ: Στην στοχοθεσία αυτή έχει το ρόλο του, φυσικά, και το ΚΚΕ ως αναγκαία ”αντισυστημική” σταθερά, χωρίς την οποία το καθεστώς δεν θα διέθετε καμιά , έστω σαθρή, αξιοπιστία.
