Η “πολιτική συμμορία των 4” χωρίζει και θεσμικά την Ευρώπη σε “πατρικίους” και πληβείους πολλών ταχυτήτων. Στις Βερσαλίες συναντήθηκαν πραξικοπηματικά και αντιθεσμικά η Μέρκελ και οι “κολαούζοι” της ηγέτες της Γαλλίας, της Ιταλίας και της Ισπανίας, Ολάντ, Τζεντιλόνι και Ραχόϊ.
Οι 4 ηγέτες, και πρώτα απ’ όλα η Μέρκελ, συμπεριφερόμενοι όπως μια “πολιτική μαφία”, αφού με τις πολιτικές που οι ίδιοι και οι προκάτοχοι τους ακολούθησαν, οδήγησαν σε κρίση, αποσύνθεση και παρακμή την Ευρώπη, αποφάσισαν να προχωρήσουν και θεσμικά στη διαίρεση και τον χωρισμό της και ουσιαστικά στη διάλυση της υπό τον κακόηχο τίτλο της διαμόρφωσης της Ευρώπης πολλών ταχυτήτων.
Στόχος της “συμμορίας των 4” είναι να ενισχύσουν τις οικονομικές ελίτ των σχετικά πιο πλούσιων χωρών, να απαλλαγούν ακόμα και από εκείνες τις υποτυπώδεις υποχρεώσεις τους, και στους δικούς τους λαούς και κυρίως στις φτωχότερες ευρωπαϊκές χώρες θύματα τους και να συγκροτήσουν ένα νέο πλαίσιο ακόμα σκληρότερης και πιο “νομιμοποιημένης” εκμετάλλευσης των πιο αδύνατων χωρών, τις οποίες θα σέρνουν εντελώς άφωνες και πειθήνιες στο οικονομικό και κοινωνικό σφαγείο.
Η Ευρώπη του θεσμικού διαχωρισμού σε “πατρικίους και πληβείους” είναι η αδιέξοδη απάντηση της Μέρκελ και των πρόθυμων παρατρεχάμενων δορυφόρων της, ηγετών σε Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία απέναντι στην απογοήτευση και οργή των λαών και την διαφαινόμενη διαλυτική πλημμυρίδα στην ευρωζώνη και την ΕΕ.
Είναι εντυπωσιακό πάντως ότι πέραν του Ολάντ, ο οποίος έχει αποδειχθεί το “κανίς” της Μέρκελ, σπεύδουν σε αυτήν την συνάντηση και ηγέτες χωρών της Ιταλίας και Ισπανίας όπως ο Τζεντιλόνι και ο Ραχόϊ, των οποίων οι εργαζόμενες τάξεις και οι λαοί αλλά και η οικονομία τους, πλήττονται βάναυσα από την Γερμανική ΕΕ της λιτότητας, του μονεταρισμού και των ακραίων νεοφιλελεύθερων απορρυθμίσεων.
Προφανώς, οι μεγαλοαστικές ηγεσίες των χωρών της πρώτης θεσμικής ταχύτητας, εκφράζοντας τον σκληρό πυρήνα του ηπειρωτικού χρηματοπιστωτικού και πολυεθνικού κεφαλαίου, πιστεύουν ότι μέσω του νέου διαχωρισμού θα μπορούν να σέρνουν πιο εύκολα και πιο εθελοντικά στο άρμα τους τις φτωχότερες χώρες και όλη την Ευρώπη, να προβαίνουν πιο απρόσκοπτα και χωρίς μεταβιβάσεις στην καταλήστευση τους και να ενισχύουν καλύτερα την θέση τους στο νέο σφοδρότερο παγκόσμιο οικονομικό και πολιτικό ανταγωνισμό.
Σήμερα φαίνεται πιο καθαρά πόσο αντιδραστικά εξελίσσονται τόσο η ευρωζώνη όσο και η ΕΕ και πως πάνε να μετασχηματιστούν σε ακόμα χειρότερη κατεύθυνση.
Απέναντι στο θεσμικό τερατούργημα της ΕΕ των πολλών ταχυτήτων, η απάντηση δεν μπορεί να είναι άλλη από την Ευρώπη της ισότιμης και πιο στενής συνεργασίας ελεύθερων, ανεξάρτητων και κυρίαρχων ευρωπαϊκών κρατών και λαών από τον Ατλαντικό έως τα Ουράλια, τα οποία θα μπορούν να συνδιαμορφώσουν και ένα κοινό πλαίσιο αμοιβαίας ασφάλειας πέρα και έξω από το ΝΑΤΟ και ιμπεριαλιστικούς επεμβατικούς σχεδιασμούς.
Η Ελλάδα με πρώτο βήμα την έξοδο από την ευρωζώνη, μπορεί και πρέπει να αποδεσμευτεί από το ευρωενωσιακό πλαίσιο στην βάση ενός ριζοσπαστικού προγράμματος, πριν να είναι πάρα πολύ αργά.
Αυτή η επιλογή με πρόταση για μια νέα ευρωπαϊκή συνεργασία είναι απόλυτα ρεαλιστική και επιτακτικά αναγκαία για την διέξοδο από την κρίση στη βάση ενός νέου οράματος για το μέλλον της Ελλάδας.
Στη συνέχεια παραθέτουμε ρεπορτάζ από την συνάντηση των “4” στις Βερσαλίες:
Η συμμορία των «4» χωρίζει την Ευρώπη σε «πατρίκιους» και «πληβείους» πολλών ταχυτήτων
Οι ηγέτες της Γαλλίας, της Γερμανίας, της Ισπανίας και της Ιταλίας τάχθηκαν υπέρ μίας Ευρώπης πολλών ταχυτήτων που θα επέτρεπε σε ορισμένα κράτη-μέλη να προοδεύσουν πιο γρήγορα από άλλα.
«Η ενότητα δεν σημαίνει ομοιομορφία» υπογράμμισε ο Γάλλος πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ, οικοδεσπότης της μίνι συνόδου κορυφής στις Βερσαλλίες, στην οποία συμμετείχαν η καγκελάριος της Γερμανίας Άνγκελα Μέρκελ και οι πρωθυπουργοί της Ισπανίας και της Ιταλίας, Μαριάνο Ραχόι και Πάολο Τζεντιλόνι.
«Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο τάσσομαι υπέρ της ύπαρξης νέων μορφών συνεργασίας, υπέρ νέων σχεδίων, υπέρ αυτού που αποκαλούμε διαφοροποιημένες συνεργασίες» ανέφερε ο Ολάντ στην κοινή ανακοίνωση που εξέδωσε πριν από το δείπνο εργασίας.
Με αυτόν τον τρόπο, εξήγησε, «ορισμένες χώρες» θα μπορούσαν «να προχωρήσουν πιο γρήγορα και πιο μακριά σε τομείς όπως η άμυνα, η ευρωζώνη, μέσω της εμβάθυνσης της οικονομικής και νομισματικής ένωσης, όπως είναι η φορολογική και κοινωνική εναρμόνιση, όπως είναι ο πολιτισμός ή η νεολαία».
Ορισμένες χώρες θα μπορούσαν «να προχωρήσουν γρηγορότερα και ισχυρότερα χωρίς οι άλλες να αποκλείονται αλλά και χωρίς να μπορούν να αντιταχθούν» διευκρίνισε.
Για την Άνγκελα Μέρκελ οι Ευρωπαίοι θα πρέπει «να έχουν το θάρρος να αποδεχτούν ότι ορισμένες χώρες προχωρούν πιο γρήγορα από τις άλλες» χωρίς ωστόσο να κλείνει ο δρόμος «για εκείνες που έχουν καθυστερήσει».
«Όμως θα πρέπει να μπορούμε να προχωρήσουμε μπροστά» επέμεινε.
Ο Ιταλός πρωθυπουργός από την πλευρά του τάχθηκε υπέρ «μιας πιο ολοκληρωμένης Ευρωπαϊκής Ένωσης» αλλά με «διαφορετικά επίπεδα ολοκλήρωσης».
Όσο για τον Μαριάνο Ραχόι, δήλωσε απλά ότι «η Ισπανία είναι διατεθειμένη να προχωρήσει στην ολοκλήρωση με όλους εκείνους που θα θελήσουν να την ακολουθήσουν».