Επί επτά χρόνια, όλοι σχεδόν οι ειδικοί (;) επιμένουν ότι η “λύση” είναι οι μεταρρυθμίσεις, κι ας διευρύνουν αντί να λύνουν τα προβλήματα. Αλλά αυτό οι “ειδικοί” μας περιέργως το βρίσκουν… λογικό.
Αυτή την εποχή, το ευκολότερο πράγμα στον κόσμο για ένα οικονομολόγο που θέλει να εμφανίζεται ρηξικέλευθος είναι να βγάζει ένα λόγο στον οποίο η λέξη “μεταρρύθμιση” να υπάρχει σε όλες σχεδόν τις παραγράφους και σε όλες τις πτώσεις.
Ποια είναι η λύση των προβλημάτων που αντιμετωπίζουμε; Οι μεταρρυθμίσεις! Πώς θα έλθει η ανάπτυξη; Με μεταρρυθμίσεις! Γιατί δεν έχουμε βγει ακόμα από το μνημόνιο; Γιατί δεν έγιναν γρήγορα οι μεταρρυθμίσεις! Ποια είναι η συνταγή για ένα νέο αναπτυξιακό πρότυπο; Οι μεταρρυθμίσεις!
Βέβαια, αυτοί οι “ρηξικέλευθοι” οικονομολόγοι σπανίως εξηγούν τι ακριβώς εννοούν κάθε φορά με τη λέξη μεταρρύθμιση και ακόμα σπανιότερα μπαίνουν στον κόπο να μας αναλύσουν γιατί οι (με ή χωρίς εισαγωγικά) μεταρρυθμίσεις που έγιναν όλα τα προηγούμενα χρόνια δεν απέδωσαν όσα οι ίδιοι, ή κάποιοι το ίδιο “ικανοί” συνάδελφοί τους, μάς είχαν υποσχεθεί ότι θα αποδώσουν.
Το πιο συνηθισμένο πρόβλημα βέβαια είναι ότι όλοι αυτοί οι ειδήμονες, ο αρχιτραπεζίτης, οι επικεφαλής των τραπεζών, οι εξειδικευμένοι των διαφόρων think tank και οι πρώην καθηγητές ή τα πολιτικά στελέχη που έγιναν υπουργοί, παρ’ ό,τι συχνά συμμετέχουν στα ίδια πάνελ, αγνοούν επιδεικτικά τι σημαίνει διάλογος, δεν μπαίνουν καν στον κόπο να λάβει ο ένας υπόψη τι λέει ο άλλος και καταλήγουν να εκφωνούν μονολόγους που δεν παράγουν πολιτικό αποτέλεσμα, ούτε διαμορφώνουν σχέδια… “παραγωγικής ανασυγκρότησης”.
Αυτό ακριβώς έγινε και στο συνέδριο που οργάνωσε το Γραφείο Προϋπολογισμού της Βουλής με θέμα «Κρίση – Μεταρρυθμίσεις – Ανάπτυξη». Παρά τα όσα εκφώνησαν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος, οι υπουργοί Παπαδημητρίου και Δραγασάκης και ο επικεφαλής του Γραφείου καθηγητής Παν. Λιαργκόβας και παρά την συνεχή αναφορά στις… “μεταρρυθμίσεις”, δεν γίναμε διόλου σοφότεροι.
Ίσως μάλιστα να γίναμε και… φτωχότεροι, γιατί όταν συμμετέχουν σε ένα τέτοιο συνέδριο όλοι αυτοί οι σημαντικοί παράγοντες της χώρας και αποκαλύπτεται ότι αδυνατούν να χαράξουν μια στοιχειώδη “διαδρομή” προς την ανάπτυξη, τα πράγματα ζορίζονται και οι φόβοι για νέο στουκάρισμα μεγαλώνουν.
Γιατί δεν είναι δυνατόν, ο καθηγητής Λιαργκόβας, για παράδειγμα, να επισημαίνει ότι ένας από τους λόγους που είμαστε ακόμα δεμένοι στο άρμα των δανειστών είναι ότι “το μείγμα δημοσιονομικής προσαρμογής (και στα τρία μνημόνια) βασίστηκε λανθασμένα στην αύξηση της φορολογίας και όχι στη μείωση των δαπανών” και όλοι οι υπόλοιποι να κάνουν ότι δεν τον άκουσαν, και αντί να το συζητήσουν, να συμφωνήσουν ή να διαφωνήσουν, και να βγάλουν τελικά τα συμπεράσματα που έπρεπε, να σφυρίζουν… αδιάφορα και να περνούν στον επόμενο ομιλητή.
Όπως δεν είναι δυνατόν, ο επίσης καθηγητής Γ. Στουρνάρας να διατείνεται ότι η μεταρρυθμιστική πολιτική πρέπει να συνεχιστεί “στους τομείς ανθρώπινων πόρων και κοινωνικής προστασίας” και να μην μπαίνει στον κόπο να μας εξηγήσει τι ακριβώς εννοεί ώστε να το πληροφορηθούμε και εμείς που (άλλη μια φορά) θα… μεταρρυθμιστούμε.
Με αυτά τα δεδομένα και τον διάλογο κυριολεκτικά απέξω, η διαπίστωση (;) του επικεφαλής της ΤτΕ ότι “η ελληνική οικονομία έχει σήμερα τις δυνατότητες να περάσει, σχετικά σύντομα, σε μια νέα αναπτυξιακή φάση” ακούγεται σαν κακό αστείο, από αυτά με τα οποία δεν γελάει κανείς στην παρέα.
*Ο Βαγγέλης Δεληπέτρος, είναι δημοσιογράφος.
**Πηγή: news247.gr
Βέβαια, αυτοί οι “ρηξικέλευθοι” οικονομολόγοι σπανίως εξηγούν τι ακριβώς εννοούν κάθε φορά με τη λέξη μεταρρύθμιση και ακόμα σπανιότερα μπαίνουν στον κόπο να μας αναλύσουν γιατί οι (με ή χωρίς εισαγωγικά) μεταρρυθμίσεις που έγιναν όλα τα προηγούμενα χρόνια δεν απέδωσαν όσα οι ίδιοι, ή κάποιοι το ίδιο “ικανοί” συνάδελφοί τους, μάς είχαν υποσχεθεί ότι θα αποδώσουν.
Το πιο συνηθισμένο πρόβλημα βέβαια είναι ότι όλοι αυτοί οι ειδήμονες, ο αρχιτραπεζίτης, οι επικεφαλής των τραπεζών, οι εξειδικευμένοι των διαφόρων think tank και οι πρώην καθηγητές ή τα πολιτικά στελέχη που έγιναν υπουργοί, παρ’ ό,τι συχνά συμμετέχουν στα ίδια πάνελ, αγνοούν επιδεικτικά τι σημαίνει διάλογος, δεν μπαίνουν καν στον κόπο να λάβει ο ένας υπόψη τι λέει ο άλλος και καταλήγουν να εκφωνούν μονολόγους που δεν παράγουν πολιτικό αποτέλεσμα, ούτε διαμορφώνουν σχέδια… “παραγωγικής ανασυγκρότησης”.
Αυτό ακριβώς έγινε και στο συνέδριο που οργάνωσε το Γραφείο Προϋπολογισμού της Βουλής με θέμα «Κρίση – Μεταρρυθμίσεις – Ανάπτυξη». Παρά τα όσα εκφώνησαν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος, οι υπουργοί Παπαδημητρίου και Δραγασάκης και ο επικεφαλής του Γραφείου καθηγητής Παν. Λιαργκόβας και παρά την συνεχή αναφορά στις… “μεταρρυθμίσεις”, δεν γίναμε διόλου σοφότεροι.
Ίσως μάλιστα να γίναμε και… φτωχότεροι, γιατί όταν συμμετέχουν σε ένα τέτοιο συνέδριο όλοι αυτοί οι σημαντικοί παράγοντες της χώρας και αποκαλύπτεται ότι αδυνατούν να χαράξουν μια στοιχειώδη “διαδρομή” προς την ανάπτυξη, τα πράγματα ζορίζονται και οι φόβοι για νέο στουκάρισμα μεγαλώνουν.
Γιατί δεν είναι δυνατόν, ο καθηγητής Λιαργκόβας, για παράδειγμα, να επισημαίνει ότι ένας από τους λόγους που είμαστε ακόμα δεμένοι στο άρμα των δανειστών είναι ότι “το μείγμα δημοσιονομικής προσαρμογής (και στα τρία μνημόνια) βασίστηκε λανθασμένα στην αύξηση της φορολογίας και όχι στη μείωση των δαπανών” και όλοι οι υπόλοιποι να κάνουν ότι δεν τον άκουσαν, και αντί να το συζητήσουν, να συμφωνήσουν ή να διαφωνήσουν, και να βγάλουν τελικά τα συμπεράσματα που έπρεπε, να σφυρίζουν… αδιάφορα και να περνούν στον επόμενο ομιλητή.
Όπως δεν είναι δυνατόν, ο επίσης καθηγητής Γ. Στουρνάρας να διατείνεται ότι η μεταρρυθμιστική πολιτική πρέπει να συνεχιστεί “στους τομείς ανθρώπινων πόρων και κοινωνικής προστασίας” και να μην μπαίνει στον κόπο να μας εξηγήσει τι ακριβώς εννοεί ώστε να το πληροφορηθούμε και εμείς που (άλλη μια φορά) θα… μεταρρυθμιστούμε.
Με αυτά τα δεδομένα και τον διάλογο κυριολεκτικά απέξω, η διαπίστωση (;) του επικεφαλής της ΤτΕ ότι “η ελληνική οικονομία έχει σήμερα τις δυνατότητες να περάσει, σχετικά σύντομα, σε μια νέα αναπτυξιακή φάση” ακούγεται σαν κακό αστείο, από αυτά με τα οποία δεν γελάει κανείς στην παρέα.
*Ο Βαγγέλης Δεληπέτρος, είναι δημοσιογράφος.
**Πηγή: news247.gr
