Την επομένη του ανασχηματισμού της κυβέρνησης Τσίπρα η παρέα κουτσοπίνοντας, αποφάσισε να κλείσει η βραδιά ως εξής.
Ο καθένας από τους τρεις με γνωμικό, παροιμία και ό,τι άλλο διαθέτει η ελληνική λαϊκή σοφία ,έπρεπε να αποτυπώσει πολιτικά-ιδεολογικά-κοινωνικά τον εναπομείναντα ΣΥΡΙΖΑ του σήμερα και του αύριο.
Ακούστηκαν λοιπόν τα παρακάτω:
Ο πρώτος εκφράστηκε με το γνωστό “κάθε καρυδιάς καρύδι”.
Χειροκροτήσαμε, τσουγκρίσαμε, συμφωνήσαμε.
Ο δεύτερος με σαρδόνιο χαμόγελο είπε: “ανεμομαζώματα, διαολοσκορπίσματα“.
Καμιά διαφωνία , εγκρίνουμε, επαυξάνουμε και το ευχόμαστε ολόψυχα.
Ο τρίτος λίγο σκεφτικός αλλά καθόλου δισταχτικός στη διατύπωση σηκώθηκε όρθιος και είπε.
Μάγκες ο σημερινός μνημονιακός ΣΥΡΙΖΑ είναι στην κυριολεξία αυτό που έχει κάνει σημαία του: “ό,τι φάμε, ό,τι πιούμε και ό,τι αρπάξει ο κώλος μας”
Εδώ παραγγείλαμε σαμπάνια, έστω πίστας προκειμένου να μας την δώσει κατακούτελα και να ξεραθούμε.
Υ.Γ.: Μετά την σαμπάνια πίστας και μελαγχολία, και οργή, και αυτοκριτική.
Βγάλαμε και μια κραυγή: όλοι πρώτα στη λάντζα.
Αυτή που δεν έκαναν ποτέ (παλιότεροι και νεότεροι) και κυβερνούν σήμερα στο όνομα της αριστεράς που ποτέ δεν πίστεψαν και την πρόδωσαν.
Και στην ΛΑ.Ε και για την ΛΑ.Ε υπάρχει πολύ λάντζα.
