Η κυβέρνηση τελικά αποφάσισε για άλλη μια φορά να μην εφαρμόσει τις δικαστικές αποφάσεις, να στείλει όλες τις αιτήσεις που κατατίθενται σήμερα στα ταμεία στα αζήτητα, να στείλει τις εξόφθαλμα δίκαιες αποφάσεις των πρωτοδικείων στο εφετείο και να υποχρεώσει τους συνταξιούχους σε μεγάλα κόστη για δικηγορικά και δικαστικά έξοδα υπερασπιζόμενη τους νόμους του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ τους οποίους το Συμβούλιο της Επικρατείας έκρινε αντισυνταγματικούς. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με τη σειρά.
Η πρώτη παρέμβαση στο ύψος των συντάξεων έγινε με το νόμο Λοβέρδου το 2010. Δύο χρόνια μετά η τότε κυβέρνηση με δύο νόμους τον 4051/12 και τον 4093/12 έφερε νέο ψαλίδι σε κύριες και επικουρικές συντάξεις. Στις κύριες συντάξεις κατήργησε τελείως το επίδομα άδειας και τα δώρα Χριστουγέννων Πάσχα (με προηγούμενο νόμο το δώρο Χριστουγέννων είχε γίνει 400 € και τα άλλα 200 € το καθένα) και αύξησε την ειδική εισφορά που είχε επιβληθεί το 2010 ενώ επέβαλλε ειδική εισφορά και στις επικουρικές συντάξεις.
Το ΣτΕ με απόφασή του το 2015 έκρινε τους νόμους αυτούς αντισυνταγματικούς και όρισε ότι για λόγους ευρύτερου δημόσιου συμφέροντος η κρίση του αυτή έχει αναδρομική ισχύ μόνο για όσους είχαν ασκήσει προσφυγή ενώ για όλους τους άλλους θα έπρεπε να καταργηθούν από την ημέρα της απόφασης. Με βάση την απόφαση του δικαστηρίου αυτό που όφειλε τότε η κυβέρνηση ήταν να καταβάλλει αναδρομικά σε όσους είχαν ασκήσει προσφυγή και να καταργήσει για όλους από την επόμενη μέρα τις παράνομες κρατήσεις. Τι έκανε; Ώθησε και τότε σε νέες δικαστικές διαμάχες τους συνταξιούχους οι οποίες βγαίνουν σήμερα και ένα χρόνο μετά έφερε και ψήφισε το νόμο Κατρούγκαλου με τον οποίο από τη μια μεριά καταργούσε τις παράνομες ρυθμίσεις και από την άλλη θέσπισε τέτοιο τρόπο υπολογισμού στις συντάξεις ώστε αυτές να υποστούν εν τέλει μεγαλύτερες μειώσεις. Με μια λαθροχειρία δηλαδή μείωσε ακόμη περισσότερο τις συντάξεις. Σήμερα αρνούμενη και πάλι να εφαρμόσει στοιχειώδεις κανόνες δικαίου στέλνει τις υποθέσεις στο εφετείο υπερασπιζόμενη τους προηγούμενους νόμους ΝΔ και ΠΑΣΟΚ επικαλούμενη το γενικότερο δημόσιο συμφέρον. Το γενικότερο όμως δημόσιο συμφέρον καταγράφηκε από το ΣτΕ στην απόφασή του το 2015 που όρισε ότι γι’ αυτό το λόγο δεν θα πάρουν αναδρομικά όσοι δεν προσέφυγαν. Από τότε και μετά όμως έπρεπε η κατάσταση να διορθωθεί για όλους.
Σήμερα εγείρονται δύο ζητήματα ένα πολιτικό-οικονομικό και ένα νομικό.
Το πολιτικό–οικονομικό έχει να κάνει με το ότι θα πρέπει επιτέλους οι συνταξιούχοι να πάψουν να είναι τα μόνιμα υποζύγια και τα μόνιμα θύματα, να καταργηθούν οι αντιασφαλιστικές και αντισυνταγματικές διατάξεις των μνημονιακών χρόνων και να επανέλθουμε σε μια στοιχειώδη κανονικότητα που θα ενισχύσει τους μισθούς, θα αντιμετωπίσει την ανεργία, θα πατάξει την εισφοροδιαφυγή, θα φέρει νέους πόρους και νέα έσοδα στα ασφαλιστικά ταμεία ώστε αυτά να μπορέσουν να ανταποκριθούν στο σκοπό τους και να αυξηθούν οι συντάξεις.
Το νομικό έχει να κάνει με το ότι θα πρέπει επιτέλους να γίνουν σεβαστές και να εφαρμοστούν οι δικαστικές αποφάσεις και να επικρατήσουν στοιχειωδώς ενιαίοι κανόνες για όλους.
- Να δοθούν αναδρομικά από το 2012 και μετά οι παράνομες κρατήσεις σε όλους όσους προσέφυγαν πριν την απόφαση του ΣτΕ.
- Να δοθούν αναδρομικά από τις 10/6/2015 (ημερομηνία δημοσίευσης της απόφασης του ΣτΕ) μέχρι σήμερα όλες οι παράνομες κρατήσεις τόσο για το διάστημα μέχρι την ψήφιση του νόμου Κατρούγκαλου όσο και για το μετά που οι μειώσεις μεγάλωσαν και με μια λαθροχειρία έγιναν νομότυπες.
Σε διαφορετική περίπτωση οι συνταξιούχοι θα υποχρεωθούν και πάλι σε δικαστικά και δικηγορικά έξοδα, θα περιμένουν χρόνια να τελεσιδικήσουν οι υποθέσεις τους, στο τέλος όμως θα δικαιωθούν. Ταυτόχρονα εγείρονται και νέα νομικά θέματα καθώς ο νόμος Κατρούγκαλου εμπεριέχει τις δικές του αντισυνταγματικές ρυθμίσεις που έχουν να κάνουν με το διαφορετικό τρόπο υπολογισμού των συντάξεων των νέων που έφερε πρόσθετες μειώσεις αλλά και με το ότι ενώ έχουν καταβληθεί εισφορές για το επίδομα κανονικής άδειας και τα δώρα Χριστουγέννων και Πάσχα αυτά έχουν καταργηθεί πλήρως.
