«Η διεθνής εμπειρία των “ώριμων” ιδιωτικοποιημένων αγορών καταγράφει παντού αύξηση των τιμολογίων, ενεργειακή φτώχεια, επισφάλεια στην αδιάλειπτη παροχή του ηλεκτρικού ρεύματος, ανεπάρκεια των δημόσιων υποδομών, έλλειψη συντήρησης και ανάπτυξης δικτύων και μία ατελείωτη λίστα μπλακ-άουτ μεγάλης γεωγραφικής έκτασης», σημειώνει στο Πριν το μέλος ΔΣ. του Συλλόγου Διπλωματούχων Μηχανικών Ομίλου ΔΕΗ και ΑΔΜΗΕ Γιώτα Σταθά.
Συνέντευξη στον Δημήτρη Σταμούλη
Ο υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας Κ. Χατζηδάκης είπε πρόσφατα ότι η κυβέρνηση θα προχωρήσει την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ. Τι θα σημάνει αυτό για την ποιότητα και το κόστος των παρεχόμενων υπηρεσιών;
Ο Κ. Χατζηδάκης έχει πει πάρα πολλά και πράττει ακόμη περισσότερα για να απαξιώσει τη ΔΕΗ και το ΔΕΔΔΗΕ, διαχειριστή του δικτύου διανομής, και να προκαλέσει τέτοιο σοκ στην ελληνική κοινωνία, ώστε οποιαδήποτε επιλογή να φαίνεται αναπόδραστη. Χρεώνοντας τις επιπτώσεις της ιδιωτικοποίησης της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας στην τελευταία κυβέρνηση, η ΝΔ αύξησε τα τιμολόγια, προς εξυπηρέτηση της φυγής των καταναλωτών στους ιδιώτες παρόχους και τη διασφάλιση της κερδοφορίας τους. Προανήγγειλε την περαιτέρω ιδιωτικοποίηση των δικτύων μεταφοράς ΑΔΜΗΕ και του δικτύου διανομής ΔΕΔΔΗΕ που αποτελούν φυσικά μονοπώλια. Ανακοίνωσε ότι θα κλείσει όλους τους λιγνιτικούς σταθμούς, παρότι υπάρχουν σε εξέλιξη έργα εκατοντάδων εκατ. ευρώ περιβαλλοντικής αναβάθμισης των Μονάδων και η υπερσύγχρονη Πτολεμαΐδα 5 του 1,5 δισ. Αδειοδοτεί αφειδώς σταθμούς με άλλο ορυκτό καύσιμο, το φυσικό αέριο, εκτοξεύοντας την ενεργειακή εξάρτηση της χώρας που είναι ήδη 20 ποσοστιαίες μονάδες πάνω από τον μέσο όρο της ΕΕ. Δεν χρειάζεται να αναφέρουμε τις επιπτώσεις στην τιμή της ηλεκτρικής ενέργειας. Κάθε ιμπεριαλιστικό παιχνίδι θα οδηγεί τις τιμές στα ύψη. Όσον αφορά τις παρεχόμενες υπηρεσίες, η διεθνής εμπειρία των «ώριμων» ιδιωτικοποιημένων αγορών καταγράφει παντού αύξηση των τιμολογίων, ενεργειακή φτώχεια, επισφάλεια στην αδιάλειπτη παροχή του ηλεκτρικού ρεύματος, ανεπάρκεια των δημόσιων υποδομών, έλλειψη συντήρησης και ανάπτυξης δικτύων και μία ατελείωτη λίστα μπλακ-άουτ μεγάλης γεωγραφικής έκτασης και τεράστιων οικονομικών επιπτώσεων: Καλιφόρνια, Νέα Υόρκη, Σκανδιναβική χερσόνησο, Γερμανία, Γαλλία…
Στην τελευταία κακοκαιρία πολλές περιοχές έμειναν χωρίς ρεύμα. Έπαιξε ρόλο η αποψίλωση της ΔΕΗ σε προσωπικό και υποδομές;
Παρόλο που δεν μπορεί κανείς να αποφύγει τις διακοπές, όταν υπάρχουν δύσκολα καιρικά φαινόμενα, είναι δεδομένο πως οι δυνατότητες του Διαχειριστή του Δικτύου Διανομής, του ΔΕΔΔΗΕ, φθίνουν. Με μέσο όρο ηλικίας του τεχνικού προσωπικού πάνω από 50 έτη, διαρκώς απομειούμενου λό-
γω συνταξιοδοτήσεων, χωρίς έγκαιρες και επαρκείς προσλήψεις για αναπλήρωση, είναι λογικό η ευσυνειδησία με την οποία προσπαθούν υπό οποιεσδήποτε συνθήκες οι εργαζόμενοι να αποκαταστήσουν την ηλεκτροδότηση του κόσμου να μην αρκεί.
Η κυβέρνηση ετοιμάζει λουκέτο λιγνιτικών μονάδων ως το 2028, στο όνομα του περιβάλλοντος. Είναι όντως έτσι; Τι θα γίνει με το φιλέτο των υδροηλεκτρικών;
Είναι εξαιρετικά δύσκολο να υποστηρίξει κανείς πως η κυβέρνηση ενδιαφέρεται για το περιβάλλον, όταν παραδίδει γη και θάλασσα στις εξορύξεις ορυκτών καυσίμων και όταν επιλέγει την αντικατάσταση των λιγνιτικών μονάδων από νέα εργοστάσια φυσικού αερίου, ορυκτού καυσίμου, με λιγότερες μεν εκπομπές CO2 αλλά ταυτόχρονη εκπομπή μεθανίου που συμβάλλει κι αυτό στην άνοδο της θερμοκρασίας. Πρόκειται για απροκάλυπτη εξυπηρέτηση των ιδιωτών παραγωγών ηλεκτρικής ενέργειας που παρακάμπτουν τις δυσκολίες διαχείρισης του λειτουργικού κόστους των λιγνιτικών και επιχειρούν να κυριαρχήσουν στην αγορά με φθηνές επενδύσεις μονάδων αερίου του ελάχιστου λειτουργικού κόστους. Ταυτόχρονα, οι λιγνιτικές περιοχές που έχουν θυσιαστεί για να έχουμε φθηνό ρεύμα καταδικάζονται στον μαρασμό. Κανείς δεν νοιάζεται για τα ανοιχτά ορυχεία, για τις κατεστραμμένες οικονομικά περιοχές που θα ερημώσουν. Κανείς δε νοιάζεται για την ενεργειακή ασφάλεια που πάει περίπατο. Κι αν προκύψει κάποιο ακραίο καιρικό φαινόμενο και μείνει η μισή χώρα χωρίς ρεύμα, γιατί δε θα έχουμε επαρκή τροφοδοσία φυσικού αερίου, όπως τον Γενάρη του 2017 που μας έσωσαν τα λιγνιτικά και υδροηλεκτρικά εργοστάσια της ΔΕΗ, θα πουν πως φταίει ο κακός μας ο καιρός! Το μέλλον των υδροηλεκτρικών θα καθοριστεί από τον επενδυτικό προγραμματισμό των ανταγωνιστών της ΔΕΗ!
Γιατί οι Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (ΑΠΕ) τείνουν να ταυτιστούν με τα αιολικά και την άλωση ακόμα και παρθένων βουνών; Εκεί βρίσκεται το μέλλον της ενέργειας;
Ακόμη κι αν γεμίσουμε όλες τις κορυφογραμμές της Ελλάδας με ανεμογεννήτριες, ενεργειακή επάρκεια δεν θα έχουμε. Η στοχοθεσία και η απόδοση της παραγωγής τους δεν το επιτρέπει. Η κλιματική αλλαγή αποτελεί μία τεράστια αγορά. Αυτό που ξεχνούν όλες οι κυβερνήσεις να πουν, όταν επικαλούνται τις ανθρωπογενείς επιπτώσεις στο κλίμα για να στήσουν αγορές ηλεκτρικών αυτοκινήτων, να αυξήσουν τους φόρους για τον άνθρακα, ή να στήσουν χρηματιστήρια δικαιωμάτων εκπομπών CO2, είναι πως αν κάτι δεν μπορεί να αντέξει ο πλανήτης, είναι τον καπιταλισμό και την ανάπτυξη που τον συνοδεύει. Για την Ελλάδα θα μπορούσε να προκριθεί η εξοικονόμηση. Γιατί η κυβέρνηση, αντί να επιδοτεί τις ΑΠΕ, δεν επιδοτεί τις αντικαταστάσεις κουφωμάτων στα φτωχά σπίτια; Οι επιπτώσεις στη μείωση του διοξειδίου του άνθρακα θα είναι ίδιες.
Με τα εργασιακά δικαιώματα στη ΔΕΗ ποια κατάσταση υπάρχει και τι σχεδιάζει
η κυβέρνηση;
Σύμφωνα με τον πρόσφατο νόμο 4643/2019, ο εκσυγχρονισμός της ΔΕΗ περνά από τη σύνθλιψη των εργασιακών και μισθολογικών δικαιωμάτων του προσωπικού. Εργαζόμενοι και στελέχη πολλών ταχυτήτων, με και χωρίς κανονισμό προσωπικού και Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας για τους νεοπροσληφθέντες, με στόχο τη διάλυση της ενότητας και ενιαίας εκπροσώπησής τους.
Η ΓΕΝΟΠ εξήγγειλε απεργίες που ποτέ δεν έγιναν. Υπάρχουν περιθώρια ανάπτυξης ταξικών αγώνων για την αποτροπή του ξεπουλήματος;
Πρέπει πρώτα να την πιστεύεις την απεργία για να την πραγματοποιήσεις. Η ΓΕΝΟΠ ούτε την πίστεψε, ούτε την προετοίμασε. Εχει τόσο απαξιωθεί στα μάτια των συναδέλφων και της κοινωνίας ως ο συνδικαλισμός του ξεπουλήματος του ασφαλιστικού, της εργοδοσίας και του συντεχνιασμού, που δύσκολα μπορεί να εκπροσωπήσει τους εργαζόμενους. Μετά από τόσα χρόνια απομύζησης της ΔΕΗ από τους ιδιώτες στο όνομα της απελευθέρωσης της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας, οι εργαζόμενοι, ιδιαίτερα στις παραγωγικές μονάδες, δίνουν ηρωική μάχη για να κρατηθεί η παραγωγή, βιώνοντας καθημερινά εντατικοποίηση, απλήρωτη εργασία και έλλειψη αναγκαίου προσωπικού. Αυτοί είναι και οι πρώτοι που θα βρεθούν στο περιθώριο. Για να μπορέσουν να υπάρξουν οι ταξικοί αγώνες, πρέπει να συγκροτηθούν ευρύτερες κοινωνικές συμμαχίες και συντονισμός με τις τοπικές κοινωνίες που καταστρέφονται. Υποχρέωση όλων μας είναι να αναγνωρίσουμε ως πρωταρχικό το μέτωπο υπεράσπισης της δημόσιας περιουσίας και των κοινωνικών αγαθών. Σε αυτήν την κατεύθυνση, πρέπει να ξεπερασθεί ο κατακερματισμός και οι τόσο αγαπητοί στην Αριστερά «εμφύλιοι»…
