Η Ελλάδα, νεκρή, στην υψικάμινο

1. Ανοί­γω το μέηλ και ένας φίλος με κα­τσα­διά­ζει : «Καλά, έχου­με τό­σους νε­κρούς εδώ, και ΄σύ ασχο­λεί­σαι στο rproject με την κλι­μα­τι­κή αλ­λα­γή και την Τρά­πε­ζα της Ελ­λά­δος, το 2040;». Προ­σπα­θώ να του εξη­γή­σω ότι η κλι­μα­τι­κή αλ­λα­γή και οι συ­νέ­πειές της στον ελ­λα­δι­κό χώρο, δεν θα είναι μια επί­σκε­ψη ενός κα­κο­μού­τσου­νου Άγιου Βα­σί­λη που θα χτυ­πή­σει το κου­δού­νι την Πρω­το­χρο­νιά του 2040 και θα εξα­πο­λύ­σει ανε­πα­νά­λη­πτες και ανε­πα­νόρ­θω­τες και­ρι­κές κα­τα­στρο­φές ανοί­γο­ντας τον σάκο του σαν ένα άλλο φο­νι­κό κουτί της Παν­δώ­ρας. Είναι μια στα­δια­κή, αργή αν και διαρ­κώς επι­τα­χυ­νό­με­νη δια­δι­κα­σία, της οποί­ας ζούμε τον «πρό­λο­γο», το προ­οί­μιο. Και δυ­στυ­χώς, αυτός ο πρό­λο­γος, απο­κα­λύ­πτει πο­λε­ο­δο­μι­κά και χω­ρο­τα­ξι­κά λάθη ετών, ψη­φο­θη­ρι­κές μι­κρο­πο­λι­τι­κές τε­τρα­ε­τιών και πε­ρι­βαλ­λο­ντι­κά εγκλή­μα­τα δε­κα­ε­τιών – στην Ελ­λά­δα, εν προ­κει­μέ­νω και διε­θνώς. Με άλλα λόγια, η κλι­μα­τι­κή αλ­λα­γή βα­σί­ζε­ται στις αν­θρω­πο­γε­νείς πρά­ξεις και πα­ρα­λεί­ψεις του πα­ρελ­θό­ντος και θα δο­κι­μά­σει τα όρια προ­σαρ­μο­γής και προ­σαρ­μο­στι­κό­τη­τας κρα­τών, πο­λι­τών και κοι­νω­νιών στο παρόν, στο μέλ­λον και στις νέες συν­θή­κες. Και το χει­ρό­τε­ρο, θα είναι να σταυ­ρώ­σου­με τα χέρια, όπως προ­φα­νώς θα κάνει η τω­ρι­νή κυ­βέρ­νη­ση ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ – ΑΝΕΛ και να πούμε ότι φταί­ει ο άνε­μος, η φωτιά, ο τρε­λός και­ρός. Ο και­ρός δεν… τρε­λά­θη­κε, εμείς τον τρε­λά­να­με. Ει­δι­κά σε χώρες, με­γά­λες και μι­κρές, που επι­μέ­νουν στα­νι­κά να δια­τη­ρούν την προ­σκόλ­λη­σή τους στο χρε­ο­κο­πη­μέ­νο κα­πι­τα­λι­στι­κό μο­ντέ­λο των οι­κο­νο­μιών του πε­τρε­λαί­ου, του κάρ­βου­νου, του λι­γνί­τη και των υδρο­γο­ναν­θρά­κων. Και η γη, ως πλα­νή­της μπο­ρεί να υπάρ­ξει και χωρίς την αν­θρω­πό­τη­τα. Η αν­θρω­πό­τη­τα χωρίς την γη και για την ακρί­βεια σε μια γη με πλή­ρως απο­στα­θε­ρο­ποι­η­μέ­νο κλίμα, όχι – και ας υπο­στη­ρί­ζουν το Χό­λυ­γουντ ή ο Έλον Μασκ ότι θα πάμε στον Άρη – … όχι, όλοι – για να χτί­σου­με από το μηδέν, τα­ξι­κές και το­ξι­κές κοι­νω­νί­ες αποί­κων στον κόκ­κι­νο πλα­νή­τη.

2. Κά­ποιοι φίλοι από το εξω­τε­ρι­κό θέ­λουν να συν­δρά­μουν στέλ­νο­ντας χρή­μα­τα σε τρα­πε­ζι­κούς λο­γα­ρια­σμούς που ανα­κοι­νώ­νο­νται στο ίντερ­νετ, από την ελ­λη­νι­κή κυ­βέρ­νη­ση και τους επί­ση­μους φο­ρείς. Τους απο­τρέ­πω. Τους εξηγώ τι έχει γίνει με το πε­ρι­βό­η­το και χα­μέ­νο Τα­μείοΜο­λυ­βιά­τη, τότε που σύμ­φω­να με τις επί­ση­μες ανα­κοι­νώ­σεις συ­γκε­ντρώ­θη­καν 214 εκα­τομ­μύ­ρια ευρώ για τα θύ­μα­τα και τους πυ­ρό­πλη­κτους στην Ηλεία και την Εύ­βοια, το κα­λο­καί­ρι του 2007. Έντε­κα χρό­νια μετά, το μισό, ελ­λη­νι­κό κρά­τος (το­πι­κή αυ­το­διοί­κη­ση) κα­τη­γο­ρεί το άλλο μισό (κε­ντρι­κή διοί­κη­ση και υπουρ­γείο Οι­κο­νο­μι­κών) και τού­μπα­λιν, για κα­κο­δια­χεί­ρι­ση, αδια­φά­νεια και δια­σπά­θι­ση. Εκατό εκα­τομ­μύ­ρια, λέ­γε­ται και γρά­φε­ται, ότι όντως δια­τέ­θη­καν – στην Ηλεία, πε­ρί­που το 1/3, 36,6 εκα­τομ­μύ­ρια. Τα υπό­λοι­πα; Πού είναι τα υπό­λοι­πα; Πού πήγαν; Πού βρί­σκο­νται; Πώς και πού ξο­δεύ­τη­καν, αν δα­πα­νή­θη­καν; Τους το το­νί­ζω: Προ­σω­πι­κά, δεν έχω καμιά εμπι­στο­σύ­νη στο ελ­λη­νι­κό κρά­τος, προ και κυ­ρί­ως μετά του μνη­μο­νί­ου, και στην δια­χεί­ρι­ση χρη­μα­τι­κών δω­ρε­ών και κε­φα­λαί­ων. Και δίπλα στο κρά­τος, στους διά­φο­ρους ιδιώ­τες «επαγ­γελ­μα­τί­ες φι­λάν­θρω­πους των δη­μο­σί­ων σχέ­σε­ων». Μετά από αυτές τις επι­ση­μάν­σεις, σκέ­φτο­νται να στεί­λουν στο­χευ­μέ­να ρου­χι­σμό και παι­χνί­δια για ορ­φα­νά παι­διά αγνο­ου­μέ­νων, αν υπάρ­χουν ανά­με­σα στους δια­σω­θέ­ντες. Αλλά πού θα απευ­θυν­θούν, προ­κει­μέ­νου η δωρεά τους να φτά­σει στα σωστά, παι­δι­κά χέρια και πόσοι είναι οι αγνο­ού­με­νοι;

3. Έλα ντε, πόσοι είναι οι αγνο­ού­με­νοι; Τρεις μέρες μετά, καμιά σαφής απά­ντη­ση. Τόσο μπά­χα­λο έχει κα­τα­ντή­σει το ελ­λη­νι­κό κρά­τος και οι υπη­ρε­σί­ες του που δεν μπο­ρούν να δώ­σουν απά­ντη­ση σε αυτό το φλέ­γον ερώ­τη­μα; Ή μήπως έχουν απά­ντη­ση, αλλά ο αριθ­μός είναι τόσο με­γά­λος, που από μόνος του θα προ­κα­λέ­σει κοι­νω­νι­κό και πο­λι­τι­κό σει­σμό, καθώς οι έρευ­νες για επι­ζώ­ντες συ­νε­χί­ζο­νται, αλλά οι ελ­πί­δες για την ανεύ­ρε­σή τους λι­γο­στεύ­ουν κάθε στιγ­μή;

4. Δια­βά­ζω ελ­λη­νι­κά ΜΜΕ στο δια­δί­κτυο. Μια παλιά επι­θε­ω­ρή­τρια πε­ρι­βάλ­λο­ντος πε­ρι­γρά­φει τις πιέ­σεις για να εντα­χθούν κα­τα­πα­τη­μέ­νες δα­σι­κές εκτά­σεις στην Ανα­το­λι­κή Ατ­τι­κή στα σχέ­δια πόλης των εκεί δήμων. Ένας δα­σο­λό­γος υπο­στη­ρί­ζει κα­θα­ρά και ξά­στε­ρα ότι ένα ευ­νο­μού­με­νο κρά­τος δεν θα πρέ­πει να δια­σώ­ζει τις πα­ρά­νο­μες και αυ­θαί­ρε­τες πε­ριου­σί­ες των πο­λι­τών του, ενώ θα πρέ­πει να κάνει τα αδύ­να­τα, δυ­να­τά για να σώζει τις ζωές τους – δικό μου σχό­λιο, όντως, η ζωή ακόμη και ενός εγκλη­μα­τία είναι ιερή και πο­λύ­τι­μη μπρο­στά στην πύ­ρι­νη λαί­λα­πα, την πλημ­μύ­ρα ή τον σει­σμό. Και σωστά : Ο νε­ο­φι­λε­λευ­θε­ρι­σμός και ο κα­πι­τα­λι­σμός και η ιδιω­τι­κο­ποί­η­ση του κοι­νού, εν προ­κει­μέ­νω, δα­σι­κού πλού­του δεν είναι υπό­θε­ση μόνο των αστών πο­λι­τι­κών ή των κομ­μά­των εξου­σί­ας. Υπήρ­ξε μια ιδιό­μορ­φη κοι­νω­νι­κή συμ­μα­χία πα­ρα­σί­των το­πι­κής και πα­νελ­λα­δι­κής εμ­βέ­λειας για να φτά­σει η Ανα­το­λι­κή Ατ­τι­κή και όχι μόνο αυτή στο ση­με­ρι­νό ση­μείο κυ­ριο­λε­κτι­κά κα­τα­στρο­φι­κής κα­μπής. Και καμία Αρι­στε­ρά δεν μπο­ρεί να συ­ναι­νεί σε αυτή την κα­τά­στα­ση. Και τώρα; Δια­βά­ζω για κυ­βερ­νη­τι­κά μέτρα, για επι­δό­μα­τα, επι­χο­ρη­γή­σεις, πα­ρα­τά­σεις προ­θε­σμιών για φό­ρους και τέλη, ένα ευ­ρω­βό­ρο και κυ­νι­κό κρά­τος πο­ντά­ρει στην λήθη, την τη­λε­ο­πτι­κή μνήμη χρυ­σό­ψα­ρου και στην εξα­γο­ρά συ­νει­δή­σε­ων: «Διο­ρί­σου στο κρά­τος και ξέχνα ότι σου κάηκε με δική μας ευ­θύ­νη η οι­κο­γέ­νεια»! Λίγη ντρο­πή δεν βλά­πτει. Και πάλι, σε λάθος ρότα τρα­βά­ει η δήθεν απο­κα­τά­στα­ση της ζη­μιάς.

5. Κά­ποιοι άλλοι εκ­θειά­ζουν την ετοι­μό­τη­τα της Σου­η­δί­ας μπρο­στά στο όντως και­νο­φα­νές των τε­ρά­στιων σε έκτα­ση πυρ­κα­γιών λόγω της όντως πρω­το­φα­νούς ξη­ρα­σί­ας και των υψη­λών θερ­μο­κρα­σιών στον Αρ­κτι­κό Κύκλο. Όμως δεί­χνουν τη μισή ει­κό­να. Η Σου­η­δία δεν διέ­θε­τε ούτε ένα πυ­ρο­σβε­στι­κό αε­ρο­πλά­νο καθώς έως σή­με­ρα δεν το χρεια­ζό­ταν. Τις πρώ­τες δύο μέρες με τις φω­τιές σε πλήρη εξέ­λι­ξη, κυ­βέρ­νη­ση και αντι­πο­λι­τευό­με­να κόμ­μα­τα εξα­πέ­λυαν εκα­τέ­ρω­θεν βολές για τις ση­με­ρι­νές και τις πα­ρελ­θού­σες ευ­θύ­νες μπρο­στά στα κύ­μα­τα φω­τιάς- κατά τα άλλα στην Ελ­λά­δα, έπρε­πε να… τη­ρη­θεί σιγή ασυρ­μά­του επει­δή δεν ήταν ώρα για κα­τα­λο­γι­σμούς ευ­θυ­νών και δη­μό­σια κρι­τι­κή! Η διε­θνής βο­ή­θεια κα­τέ­φτα­σε κυ­ρί­ως με αε­ρο­πο­ρι­κά μέσα, ενώ οι Σου­η­δοί αντέ­γρα­ψαν ακόμη και την κα­να­δι­κή τα­κτι­κή να βομ­βαρ­δί­ζει η πο­λε­μι­κή αε­ρο­πο­ρία, δύ­σβα­τα ση­μεία, προ­κει­μέ­νου οι βόμ­βες να προ­κα­λούν προ­σω­ρι­νά κενά οξυ­γό­νου, ώστε να ανα­χαι­τί­ζε­ται η φωτιά. Πα­ράλ­λη­λα ενερ­γο­ποι­ή­θη­καν τα το­πι­κά σχέ­δια εκ­κέ­νω­σης πό­λε­ων και οι­κι­σμών που ίσχυαν για πε­ρι­πτώ­σεις δρι­μύ­τα­του, πο­λι­κού ψύ­χους και πα­γο­θυ­έλ­λων. Και έρ­χε­ται ένα Σαβ­βα­το­κύ­ρια­κο με θερ­μο­κρα­σί­ες της τάξης των 36 βαθ­μών Κελ­σί­ου σε δάση και πε­ριο­χές που έως πρό­τι­νος υπήρ­χαν ακόμη πάγοι. Αλλά οι Σου­η­δοί δεί­χνουν πρό­θυ­μοι να μά­θουν την ώρα της μάχης και να διορ­θώ­νουν τα λάθη τους, ορ­γα­νω­τι­κά, επι­χει­ρη­σια­κά, κοι­νω­νι­κά. Έχει ανοί­ξει ήδη η συ­ζή­τη­ση για την επό­με­νη κλι­μα­το­λο­γι­κή μέρα της Σου­η­δί­ας μετά το φε­τι­νό σκλη­ρό μά­θη­μα, το οποίο ακόμη εξε­λίσ­σε­ται με κα­τα­στρε­πτι­κές συ­νέ­πειες σε γι­γα­ντιαία και αρ­χέ­γο­να δάση – πνεύ­μο­νες όλης της Ευ­ρώ­πης.

6. Στην Ελ­λά­δα, τι γί­νε­ται; Η Ελ­λά­δα ζει και πε­θαί­νει με σει­σμούς, ζει και πε­θαί­νει με πλημ­μύ­ρες, ζει και πε­θαί­νει με φω­τιές. Στο με­σο­διά­στη­μα όμως ανά­με­σα στη ζωή και τον θά­να­το, η Ελ­λά­δα δεν μα­θαί­νει, δεν δι­δά­σκε­ται και δεν διορ­θώ­νει τί­πο­τα. Ως κρά­τος, ως κοι­νω­νία, ως πο­λι­τι­κός ορ­γα­νι­σμός. Ίσως επει­δή, για να πα­ρα­φρά­σω τον ποι­η­τή, η νο­ο­τρο­πία να πα­ζα­ρεύ­ο­νται τα τσι­μέ­ντα εκεί που άλ­λο­τε φύ­τρω­νε φλι­σκού­νι και άγρια μέντα, θα οδη­γή­σει με μα­θη­μα­τι­κή νο­μο­τέ­λεια, την Ελ­λά­δα νεκρή στην κλι­μα­το­λο­γι­κή υψι­κά­μι­νο.

Πηγή: rproject.gr