Η κατάσταση της κυβέρνησης και των παρατρεχάμενων της, νυν και πρώην, έχει ξεφύγει από κάθε όριο ανοχής. Βρώμα, σήψη και δυσωδία κυριαρχούν στο κυβερνητικό – κομματικό στρατόπεδο αλλά και ευρύτερα στην κατεστημένη πολιτική σκηνή, όπου, εν όψει και εκλογών, κυριαρχούν το παρεμπόριο, οι μεταγραφές, οι εξαγορές και το κυνήγι κάθε λογής πολιτικής καρέκλας σε μια χώρα που παρακμάζει οικονομικά και αποσυντίθεται παραγωγικά, επενδυτικά, τεχνολογικά, κοινωνικά και δημογραφικά.
Οι διαρροές των εκβιαστικών SMS του Καμμένου κατά Κοτζιά συνιστούν μόνο ένα μέρος της αποφοράς των ενδοκυβερνητικών αθλιέστατων συγκρούσεων και προσωπικών εχθροπαθειών με φόντο τα πλέον κρίσιμα θέματα για την ακεραιότητα, την ασφάλεια και την άμυνα της χώρας.
Από την άλλη η περίεργη δανειοδότηση Πολάκη, η διαπλοκή της υπόθεσης με ημέτερη τράπεζα και ημέτερους τραπεζίτες, τα τραπεζικά δάνεια σε μεγαλόσχημους και η μαγνητοφώνηση που έγινε (αλλά… δεν έγινε!) ενός κεντρικού τραπεζίτη, που κατά τ’ άλλα εκτελεί διατεταγμένη υπηρεσία σε βάρος της χώρας του, όλα τούτα παραπέμπουν σε συμπεριφορές υπόκοσμου παρά πολιτικής ζωής δημοκρατικής, τάχα μου, χώρας.
Το κακό είναι ότι όλη αυτή η καταισχύνη και η ηθική εξαχρείωση γίνεται ακόμα ανεκτή ή τουλάχιστον έτσι φαίνεται, από την κοινωνία μας.
Δεν ξέρω αν μας αξίζει το “μωραίνει κύριος ον βούλεται απολέσαι” ή θα μπορούσαμε να σηκώσουμε ένα νέο ανένδοτο σωτήριας ανατροπής στη χώρα μας.
Πάντως, τρίτη λύση δεν υπάρχει και όλοι μας καλούμαστε να αναλάβουμε την ευθύνη μας, διότι πλέον δεν μπορεί να υπάρξει το «δεν ξέρω, δεν είδα, δεν άκουσα». Για κανέναν!
Κ.Τ