Ο Κάζουο Ισιγκούρο, ο βραβευμένος με Νόμπελ Λογοτεχνίας το 2017, γεννήθηκε στο Ναγκασάκι το 1954, αλλά ζει στην Αγγλία, όπου μεγάλωσε. Μετά την βράβευσή του, πολλά από τα βιβλία του επανεκδόθηκαν και τελευταία το πρώτο του μυθιστόρημα από τις εκδόσεις «Ψυχογιός», το «Αχνή θέα των λόφων» που πρωτοδημοσιεύτηκε το 1982.
Το μυθιστόρημα αυτό γράφτηκε, για να προβάλει τις συνέπειες του πυρηνικού ολέθρου στην πατρίδα του, την Ιαπωνία, και πιο συγκεκριμένα στην γενέτειρά του, το Ναγκασάκι. Έτσι με αφορμή τις συζητήσεις μίας Γιαπωνέζας, εγκαταστημένης στην Αγγλική ύπαιθρο, με την κόρη της που την επισκέφθηκε και τις αναμνήσεις της από την χώρα της ο αναγνώστης εμπλέκεται στην ιστορία της, που δίνεται αποσπασματικά και αφαιρετικά.
Η νεαρή Ετσούκο, η ηρωίδα, παντρεύεται μετά τον πόλεμο με έναν νέο που μάλλον δεν ήταν η επιλογή της, αφού ο αγαπημένος της σκοτώθηκε, και μένει έγκυος στο πρώτο της παιδί, την Κέικο. Κάποτε χωρίζει και με τον νέο Άγγλο σύζυγό της βρίσκεται στην Αγγλία, κάνει μία δεύτερη κόρη, χηρεύει, αλλά και χάνει την Κέικο, που αυτοκτονεί.
Αυτή η ιστορία συνδέεται με ανάλογη ανάμνηση μίας φίλης της αστικής καταγωγής, που έχασε τα πάντα στον πόλεμο και αναγκάζεται , για να ζήσει καλύτερα η ίδια και η δεκάχρονη κόρη της, να φύγει με έναν Αμερικανό στρατιώτη, που δεν της αναλογεί ταξικά και διανοητικά, στην Αμερική.
Έτσι ο συγγραφέας μέσω της Ετσούκο μας θυμίζει τις πληγές που άφησε ο πόλεμος και ο μετέπειτα όλεθρος στις ζωές των ανθρώπων με την απώλεια των αγαπημένων τους, των περιουσιών τους, της κοινωνικής τους θέσης , της αξιοπρέπειάς τους. Τα ψυχολογικά προβλήματα των θυμάτων δεν είναι αμελητέα, ούτε οι θάνατοι μικρών παιδιών, οι βιασμοί, η πορνεία για όσους επέζησαν. Οι νεότεροι επιπλήττουν τους πιο ηλικιωμένους, που με τις συντηρητικές αξίες τους και την τυπολατρία τους ευθύνονταν για τις καταστροφές της χώρας. Καυτηριάζεται επίσης η Εκπαίδευση, που εμπόδιζε τους νέους να βλέπουν τα κακώς κείμενα και να αναρωτιούνται για τις αιτίες τους, η θέση των γυναικών, που ήταν υποχρεωμένες να ακολουθούν τις επιταγές των συζύγων, ακόμη και στις εκλογικές επιλογές τους, οι φυλακίσεις όσων εξέφραζαν διαφορετική πολιτική άποψη, οι ταξικές διαφορές που αναδύθηκαν και με την νέα τάξη πραγμάτων και την εμπλοκή στην ιαπωνική οικονομική ζωή των Αμερικανών.
Κάνει επίσης εντύπωση η αφαιρετική αφηγηματική του μέθοδος, που όμως αναδεικνύει το ουσιαστικό, ο τρόπος που χρησιμοποιεί τους χαρακτηριστικούς διαλόγους, για να διαφοροποιήσει τους Ιάπωνες από τους Άγγλους, το πόσο εύστοχα ψυχογραφεί τα παιδιά και εισέρχεται στην ψυχολογία τους.
Το βιβλίο παρά την διάχυτη μελαγχολική αίσθηση, διαποτίζεται από την νοσταλγία για ένα όμορφο Ναγκασάκι, όπως «αχνά φαίνονταν από τους λόφους» στην ημερήσια εκδρομή των δύο φιλενάδων, μία πόλη με κρυμμένες, από μακριά, τις πρόσφατες πληγές της και παράλληλα με ταχεία ανοικοδόμηση, που άλλαζε δραστικά τον οικιστικό της χαρακτήρα και την τοπική ατμόσφαιρα.
Τέλος, μπορεί να πει κανείς ότι ο Ισιγκούρο καταθέτει την δική του χαμηλότονη, υπαινικτική καταγγελία του πολέμου, που συγκινεί ίσως περισσότερο από μία πιο βροντόφωνη διαμαρτυρία.