Η αποτύπωση της δεξιόστροφης και νεοφιλελεύθερης πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι μια καμπύλη σε κάποια διαφάνεια παρελθόντων χρόνων, είναι μια πραγματικότητα που δεν επηρεάζει απλώς αλλά συχνά αλλάζει την ζωή μεγάλου μέρους της κοινωνίας. Αξίζει να κάνουμε μια ιδιαίτερη αναφορά σε κάποια θέματα τα οποία διαχρονικά αποτέλεσαν αιχμή του δόρατος για την Αριστερά και ο ΣΥΡΙΖΑ τα ποδοπάτησε.
- Κατασχέσεις και πλειστηριασμοί κατοικιών.
Το όνειρο κάθε ελληνικής οικογένειας η απόκτηση ενός σπιτιού για πολλούς έχει γίνει εφιάλτης. Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ θεσμοθέτησε τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς, το 2018 πλειστηριάστηκαν περίπου 20.000 σπίτια, πολλά απ’ αυτά αποτελούσαν τη μοναδική ή αλλιώς πρώτη κατοικία, δεσμεύτηκε για 120.000 πλειστηριασμούς μέχρι το 2022, και σήμερα είμαστε λίγο πριν την πλήρη κατάργηση της προστασίας της πρώτης κατοικίας. Η κυβέρνηση στην προσπάθειά της να περάσει τους πλειστηριασμούς δεν δίστασε να κατασυκοφαντήσει αγωνιστές και να προχωρήσει αβάσιμες και αστήριχτες ποινικές διώξεις σε βάρος τους.
- Απελευθέρωση ομαδικών απολύσεων.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν αυτός που κατάργησε το απαιτούμενο βέτο του Υπουργού Εργασίας στις ομαδικές απολύσεις. Όλο τον προηγούμενο αιώνα μέχρι και πριν δύο χρόνια για να προχωρήσει μια επιχείρηση σε ομαδικές απολύσεις έπρεπε να έχει και την έγκριση του Υπουργού Εργασίας. Η έγκριση καταργήθηκε και εκ των πραγμάτων οδηγηθήκαμε στην απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων.
- Ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.
Όλο τον προηγούμενο αιώνα και μέχρι πέρυσι για να δικαιούται κάποιος ιατροφαρμακευτική περίθαλψη έπρεπε να έχει το τελευταίο έτος πενήντα μέρες ασφάλισης. Ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε το πενήντα εβδομήντα πέντε αφήνοντας χωρίς ιατροφαρμακευτική περίθαλψη άγνωστο πόσες χιλιάδες πολίτες.
- Συντάξεις.
Μια από τις πιο βάρβαρες παρεμβάσεις ήταν η κατάργηση του Επιδόματος Κοινωνικής Αλληλεγγύης Συνταξιούχων (ΕΚΑΣ). Το επίδομα αυτό το έπαιρναν μέχρι το 2015 όσοι είχαν πολύ μικρή σύνταξη και ήταν 220 € το μήνα. Το ΕΚΑΣ καταργήθηκε για τη συντριπτική πλειοψηφία και για κάποιους λίγους έχει γίνει 12 € το μήνα τα οποία καταργούνται τέλος του 2019.
Μια άλλη που είναι τελείως απέναντι στη λογική και στις αξίες της Αριστεράς είναι η διαφοροποίηση του ύψους της σύνταξης μεταξύ παλαιών και νέων συνταξιούχων. Ο ΣΥΡΙΖΑ μείωσε τις συντάξεις των νέων σε σχέση με τις αντίστοιχες των παλαιότερων μέχρι και 20% για όσους συνταξιοδοτήθηκαν από 13/5/2016 μέχρι 31/12/2018 και ακόμη περισσότερο για όσους συνταξιοδοτούνται από 1/1/19.
- Μισθοί και συλλογικές συμβάσεις εργασίας.
Το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ προχώρησαν σε χειρουργικές επεμβάσεις στο θεσμικό πλαίσιο που διέπει τις ΣΣΕ και τους μισθούς. Οι παρεμβάσεις έφεραν κατώτατο μισθό δύο ταχυτήτων, κατάργηση των κλαδικών συμβάσεων, υπονόμευση των επιχειρησιακών, οι μισθοί συμπιέστηκαν προς τα κάτω και το εργατικό κόστος θεωρήθηκε και θεωρείται ακόμη ως το καθοριστικότερο στοιχείο του ανταγωνισμού. Ο ΣΥΡΙΖΑ άφησε αλώβητο αυτό το πλαίσιο για 3,5 χρόνια και σήμερα επιχειρεί να θολώσει τα νερά και να κάνει το άσπρο μαύρο. Οι εξαγγελίες περί αύξησης του κατώτατου μισθού (που ακόμη δεν την είδαμε) απέχουν έτη φωτός από την έστω και σταδιακή επαναφορά του κατώτατου μισθού στα 751 € και τον καθορισμό του με συλλογική σύμβαση. Η ρύθμιση που φέρανε στη Βουλή είναι ίδια με αυτή της ΝΔ του 2012 που έφερε τον πρώην Υπουργό Εργασίας κ. Βρούτση να πανηγυρίζει γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ μετά από έξι χρόνια ήρθε στις θέσεις του. Όσο για την επαναφορά των κλαδικών συμβάσεων για τη συντριπτική πλειοψηφία των μισθωτών είναι κενό γράμμα καθώς οι όροι και προϋποθέσεις που έχουν τεθεί για την επέκταση μιας συλλογικής σύμβασης στους εργαζόμενους όλου του κλάδου είναι τέτοιοι που καθιστούν την επέκταση απαγορευτική. Παράλληλα όλα τα άλλα θέματα που άλλαξαν το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ δεν υπάρχουν καθόλου στην ατζέντα των συζητήσεων.
- Φορολογία.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ακολουθώντας τους προηγούμενους με διάφορους τρόπους αύξησε τους έμμεσους φόρους μέτρο που κατ’ εξοχήν χτυπάει τα χαμηλά εισοδήματα. Μαζί μ’ αυτό το 2017 προχώρησε στη μείωση του αφορολόγητου μέτρο που οδήγησε στην αύξηση ισόποσου φόρου ύψους 220 € το χρόνο τόσο γι’ αυτόν που έχει χαμηλό εισόδημα όσο και γι’ αυτόν που έχει εισόδημα 1.000.000 €.
Τα παραπάνω θέματα δεν είναι τα μόνα της δεξιόστροφης στροφής του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι όμως όπως αρχικά αναφέραμε θέματα τα οποία αποτελούσαν βασικές διεκδικήσεις της Αριστεράς. Από την άλλη μεριά δεν έχουμε αυταπάτες ότι τα θέματα αυτά θα είχαν διαφορετική αντιμετώπιση από τις δυνάμεις της μνημονιακής αντιπολίτευσης. Τέλος για να μη ξεχνιόμαστε οι πολιτικές αυτές είναι που θρέφουν και γιγαντώνουν το φασισμό.
Για την ανατροπή αυτής της πολιτικής και την προώθηση μιας εναλλακτικής πολιτικής στον αντίποδα των παραπάνω έχει καταστεί αναγκαιότητα η συγκρότηση ενός μεγάλου πολιτικού και κοινωνικού μετώπου όλων των αριστερών και αντιμνημονιακών δημοκρατικών δυνάμεων, που θα εμπνεύσει νέους αγώνες και θα δώσει νέα ελπίδα στο λαό.
*Ο Γιάννης Δούκας είναι μέλος του ΠΣ της ΛΑ.Ε και πρώην υποδιοικητής του ΙΚΑ.
