Το γεγονός ότι ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας είναι ο απόλυτος πολιτικός καιροσκόπος, αποτελεί αδιαμφισβήτητη πραγματικότητα (διεφάνη μετά την ιστορική «κωλοτούμπα», το καλοκαίρι του ’15, με την οποία -αντί να «σκίσει τα μνημόνια»- εξαφάνισε το «ΟΧΙ» του δημοψηφίσματος και κατέστρεψε τις ελπίδες του λαού για μια πραγματική ανατροπή, βάζοντας πάνω από όλα την «πάση θυσία» παραμονή του στην εξουσία). Σήμερα, με απόλυτη την ευθύνη του κ. Τσίπρα, η κυβέρνηση του έχει εξελιχθεί στο απαύγασμα του πολιτικού αμοραλισμού, αδιαφορώντας για τα επικίνδυνα ρήγματα, που προκαλεί στη δημοκρατία, «ρίχνοντας νερό στον μύλο» της ακροδεξιάς.
Η κυβέρνηση του κ. Τσίπρα με τους «πρόθυμους» για όλα βουλευτές, που την στηρίζουν, συμπεριλαμβανομένων ακόμη και ανθρώπων, που κατά το παρελθόν εκδήλωναν συμπάθεια στη χούντα, αστυνομοκρατεί τη χώρα, απαγορεύει τις διαδηλώσεις, διώκει αριστερούς αγωνιστές, κατασυκοφαντεί όσους εκφράζουν αντίθετη άποψη (με τον κ. Πολάκη σε ρόλο ηγήτορα ενός πρωτοφανούς «μπας κλας» τσαμπουκά) και εξευτελίζει τις κοινοβουλευτικές διαδικασίες. Επί των ημερών της δεύτερης διακυβέρνησης Τσίπρα, η ελληνική κοινωνία έμαθε ότι υπάρχει στην Ασφάλεια και… Τμήμα Προστασίας του Κράτους και του Δημοκρατικού Πολιτεύματος, σε ρόλο «τρομοκράτη» αγωνιστών, ηθικών και σταθερών στις αρχές και στις αξίες τους πολιτικών, όπως ο Γραμματέας της Π.Γ. της Λαϊκής Ενότητας (ΛΑΕ) Παν. Λαφαζάνης, αλλά και συνδικαλιστών, οι οποίοι «διέπραξαν το έγκλημα» να διεκδικήσουν τη βελτίωση των συνθηκών εργασίας και τη στελέχωση των δημόσιων νοσοκομείων!!!
Την ίδια στιγμή, σε σχέση με τις «ανοικτές πληγές» των μνημονίων και τα συνεχιζόμενα, εξοντωτικά για την πλειονότητα του λαού, μέτρα που συμφώνησε η κυβέρνηση Τσίπρα με τους δανειστές, το μοναδικό «αντίδοτο», που έχει να προσφέρει ο πρωθυπουργός, είναι η επικοινωνιακή επικάλυψη τους, κρύβοντας τα μεγάλα πραγματικά προβλήματα «κάτω από το χαλί». Ο πρωθυπουργός επιχείρησε, άλλωστε, να αντιμετωπίσει με όρους επικοινωνιακών τρικ ακόμη και τον άδικο χαμό 100 ανθρώπων από τη φονική πυρκαγιά στο Μάτι, «δίνοντας» ένα κακοστημένο σόου το βράδυ της τραγωδίας, ενώ οι αρμόδιοι γνώριζαν ότι υπάρχουν νεκροί.
Έχοντας φτωχοποιήσει ακόμη περισσότερο την ελληνική κοινωνία, ο Αλ. Τσίπρας επιχειρεί με επιδόματα – «ρεγάλα» και προσλήψεις «ημετέρων» να δημιουργήσει έναν δικό του «στρατό», που θα τον περισώσει από την επερχόμενη συντριβή στις εθνικές εκλογές, όποτε και αν αυτές γίνουν. Κάνει όλα όσα κατηγορούσε πριν την «κωλοτούμπα» του ’15 και μάλιστα σε βαθμό τέτοιο, που ξεπερνά ακόμη και τις χειρότερες κυβερνήσεις της Μεταπολίτευσης.
Αδιαφορεί για το γεγονός ότι τα συσσωρευμένα, με απόλυτη την ευθύνη του, προβλήματα, διογκώνονται τόσο πολύ, που στο τέλος ο λαός θα κληθεί ξανά να «πληρώσει τον λογαριασμό» της διακυβέρνησης του. Κοροϊδεύει τους συνταξιούχους στηρίζοντας τους αντισυνταγματικούς μνημονιακούς νόμους και φυσικά τον κατάπτυστο «νόμο Κατρούγκαλου», προσφέρει τάχα αυξήσεις στους χαμηλόμισθους του ιδιωτικού τομέα (όταν η «ζούγκλα» που έχει δημιουργηθεί στην αγορά εργασίας έχει λάβει ανεξέλεγκτες διαστάσεις, με τους κρατικούς μηχανισμούς ελέγχου να υπολειτουργούν), εξαπατά τους δημόσιους υπαλλήλους τοποθετώντας ανθρώπους σε θέσεις ευθύνης με καθαρά κομματικά κριτήρια και διευθετεί εθνικά ζητήματα με καιροσκοπική νοοτροπία, πιθανόν και με πολιτικά ανταλλάγματα, αδιαφορώντας για τον διχασμό που σπέρνει στον λαό.
Ο κ. Τσίπρας έχει την τύχη να κυβερνά με όρους πολιτικού αμοραλισμού έχοντας απέναντι του, στο πεδίο του δικομματισμού, που και οι δύο επιχειρούν να «αναζωπυρώσουν», έναν εξίσου τραγικό Κυρ. Μητσοτάκη. Όμως, αυτό δίνει τη δυνατότητα στον ελληνικό λαό, να «πετάξει» στο βάθος του «χρονοντούλαπου» πολιτικούς αυτού του είδους, που μόνο η εξουσία τους ενδιαφέρει, και με τις ψήφους τους, οι πολίτες να δώσουν τη δυνατότητα σε κόμματα με ανιδιοτελή πρωτάγματα να προχωρήσουν σε μια πραγματική, δημοκρατική ανατροπή με μοναδικό γνώμονα τα δίκαια του λαού.
*Η Δέσποινα Σπανού είναι μέλος της Π.Γ της Λαϊκής Ενότητας και Υπεύθυνη του Γραφείου Τύπου
