Απάντηση στον Παύλο Πολάκη, για την ανάρτησή του για τις πυρκαγιές, δίνει με επιστολή της η «Ομάδα Νέων των πυρόπληκτων περιοχών» της Ανατολικής Αττικής.
Σε ανοικτή επιστολή τους προς τον αναπληρωτή υπουργό Υγείας, η «Ομάδα νέων των πυρόπληκτων περιοχών» αναρωτιούνται, πώς μπορεί να μιλά έτσι ένας άνθρωπος, ένας γονιός και δη, τη στιγμή που τα γεγονότα είναι τόσο νωπά και στοίχισαν την ζωή σε 100 συνανθρώπους μας, ανάμεσά τους και 37 παιδιά!
Υπενθυμίζεται ότι ο Παύλος Πολάκης προκάλεσε αλγεινές και έντονες αντιδράσεις όταν έγραψε στο Facebook: «Ρένα Δούρου ακόμα να παραιτηθείς;;;;; Μαθαίνω για μεγάλες πυρκαγιές και πολλούς νεκρούς στη Καλιφόρνια!!!!! Γιατί δεν έδωσες εντολή εκκένωσης εεε;;;».
Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, οι νεκροί από τις πυρκαγιές στην Καλιφόρνια, ανέρχονται στους 50 και οι αγνοούμενοι είναι πάνω από 250!
Ακολουθεί η επιστολή
«Κύριε Υπουργέ,
Θέλοντας να μείνω συνεπής στην υποχρέωση που νιώθω απέναντι στον εαυτό μου, να μην αφήσω ασχολίαστη την ανάρτηση που κάνατε απευθυνόμενος στη Ρένα Δούρου, σας γράφω τα παρακάτω λόγια.
Κυριακή 11/11 (η μέρα που πραγματοποιήσατε τη συγκεκριμένη ανάρτηση) ήταν για μένα κομβική, καθώς αποτέλεσε την έναρξη της ενεργούς διαμαρτυρίας μας, η οποία πιθανολογώ να έχει συνέχεια αν τα πράγματα συνεχίσουν ως έχουν! Γυρνώντας λοιπόν σπίτι μου Κυριακή, εξαντλημένος συναισθηματικά από την έντονη εμπειρία του Μαραθωνίου στο πέρασμα του τόπου μου, ήρθα αντιμέτωπος με τον απαξιωτικό και αλαζονικό χαρακτήρα της ανάρτηση σας!
Διαβάζοντας τα λόγια σας και μη γνωρίζοντας σας καλά, μου δημιουργήθηκε η εικόνα ενός περιθωριοποιημένου και αντικοινωνικού ατόμου, που δημοσιεύει απερίσκεπτα και βιαστικά, μη έχοντας συνείδηση του προσβλητικού χαρακτήρα του λόγου του. Απόρησα… Πως μπορεί να μιλάει έτσι ένας γονιός ; Ένας άνθρωπος ; Ένας συνάνθρωπος μας;
Να σας πω ποιος είμαι εγώ.. Είμαι ένα παιδί που θα μπορούσε να είμαι το παιδί σας. Είμαι ένα παιδί που την ημέρα της φωτιάς ήμουν στο Μάτι Αττικής και σώθηκε! Από εκείνη τη μέρα μέχρι και σήμερα, προσπαθώ να βοηθήσω με ότι μέσα διαθέτω τους συντοπίτες μου. Μοίρασα πόρτα- πόρτα φαί και νερό, αγνοώντας τη μυρωδιά της καμένης σάρκας και των λιωμένων ελαστικών. Έψαξα να σώσω όσα ζώα είχαν επιζήσει, διώχνοντας τις σκέψεις ότι οι άμορφες μάζες γύρω μου μπορεί να είναι οι γείτονες μου, οι φίλοι μου! Προσπάθησα έχοντας ως μόνο εργαλείο τα χέρια μου, πλάι σε 200 ακόμη εθελοντές, να μαζέψω στάχτες και κλαδιά , παραβλέποντας τις πιθανές επιπτώσεις στην υγεία μου. Παρ όλα αυτά και γνωρίζοντας ότι έχω δώσει τον καλύτερο μου εαυτό, ξέρετε τι νιώθω μέχρι και σήμερα Κ. Πολάκη ; Απέραντες και αβάσταχτες ΤΥΨΕΙΣ! Τύψεις που δε ρίσκαρα περισσότερο τη ζωή μου, ώστε να βοηθήσω και άλλους! Τύψεις που κοιμήθηκα τέσσερις αντί για τρεις ώρες γιατί, μπορεί ίσως, αυτή τη μια ώρα, κάποιος να χρειαζόταν κάτι και να μην ήμουν εκεί! Τύψεις, γιατί το βράδυ που δεν άντεξα το ξενύχτι της εθελοντικής περιπολίας, έγινε πλιάτσικο σ ένα σπίτι και δεν ήμουν παρόν!
Ξέρετε ποια είναι η διαφορά μας όμως Κ. Πολάκη ; Εγώ δε θα έπρεπε να νιώθω τύψεις… Γιατί εγώ σε αντίθεση με εσάς, δεν έθεσα τον εαυτό μου σε καμία υποψηφιότητα, για καμία καίρια θέση, ώστε να λέγομαι αρμόδιος όταν στην πραγματικότητα δεν έχω καμία πρόθεση να αναλάβω ευθύνες! Ευθύνες, που στο κείμενο σας κοροϊδευτικά αποποιείστε, επικαλούμενος τα έργα της περιφέρειας και του Υπουργείου Υποδομών. Και σας ρωτάω Κύριε Πολάκη, πώς σχετίζονται οι αυτονόητες κρατικές ενέργειες, μετά τη φονική πυρκαγιά με την πρωτοφανή κρατική αμέλεια που κόστισε 99 ζωές ; Πως μπορείτε να αναφέρετε με τόση ευκολία λέξεις όπως «πυρκαγιές» και «νεκρούς» όταν, όλα τα γεγονότα είναι ακόμα τόσο νωπά στις καρδιές των ανθρώπων και την ίδια ακριβώς μέρα της ανάρτησης σας, συνάνθρωποι σας που επλήγησαν και έχασαν ανθρώπους και σπίτια πενθούν, παρατεταγμένοι ο ένας δίπλα στον άλλον ΕΙΡΗΝΗΚΑ, δείχνοντας σεβασμό και συνέπεια σ έναν ανύπαρκτο δήμο και κράτος! Σε μια περιφέρεια που τους έχεις παντελώς εγκαταλείψει! Σε κρατικά στελέχη που δεν μπορούν δυστυχώς να συμμεριστούν κανένα πόνο!
Θα σας παρακαλούσα, αυτήν την ανεξήγητη ανεκτικότητα και υπομονετική στάση που δείχνουμε τις τελευταίες 90 μέρες απέναντι όλων σας, να μην την προσπερνάτε! Μην προκαλείτε ανθρώπους που ακόμα βασανίζονται…! Ελπίζω οι επόμενες αναρτήσεις σας να διέπονται από περισσότερη συνείδηση και ανθρωπιά».