Μνημόνια σὲ «ἀτομικὴ συσκευασία» στὴ Γερμανία.
Ὁ ἑλληνικὸς λαὸς ἦρθε γιὰ πρώτη φορὰ σὲ ἐπαφὴ μὲ τὸ ἀνάλγητο πρόσωπο τῆς ἰθύνουσας τάξης τῆς Ε.Ε. καὶ ἰδίως τῆς Γερμανίας κατὰ τὴν περίοδο τῆς δοκιμασίας τῶν Μνημονίων. Ὅμως, τὰ ὅσα βιώσαμε καὶ ἐξακολουθοῦμε νὰ βιώνουμε στὴν Ἑλλάδα οὔτε συμπτωματικὰ εἶναι, οὔτε ἑλληνικὴ ἀποκλειστικότητα.
Τὸ ξεθεμελίωμα τοῦ κοινωνικοῦ κράτους ποὺ ἐμπεδόθηκε στὴν δυτικὴ Εὐρώπη μετὰ τὸν Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, εἶναι στρατηγικὴ ἐπιλογὴ τῆς ἰθύνουσας τάξης τῆς Εὐρώπης, στὴν κατεύθυνση τῆς συσσώρευσης τοῦ πλούτου στὰ χέρια ὅλο καὶ πιὸ λίγων.
Στὴν 4η σελίδα παρουσιάζεται τὸ σύστημα ἀντιμετώπισης τῆς ἀνεργίας στὴ Γερμανία (πλαίσιο «Hartz IV»), ποὺ ἐπιβλήθηκε τὸ 2005 ἀπὸ τὴν συγκυβέρνηση Σοσιαλδημοκρατῶν-Πρασίνων τοῦ τότε καγκελαρίου Σρέντερ. Ἡ φιλοσοφία τοῦ συστήματος εἶναι νὰ δοθοῦν κίνητρα στοὺς ἀνέργους τῆς χώρας νὰ ἐργαστοῦν, μὲ τὴ λογικὴ «καλύτερα ἐργαζόμενος καὶ κακοπληρωμένος, παρὰ ἄνεργος».
Στὴν πράξη, γιγαντώθηκε ἕνα τερατῶδες σύστημα καταναγκασμοῦ καὶ ὠμοῦ ἐκβιασμοῦ τῶν ἀνέργων πολιτῶν νὰ ἀποδεχθοῦν ὁποιαδήποτε ἐργασία τούς προσφερθεῖ καὶ μὲ ὁποιαδήποτε ἀμοιβή, ἄσχετα ἂν αὐτὴ εἶναι συμβατὴ μὲ τὴν προσωπικότητα, τὶς προσωπικὲς πεποιθήσεις, τὶς δυνατότητες καὶ τὴν ἡλικία τους.
Μέσα τοῦ ἐκβιασμοῦ εἶναι καταρχὴν τὸ ψαλίδισμα τοῦ ἐπιδόματος ἀνεργίας καὶ σὲ δεύτερο στάδιο ἡ μερικὴ ἢ καὶ πλήρης περικοπὴ κάθε παροχῆς σὲ περίπτωση δεύτερης ἀπόρριψης προσφορᾶς ἐργασίας. Τὰ παιδιὰ 15-18 ἐτῶν δὲν ἐξαιροῦνται, ἀκόμα καὶ ἂν φοιτοῦν στὸ Λύκειο. Σὲ περίπτωση δεύτερης ἄρνησης ἐκ μέρους τους, ἡ οἰκογένειά τους χάνει τὸ ἐπίδομα ποὺ ἀντιστοιχεῖ στὸ καθένα ἀπὸ αὐτά.
Τὸ σύστημα εἶναι ἀρκούντως γενναιόδωρο, γιὰ νὰ παρέχει βοηθήματα σὲ περίπτωση ἔκτακτης ἀνάγκης. Τότε ὅμως, ὁ ἄνεργος πρέπει νὰ φανερώσει στὸ «Μεγάλο Ἀδελφὸ» καὶ τὶς πιὸ προσωπικὲς πτυχὲς τῆς προσωπικῆς του ζωῆς.
Στὸ μεταξύ, ἡ ἐργοδοσία κάνει «πάρτυ», δεδομένου ὅτι οἱ ἐργασίες ποὺ προσφέρονται μέσω τοῦ συστήματος αὐτοῦ δὲν ὑπόκεινται σὲ κανέναν περιορισμὸ τοῦ ἐργατικοῦ Δικαίου. Ἔτσι, ἔχει καὶ αὐτὴ τὸ κίνητρο νὰ αὐξανει τὶς θέσεις ἐργασίας ποὺ προορίζονται γιὰ ἀνέργους, εἰς βάρος τῶν μόνιμων θέσεων ἐργασίας.
Εὔλογα, τὸ σύστημα αὐτὸ ἔχει προκαλέσει τὸ θαυμασμὸ τῆς γερμανόδουλης μερίδας τῆς γαλλικῆς ἄρχουσας τάξης τὴν ὁποία ἐκφράζει πολιτικὰ ὁ Πρόεδρος Μακρόν, ὁ ὁποῖος ἐπιχειρεῖ νὰ τὸ ἐπιβάλει καὶ στὴ χώρα του, προκαλώντας τὶς ἔντονες κινητοποιήσεις τῶν ἡμερῶν.
Παρ’ ὅλα αὐτά, οἱ ἄνεργοι πολίτες ποὺ καλύπτονται ἀπὸ τὸ πλαίσιο «Hartz IV», στιγματίζονται ὡς «παράσιτα» ἀπὸ τὸν κίτρινο Τύπο ὅπως ἡ γνωστή μας Bild καὶ ἔχουν γίνει ἀντικείμενο κοινωνικῆς χλεύης καὶ προκατάληψης, μὲ τὸν ἴδιο ἀκριβῶς τρόπο μὲ τὸν ὁποῖο αὐτὸ ἔγινε καὶ εἰς βάρος τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ. Ἀφοῦ μεθοδικὰ ἐξαθλιώνει τὸν ἴδιο τὸ λαό τῆς χώρας της, ἡ γερμανικὴ ἰθύνουσα τάξη ἐνοχοποιεῖ τοὺς ἄλλους ὡς ὑπαίτιους τῶν δικῶν της ἐπιλογῶν.
Ἂν δὲν ἐπιβλήθηκαν παρόμοια μέτρα στὴν Ἑλλάδα, τοῦτο ὀφείλεται στὸ γεγονὸς ὅτι τὸ ἑλληνικὸ κράτος δὲν εἶχε τὰ μέσα νὰ ἐπιδοτεῖ κἂν τοὺς ἄνεργους, μετὰ τὴν πάροδο σύντομου χρονικοῦ διαστήματος.
Ὅμως, τὸ γερμανικὸ κράτος, ἔχει τὰ μέσα, ὄχι μόνο νὰ ἐξασφαλίσει ἀξιοπρεπῆ διαβίωση στοὺς ἄνεργους πολίτες χωρὶς νὰ βγάζει «ἀπὸ τὴ μύγα ξύγκι», ἀλλὰ καὶ νὰ ἐπενδύσει στὴν οἰκονομία δημιουργώντας κανονικὲς θέσεις ἐργασίας.
Ἀντὶ γι’ αὐτό, σὰν τὸν «ἄφρονα πλούσιο» τῆς Ἁγίας Γραφῆς, σωρεύει θηριώδη πλεονάσματα, ἀδιαφορώντας γιὰ τὴ βελτίωση τοῦ βιοτικοῦ ἐπιπέδου τῶν ἴδιων τῶν πολιτῶν του, ὅπως ἀκόμα καὶ τὸ ΔΝΤ καταλογίζει στὴν ἔκθεση τοῦ περασμένου Μαΐου.
Αὐτὸς εἶναι καὶ ὁ λόγος ὕπαρξης τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης συνολικά: Νὰ ἐπιβάλει πολιτικὲς ποὺ δὲν θὰ μποροῦσαν νὰ περάσουν με δημοκρατικὲς διαδικασίες, μὲ σκοπὸ τὴ σώρευση τοῦ πλούτου στὰ χέρια τῶν ὀλίγων.
*Ο Γιάννης Ζερβός είναι Πρόεδρος της Χριστιανικής Δημοκρατίας.
**Αναδημοσίευση από την εφημερίδα «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ», φ. 994 (21/09/2017).
