Η Συρία βομβαρδίζεται, η Γάζα καίγεται …και η Ελλάδα απούσα
Ἡ 15η Μαΐου, ἡμέρα ἀνακήρυξης τῆς ἀνεξαρτησίας τοῦ Κράτους τοῦ Ἰσραὴλ τὸ 1948, ἀκριβῶς πρὶν ἑβδομήντα χρόνια, εἶναι ἡμέρα γιορτῆς γιὰ τοὺς Ἑβραίους κατοίκους του καὶ τοὺς ἐποίκους τῶν κατεχομένων ἐδαφῶν, ἀλλὰ ταυτόχρονα ἡμέρα πένθους καὶ ἀνάμνηση συμφορᾶς καὶ καταστροφῆς («νάκμπα») γιὰ τοὺς Ἄραβες, ἀφοῦ συνέπεσε μὲ τὴν ἥττα τους στὸν 1ο ἀραβοϊσραηλινὸ πόλεμο καὶ τὸν ξεριζωμὸ 700.000 ἀνθρώπων ἀπὸ τὶς πατρογονικὲς ἑστίες τους.
Ἡ ἀντίθεση τῶν συναισθημάτων ἀνάμεσα στοὺς δύο λαοὺς γιὰ τὴν ἡμέρα ἐκείνη, ἀντανακλᾶ τὸν βαθὺ μεταξύ τους διχασμό καὶ τὸ μίσος ποὺ διαρκεῖ ὅλα αὐτὰ τὰ χρόνια. Ἡ ἀτυχὴς ἐπιλογὴ τοῦ Προέδρου τῶν ΗΠΑ Ντόναλντ Τρὰμπ νὰ μεταφέρει τὴν πρεσβεία τῆς χώρας του ἀπὸ τὸ Τὲλ Ἀβὶβ στὴν Ἰερουσαλήμ, κατὰ παράβαση τῶν ἀποφάσεων του ΟΗΕ, κατέστη ἀκόμα ἀτυχέστερη μὲ τὴν ἐπιλογὴ τῆς 15ης Μαΐου ὡς ἡμέρας τῆς μεταφορᾶς καὶ τῶν σχετικῶν ἑορτασμῶν.
Ἔξυσε ἀκόμα περισσότερο τὶς πληγὲς, προκάλεσε τὸ αἴσθημα ἀδικίας τῶν Παλαιστινίων, ποὺ ὄχι μόνο ξεριζώθηκαν ἀπὸ τὴ γῆ τους σὲ ἐφαρμογὴ τῶν σιωνιστικῶν ἐπιδιώξεων, ἀλλὰ ζοῦν ζωὴ μαρτυρική, γεμάτη ταπεινώσεις καὶ περιορισμούς, ἰδίως στὴ λωρίδα τῆς Γάζας, ἕνα τόπο μικρό, ὅπου στοιβάζονται ἑνάμισυ ἑκατομμύριο ἄνθρωποι, πολλοὶ ἀπ’ αὐτοὺς νέοι, χωρὶς μέλλον καὶ προοπτική.
Ἡ ἄγρια καταστολὴ σὲ συνδυασμὸ μὲ τὴν ἀποφασιστικότητα τῶν διαδηλωτῶν, εἶχε ὡς ἀποτέλεσμα τοὺς ἑξήντα νεκροὺς καὶ τὶς χιλιάδες τῶν τραυματιῶν, τὴν 15η Μαΐου. Ἤδη πληθαίνουν οἱ φωνὲς γιὰ τὴ διεξαγωγὴ ἀνεξάρτητης ἔρευνας γιὰ τὰ ἐγκλήματα αὐτά, προϊόντα τῆς ἀσύμμετρης βίας τῶν ἰσραηλινῶν ἀρχῶν.
Ἡ Ἑλλάδα εἶναι ἀποῦσα ἀπὸ τὶς ἐξελίξεις στὴ Μέση Ἀνατολή. Ἡ συμμαχία μὲ τὸ Ἰσραήλ, ποὺ πολλοὶ βλέπουν ὡς λύση γιὰ τὴν ἀντιμετώπιση τῆς τουρκικῆς ἐπιθετικότητας, χάνει ὅλο καὶ περισσότερο κάθε ἠθικὸ ἔρεισμα, ἰδίως ὕστερα ἀπὸ τὰ γεγονότα τῆς 15ης Μαΐου.
Ἡ χώρα μας θὰ μποροῦσε νὰ παίξει πιὸ ἐνεργὸ ρόλο συμβάλλοντας στὴν εἰρηνικὴ καὶ δίκαιη λύση τοῦ Μεσανατολικοῦ, ἀξιοποιώντας καὶ τὶς παραδοσιακὰ καλὲς σχέσεις της μὲ τὸν ἀραβικὸ κόσμο, ποὺ δὲν πρέπει νὰ διαταραχθοῦν, καθὼς καὶ τοὺς στενοὺς θρησκευτικοὺς καὶ πολιτιστικοὺς δεσμοὺς μὲ τὴ Μέση Ἀνατολή: Τόσο μεταξὺ Ἰσραηλινῶν καὶ Παλαιστινίων, ὅσο καὶ στὴ Συρία, ὅπου σύρεται μονομερῶς ἀπὸ τὶς ἐπιλογὲς τῶν Δυτικῶν.
Ἡ εἰρήνευση τῆς περιοχῆς καὶ ἡ εἰρηνικὴ συμβίωση ὅλων τῶν κατοίκων της δὲν εἶναι μόνον αὐτονόητη ἐπιδίωξη τοῦ καθενός, ἀλλὰ καὶ ζωτικῆς σημασίας προτεραιότητα γιὰ τὴν Ἑλλάδα.
*Ο Γιάννης Ζερβός είναι Πρόεδρος της Χριστιανικής Δημοκρατίας
**Πηγή: Εφημερίδα ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ, τ. 1009 (17/5/2018)
