[Το ιδιαίτερο ενδιαφέρον στο προκείμενο άρθρο, του διεθνώς γνωστού Ιταλού Γεωπολιτικού, συνίσταται στην επισήμανση των γεωγραφικών ορίων δυνατής επέκτασης των συνεπειών μιας απειλούμενης πολεμικής σύρραξης μεταξύ Ισραήλ και Ιράν, τα οποία αποκαλύπτει ότι εκτείνονται πολύ πέραν των χωρών που γειτνιάζουν στην εστία της σύρραξης. Από τα τελευταία βιβλία του συγγραφέα είναι σχετικό: L’arte della guerra / Annali della strategia Usa/Nato 1990-2016, Zambon 2016]
Μετάφραση: Μιχαήλ Στυλιανού
Υποβρύχιο Dolphin,εξοπλισμένο με πυραύλους με πυρηνική κεφαλή
Η απόφαση των ΗΠΑ να ακυρώσουν την ιρανική πυρηνική συμφωνία του 2015 δημιουργεί μια κατάσταση εξαιρετικά επικίνδυνη την Μέση Ανατολή.
Για να κατανοηθούν οι συνέπειες μιας τέτοιας απόφασης, που πάρθηκε υπό την πίεση του Ισραήλ, το οποίο την χαρακτηρίζει «συνθηκολόγηση της Δύσης στον άξονα του κακού υπό την ηγεσία του Ιράν», θα πρέπει να τεθεί ως αφετηρία ένα πολύ συγκεκριμένο γεγονός: Το Ισραήλ είναι που έχει την πυρηνική βόμβα, όχι το Ιράν.
Είναι περισσότερα από πενήντα χρόνια που το Ισραήλ παράγει πυρηνικά όπλα στις εγκαταστάσεις της Ντιμόνας, κατασκευαζόμενα με την βοήθεια κυρίως της Γαλλίας και των ΗΠΑ. Οι εγκαταστάσεις αυτές δεν υπόκεινται σε έλεγχο, επειδή το Ισραήλ, μόνη πυρηνική δύναμη στην Μέση Ανατολή, δεν έχει υπογράψει την συνθήκη της μη διάδοσης των πυρηνικών όπλων, την οποία αντίθετα το Ιράν έχει υπογράψει προ πενήντα χρόνων.
Τις αποδείξεις ότι το Ισραήλ παράγει πυρηνικά όπλα είχε παρουσιάσει, πριν από τριάντα και πλέον χρόνια ο Μορντεχάι Βανούνου, οποίος είχε εργαστεί στην βάση της Ντιμόνας. Τα σχετικά στοιχεία δημοσιεύτηκαν στην εφημερίδα Σάντεϊ Τάιμς, στις 5 Οκτωβρίου 1986, αφού εξετάστηκαν εξονυχιστικά από τους σημαντικότερους εμπειρογνώμονες του είδους. Ο Βανούνου, απήχθη στην Ρώμη από την Μοσσάντ, μεταφέρθηκε στο Ισραήλ, καταδικάστηκε σε 18 χρόνια φυλακή σε απομόνωση και αποφυλακίστηκε το 2004, αλλά υπό αυστηρότατους περιορισμούς.
Το Ισραήλ διαθέτει σήμερα (χωρίς να το ομολογεί) ένα οπλοστάσιο 100 έως 400 πυρηνικών όπλων, εκ των οποίων και μικρό-βόμβες, όπως και βόμβες νετρονίου της νέας γενεάς. Παράγει πλουτώνιο και Τρίτιο σε ποσότητα αρκετή για να κατασκευάσει εκατοντάδες ακόμη. Οι πυρηνικές κεφαλές του Ισραήλ είναι έτοιμες για εκτόξευση σε βαλλιστικούς πυραύλους, όπως η Ιεριχώ3 και σε καταδιωκτικά-βομβαρδιστικά F-15 και F-16 εκχωρημένα από τις ΗΠΑ, στα οποία προστίθενται τώρα και F-35.
΄Όπως επιβεβαιώνει ο Οργανισμός Απαγόρευσης των Πυρηνικών ΄Οπλων του ΟΗΕ, το Ιράν δεν διαθέτει πυρηνικά όπλα και δεσμεύεται να μην τα παραγάγει, υποκείμενο, βάσει της συμφωνίας, σε αυστηρό διεθνή έλεγχο. Ωστόσο –έγραφε ο Αμερικανός τέως υπουργός των Εξωτερικών Κόλιν Πάουελ, σε email της 3/3/2015- στην Τεχεράνη ξέρουν καλά πως το Ισραήλ έχει 200 πυρηνικά όπλα, όλα στραμμένα προς την Τεχεράνη και πως εμείς έχουμε χιλιάδες.
Οι Ευρωπαίοι σύμμαχοι των ΗΠΑ, που επίσημα συνεχίζουν να υποστηρίζουν την συμφωνία με το Ιράν, είναι ουσιαστικά τοποθετημένοι στο πλευρό του Ισραήλ. Η Γερμανία το έχει εφοδιάσει με τέσσερα υποβρύχια Dolphin,διασκευασμένα για να μπορούν να εκτοξεύουν πυραύλους Κρουζ με πυρηνική κεφαλή. Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία, Ελλάδα και Πολωνία συμμετείχαν, μαζί με τις ΗΠΑ, στην μεγαλύτερη διεθνή άσκηση πολέμου αέρος στην ιστορία του Ισραήλ, Γαλάζια Σημαία, το 2017.
Η Ιταλία, συνδεόμενη με μια συμφωνία στρατιωτικής συνεργασίας με το Ισραήλ (Νόμος Νο: 94,2005), συμμετέσχε με καταδιωκτικά Τορνάντο της 6ης Μοίρας του Γκέντι (Μπρέσκια), επιφορτισμένης με την μεταφορά αμερικανικών πυρηνικών βομβών Β-61, που σύντομα θα αντικατασταθούν από τις Β-61-12. Οι ΗΠΑ συμμετείχαν με F-16, της 31ης Πτέρυγας Μαχητικών του Αβιάνο (Φριούλη), με την ίδια αποστολή.
Οι ισραηλινές πυρηνικές δυνάμεις είναι ενσωματωμένες στο ηλεκτρονικό σύστημα του ΝΑΤΟ, στο πλαίσιο του «Προγράμματος Ατομικής Συνεργασίας» του Ισραήλ, χώρας η οποία, μολονότι μη μέλος της Συμμαχίας, έχει μόνιμη αποστολή στο Γενικό Στρατηγείο του ΝΑΤΟ, στις Βρυξέλλες.
Σύμφωνα με το σχέδιο που δοκιμάστηκε στην άσκηση ΗΠΑ-Ισραήλ, Juniper Cobra 2018, οι αμερικανικές και οι δυνάμεις του ΝΑΤΟ θα έφθαναν από την Ευρώπη (κυρίως από βάσεις της Ιταλίας), για να υποστηρίξουν το Ισραήλ σε ένα πόλεμο με το Ιράν. Ο πόλεμος θα μπορούσε να αρχίσει με μιαν ισραηλινή επίθεση κατά των πυρηνικών εγκαταστάσεων του Ιράν, σαν αυτήν που πραγματοποιήθηκε το 1981 στο Όσιρακ, του Ιράκ. Σε περίπτωση ιρανικών αντιποίνων, το Ισραήλ μπορούσε να χρησιμοποιήσει ένα πυρηνικό όπλο, θέτοντας σε κίνηση μιαν αλυσιδωτή αντίδραση με απρόβλεπτες καταλήξεις.
