Συνέντευξη στην Τζούλια Λιακοπούλου.
Η Τέχνη εγκληματεί τελικά, είτε ηθελημένα είτε άθελα, παράγοντας και αναπαράγοντας άσχημα, βίαια, φοβικά και εντελώς ακατάλληλα μοντέλα σκέψης για τους ανθρώπους και κυρίως, για τις νέες γενιές, που εκλαμβάνουν αυτά τα μοντέλα σα νόμιμα και δεδομένα αφού, υπάρχουν αναρτημένα προς πώληση στο μεγάλο σουπερμάρκετ της τέχνης…
Ο Δήμος Αβδελιώδης, έχει συνδέσει το όνομά του με πολύ μεγάλες θεατρικές παραστάσεις και διακεκριμένες ταινίες, που άνοιξαν νέους δημιουργικούς δρόμους, τόσο στην κινηματογραφική όσο και στη θεατρική τέχνη.
Χρημάτισε:
– Καλλιτεχνικός Διευθυντής στο ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Βορείου Αιγαίου 1997- 2000 και 2004-2010.
-Δίδαξε αφήγηση και λογική των συνδέσεων για τον κινηματογράφο και το θέατρο, στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, 1993- 1997.
Το 2010 ίδρυσε την εταιρεία anagnorisis η οποία, έχει ασχοληθεί μεθοδικά με την θεατρική παρουσίαση κορυφαίων έργων της Ελληνικής Γραμματείας, στην πρωτότυπη γλωσσική μορφή που γράφτηκαν, (Πλάτωνας, Βιζυηνός, Παπαδιαμάντης, Σολωμός, Χορτάτσης) με αναμφισβήτητο, κατά κοινή ομολογία, αποτέλεσμα. Κατάφερε, ώστε η ιδιομορφία της γλώσσας, όχι μόνο να μη γίνεται εμπόδιο για την κατανόησή τους, αλλά να είναι και η αιτία, για την πηγαία συγκίνηση που προκαλούν στο κοινό, ανεξαρτήτως ηλικίας και παιδείας. Ο Δήμος Αβδελιώδης, μέσα από τη μέθοδο που έχει ανακαλύψει και συστηματοποιήσει σα γνωστικό αντικείμενο, προτείνει έναν πρωτότυπο, ανανεωμένο τρόπο θεατρικής έκφρασης, που στηρίζεται στη διαύγεια και τη σαφήνεια του νοήματος, με την ανάδειξη του λόγου του εκάστοτε κειμένου ως κύριου πρωταγωνιστή. Με αυτόν τον έντεχνο και εφαρμοσμένο τρόπο, η παρακολούθηση κάθε παράστασης, γίνεται ένα προσωπικό βίωμα για τον θεατή και εγγράφεται μέσα του, σαν μία μουσική ηχητική δομή, η οποία δημιουργεί αναμφίβολα, αισθητικά και αξιολογικά κριτήρια. Αποκορύφωμα της αποτελεσματικότητας αυτής της μεθόδου είναι η ανάδειξη του πρωταρχικού πλατωνικού κειμένου της «Απολογίας του Σωκράτη», όπου δίδαξε με τη μέθοδό του την φωνητική ερμηνεία της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας! Στην παράσταση, που πρωτοπαίχτηκε τον Ιούλιο του 2015, παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην ιστορία της ερευνητικής φιλολογίας αλλά και της θεατρικής έρευνας, η απαγγελία της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας, ως οικείας και ζωντανής γλώσσας, αναθεωρώντας την Εράσμιο εκφορά και αλλάζοντας, ριζικά τη σχέση μας με τα Αρχαία Ελληνικά. Κάθε μία από τις 26 θεατρικές παραστάσεις του, είναι σχεδιασμένες και εκτελεσμένες σαν μουσικές παρτιτούρες!
Εκτός της παράστασης «Η Απολογία του Σωκράτη», να αναφέρουμε και κάποιες εξίσου σπουδαίες: «Το Μόνον της Ζωής του Tαξείδιον», « Μορφές από το έργο του Βιζυηνού», «Το Αμάρτημα της Μητρός μου», «Η Νοσταλγός», «Το Μυρολόγι της Φώκιας», «Μαράν Αθά», «Βαβυλωνία», «Η Γυναίκα της Ζάκυνθος», «Πέρσες», «Ωδή στον Αλέξανδρο Παναγούλη» κ.α.
Πλούσια και πολυβραβευμένη είναι και η φιλμογραφία του: «Η Εαρινή Σύναξις των Αγροφυλάκων» έχει ανακηρυχτεί ως μία από τις δέκα καλύτερες ταινίες του Ελληνικού Κινηματογράφου όλων των εποχών, « Η Νίκη της Σαμοθράκης», «Το Δέντρο που Πληγώναμε», «Αθέμιτος Συναγωνισμός» κ.α.
Το 2007 έγραψε και σκηνοθέτησε το έργο «Ο Μεγαλέξανδρος κι ο Καταραμένος Δράκος», όπου διαφοροποίησε την παραδοσιακή ηθογραφική ατμόσφαιρα του θεάτρου Σκιών από το Οθωμανικό της πλαίσιο και μετέτρεψε τους φολκλορικούς ήρωες του σε σύγχρονα πλανητικά αρχέτυπα, μέσα στον ευρύτερο φόντο της Παγκόσμιας ανέχειας και τους σύγχρονους δράκους…!!! Η πρωτότυπη αυτή μουσική παράσταση, συνοψίζει το πνεύμα του Ελληνικού Πολιτισμού.
Έχει τιμηθεί και βραβευτεί για την προσφορά του στην Τέχνη:
– Στο Διεθνές Φεστιβάλ Πειραματικού Θεάτρου Καΐρου 2010
– Βραβείο GOVI στη Γένοβα (2001)
– Συμμετείχε και βραβεύτηκε σε μερικά από τα μεγαλύτερα Διεθνή Φεστιβάλ Κινηματογράφου όπως οι Κάννες, το Σαν Φραντσίσκο, το Τόκιο κ.α.
– Βραβείο FIPRESCI (Διεθνής ΄Ενωση Κριτικών Κινηματογράφου)
– 4 βραβεία στο Forum Φεστιβάλ Βερολίνου 2001
– Βραβείο Σκηνοθεσίας, Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης 2000
- Κύριε Αβδελιώδη, είστε από τους σπουδαιότερους και πλέον καταξιωμένους σκηνοθέτες της εποχή μας. Από πού πηγάζει όλη αυτή η αγάπη και το πάθος για την τέχνη;
- Η αγάπη για την τέχνη ξεκινάει εκεί, στο μεταίχμιο της απώλειας των παιδικών χρόνων και αναμνήσεων… Εκεί, που αρχίζεις να αναπολείς την χαμένη ευτυχία… Εκεί, έρχεται η Τέχνη, προσπαθώντας να χτίσει και να επανασχεδιάσει αυτά που θαυμάζεις από τη ζωή και θα’ θελες να τα ξαναζήσεις μαζί με τους άλλους.
- Η Δραματική πως προέκυψε μετά τη Φιλοσοφική;
- Μάλλον η Φιλοσοφική προέκυψε από την Δραματική, γιατί ήταν το άλλοθι ώστε να έρθω στην Αθήνα, για να γίνω ηθοποιός.
- Ποιος είναι ο πραγματικός ρόλος του σκηνοθέτη σε μια θεατρική παράσταση ή σε μια ταινία.
- Ο σκηνοθέτης, είναι ένας διευθυντής ορχήστρας που πρέπει να εκμεταλλευθεί αλλά και να αναδείξει το ταλέντο όλων των συντελεστών, από τον συγγραφέα μέχρι και τον τεχνικό συνεργάτη, για να μπορέσει να υλοποιηθεί ένα καλλιτεχνικό έργο με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Όλοι πρέπει να φροντίζουν μόνο για την αρτιότητα του έργου, γιατί το έργο είναι αυτό που θα αναδείξει και θα ανταμείψει την δουλειά όλων των συντελεστών και θα τους δικαιώσει όλους απέναντι στους θεατές που είναι οι τελικοί δέκτες και κριτές.
- Ποιος ευθύνεται για την επιτυχία ο σκηνοθέτης ή ο ηθοποιός; Ποιο είναι πιο δύσκολο από τα δύο;
- Ο σκηνοθέτης έχει την ευθύνη να επιτύχει ο ηθοποιός και ο ηθοποιός την ευθύνη να επιτύχει ο σκηνοθέτης. Η αμοιβαιότητα δημιουργεί ανοίγει σίγουρους και γοητευτικούς δρόμους.
- Ζούμε σε περίοδο φοβερής κρίσης. Κρίση οικονομική, εθνική, πολιτιστική, κρίση αξιών… Ο κόσμος ζητά τη λύτρωση μέσα από την τέχνη;
- Η τέχνη έχει προορισμό, από την εφεύρεσή της, να ψυχαγωγεί με τέτοιο τρόπο ώστε, να καλλιεργεί την ανθρώπινη σκέψη για να την κάνει καλύτερη και να την απαλλάξει από τον φόβο και την μιζέρια. Όμως, έτσι, όπως έχει καταντήσει σήμερα, σαν ένα μέσον αναζήτησης της επιτυχίας…, έχει ξεφύγει από τον αρχικό και σαφή τρόπο, που θα ήταν ο ιδανικός για το νου μας και προσδοκίες μας. Καλύπτει, πλέον, τις ανάγκες αυτοεξυπηρέτησής της σαν ένα απλό και στυγνό καταναλωτικό προϊόν! Δυστυχώς ,όμως, εγκληματεί τελικά, σ’ένα μεγάλο μέρος της, είτε ηθελημένα είτε άθελα, όταν παράγει και αναπαράγει άσχημα, βίαια, φοβικά και εντελώς ακατάλληλα μοντέλα σκέψης για τους ανθρώπους και κυρίως, για τις νέες γενιές, που εκλαμβάνουν αυτά τα μοντέλα σα νόμιμα και δεδομένα αφού, υπάρχουν αναρτημένα προς πώληση στο μεγάλο σουπερμάρκετ της τέχνης… Δυστυχώς, αν δε μάθουμε οι ίδιοι να διαλέγουμε τι μας βλάπτει και τι μας ωφελεί, δεν υπάρχει κάποιος θεσμός ή κάποια υπηρεσία να μας προστατέψει από αυτή την ανελέητη καταιγίδα της δήθεν τέχνης…
- Ετοιμάζεστε να μεταφέρετε στην μεγάλη οθόνη το αριστουργηματικό θεατρικό σας έργο «Ο Μέγα Αλέξανδρος και ο Καταραμένος Δράκος». Από πού ορμώμενος; Γιατί επιλέξατε το έργο αυτό;
Ναι. Έχω αρχίσει τις ενέργειες για να το μεταφέρω από το θέατρο στον κινηματογράφο με τον τίτλο: «ΤΟ ΣΑΤΥΡΙΚΟ ΔΡΑΜΑ ΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ» Αντιμετωπίζω πάρα πολλές δυσκολίες… Το πρόβλημα εστιάζεται στα οικονομικά! Δε νομίζω ότι χρειάζεται να σας εξηγήσω το “ γιατί”… Το “γιατί” θα το καταλάβετε όταν αξιωθούμε να ολοκληρώσουμε αυτήν την παραγωγή και βγει στους κινηματογράφους!!! Πρόκειται για ένα ονειρόδραμα, με κωμικά και δραματικά στοιχεία, που αντιμετωπίζουν με διαφορετική ματιά το θέμα της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης που υπάρχει σήμερα στην Ελλάδα, αλλά και παγκόσμια. Ο ήρωας, ο Μέγα Αλέξανδρος, σώζει και αναδεικνύει τη μαγεία και τη δραματικότητα που όντως διακατέχουν την οντότητά μας ως Ελληνισμός. Οι λύσεις που προτείνει είναι και ο δρόμος για τη λύτρωσή μας!!!
