Με το χρόνιο αποτύπωμα της κιμωλίας στα χέρια μου (φροντιστήρια, Λύκειο, Πανεπιστήμιο) θεωρώ ότι έχω δικαίωμα να εκφράσω δημόσια την ταπεινή μου γνώμη σχετικά με την «επαναλειτουργία» των σχολείων μας.
Όποιος, λοιπόν, στοιχειωδώς γνωρίζει τις υποδομές των εκπαιδευτικών μας συγκροτημάτων, την εκπαιδευτική λειτουργία, την συμπεριφορά και την αποτελεσματικότητα της λειτουργίας αυτής τέτοιες εποχές, ενδεχομένως θα θεωρούσε γελοία τη συζήτηση που διεξάγεται για τη λεγόμενη επαναλειτουργία των σχολείων, για την αναπλήρωση της ύλης και διάφορα τέτοια φαιδρά. (εξαιρώ την Γ’ Λυκείου για προφανείς λόγους).
Θα ήταν αστείο, αν δεν ήταν τραγικό και εγκυμονούσε κινδύνους. Αναρωτιέμαι τι κρύβεται πίσω από την ανόητη αυτή επιμονή. Είναι μια ακόμα επικοινωνιακή κατασκευή μέσα στις τόσες που καθημερινά αντικρίζουμε ή κάτι πιο επικίνδυνο που φοβάμαι ακόμα και να εκστομίσω; Ποιος επωμίζεται το τεράστιο ρίσκο που κρύβει μια τέτοια επιλογή; Η αντίθετη γνώμη των κομμάτων της αντιπολίτευσης δεν λήφθηκε υπόψη. Εντάξει αυτοί λαϊκίζουν είναι το γνωστό επιχείρημα. Ωραία. Η αντίθετη, όμως, άποψη σύσσωμης της εκπαιδευτικής κοινότητας; Και αυτοί λαϊκίζουν; Και τα συλλογικά όργανα των εκπαιδευτικών και οι ομοσπονδίες γονέων; Κάθε αντίθετη άποψη; Όλοι ενοχοποιούνται από τα μίσθαρνα ΜΜΕ, τα οποία γλείφουν αυτόν που τους δίνει το κόκκαλο; Και από τα γνωστά δημοσιογραφικά παπαγαλάκια, που αυτές τις μέρες επαναλαμβάνουν με κραυγαλέα έλλειψη φαντασίας και αντιαισθητικό τρόπο την κυβερνητική γραμμή. Εγώ είμαι το κράτος και εγώ αποφασίζω λοιπόν;
Εντάξει ακούμε τους επιστήμονες λένε. Προσωπικά σέβομαι την επιστήμη και τους επιστήμονες με ήθος σε βαθμό παρεξηγήσεως. Συντεχνιακού τύπου μπορεί κάποιος να πει, καθώς εκεί ανήκω. Ευγνωμονώ και τον κύριο Τσιόδρα και την επιτροπή που κάνουν σωστή και σκληρή δουλειά σε αντίξοες συνθήκες και δεν υπεισέρχομαι στις κομματικές τους επιλογές. Μπράβο τους. Ως εδώ όμως.
Η επιστήμη δεν είναι ουδέτερη πολιτικά. Αυτό τουλάχιστον το γνωρίζουν όλοι από τον προηγούμενο αιώνα, όταν η επιστήμη υπηρέτησε απάνθρωπες πολιτικές επιλογές. Μήπως ξεχάσαμε ποιοι υπηρέτησαν την ναζιστική ευγονική; Κορυφαίοι γερμανοί επιστήμονες. Μήπως ξεχάσαμε τον Ρ. Οππενχάιμερ και το σχέδιο Λος Άλαμος της πρώτης ατομικής βόμβας; Τις βόμβες Ναπάλμ, τον βιολογικό πόλεμο, τα βλαστησιοκτόνα στο Βιετνάμ ποιοι τα σχεδίασαν; Σωρεία παραδειγμάτων μπορεί κάποιος να ανασύρει για να αποδείξει ότι η επιστήμη δεν είναι διόλου ουδέτερη πολιτικά.
Και κάτι άλλο για εδώ. Στην αρχή οι επιστήμονες προσπαθούσαν να μας πείσουν ότι οι μάσκες δεν είναι απαραίτητες. Τότε που δεν υπήρχαν ούτε για το προσωπικό υγείας και οι Αμερικανοί και οι Γερμανοί έκαναν πειρατείες. Αργότερα τα πράγματα διορθώθηκαν κάπως και οι μάσκες άρχισαν να είναι χρήσιμες. Τώρα, πλέον, που παράγουμε και μεις ίσως και να γίνουν και υποχρεωτικές. Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με τα παιδιά: επικίνδυνα στην αρχή για μετάδοση, αργότερα λιγότερο και σήμερα σχεδόν ακίνδυνα. Πρόοδος της έρευνας θα μου πείτε. Εντάξει. Μην ξεχάσουμε, όμως, και τα εμβόλια του Αβραμόπουλου ούτε τις διαχειριστικές ανοησίες που στοίχισαν ζωές σε προηγούμενες πανδημίες. Μην μας στοιχίσουν και τώρα; Εξάλλου αν τόσο αγωνιούν για την κάλυψη της ύλης υπάρχουν χίλιοι και ένας τρόπος να καλυφθεί. Ας αναφέρουμε τον έναν τρόπο: να ξεκινάει κανονικά η χρονιά με τους εκπαιδευτικούς στη θέση τους και να μην χάνονται ώρες, μέρες και ακόμα μήνες στην αρχή της κάθε χρονιάς.
*Σπύρος Τζόκας, Πανεπιστημιακός-Συγγραφέας
