Στον απόηχο των εκδηλώσεων και των δηλώσεων για την επέτειο της Επανάστασης του 1821, αυτό που μένει ως κυρίαρχη εντύπωση είναι η τεράστια αντίφαση ανάμεσα στο μήνυμά της και στην πραγματικότητα την οποία βιώνει η χώρα και ο λαός μας στα οχτώ χρόνια της μνημονιακής πολιτικής. Μια πραγματικότητα που καθορίζεται από την εκχώρηση της εθνικής κυριαρχίας σε ξένα κέντρα λήψης αποφάσεων, τον περιορισμό της λαϊκής κυριαρχίας και κατά συνέπεια των δημοκρατικών δικαιωμάτων, και την κοινωνική καταστροφή που υφίσταται ο κόσμος της εργασίας και της ανάγκης.
Είναι αυτή ακριβώς η δεινή πραγματικότητα που καθιστά για μια ακόμη φορά επίκαιρο το μήνυμα του ’21, αναδεικνύοντας την αναγκαιότητα του αγώνα για την ανατροπή αυτής της πολιτικής. Για την επαναδιεκδίκηση της εθνικής ανεξαρτησίας, για την ανάκτηση της δημοκρατίας, για την υπεράσπιση της δημόσιας περιουσίας από τα αρπακτικά του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου, και των κοινωνικών δικαιωμάτων στην εργασία και διαβίωση, στην υγεία, την παιδεία, τον πολιτισμό, σε μια ζωή με αξιοπρέπεια για τον κόσμο που παράγει τον κοινωνικό πλούτο.
Πόσο μάλλον, όταν η πατρίδα μας έχει βρεθεί στο μάτι του κυκλώνα, με τα εθνικά ζητήματα ανοιχτά, αντιμέτωπη με την επιθετικότητα του τουρκικού επεκτατισμού και με την πρόσδεσή της στους βρόμικους και επικίνδυνους σχεδιασμούς των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ στην περιοχή των Βαλκανίων και της ανατολικής Μεσογείου. Που θέτουν σε κίνδυνο την ειρήνη και στη χώρα μας, ενώ συνάμα τροφοδοτούν την εθνικιστική υστερία κύκλων που συνεπικουρούν σε μια τέτοια επικίνδυνη εξέλιξη.
Είναι ακριβώς για όλους αυτούς τους λόγους που, ανάμεσα στα όσα ειπώθηκαν, ξεχωρίζει η δήλωση του Παναγιώτη Λαφαζάνη για την ανάγκη μιας νέας Επανάστασης με εθνικό και κοινωνικό περιεχόμενο. Που δεν μπορεί παρά να είναι υπόθεση, πρώτα απ’ όλα και πάνω απ’ όλα, του ίδιου του εργαζόμενου ελληνικού λαού. Η κυρίαρχη τάξη έχει κάνει τις επιλογές της. Όπως τις είχε κάνει και στα χρόνια του ’21, όπως και στα χρόνια της φασιστικής κατοχής και σ’ αυτά που ακολούθησαν. Τον λόγο, για μια ακόμη φορά, τον έχει ο λαός μας. Και οι πολιτικές δυνάμεις κρίνονται από το κατά πόσο βρίσκονται στο πλευρό του ή απέναντί του.
