Κρίνω ως πολύ θετική την κίνηση της ΛΑ.Ε για συνεργασία με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, την οποία τελικά απέρριψε το ΝΑΡ.
Όπως κρίνω ως πολύ θετική πρωτοβουλία και την κίνηση της ΛΑ.Ε για συνεργασία με την Πλεύση Ελευθερίας της Ζωής Κωνσταντοπούλου, την οποία, επίσης, η τελευταία την απέρριψε κατά απαράδεκτο τρόπο.
Απορίας, όμως , άξιον είναι γιατί η ΛΑ.Ε δεν προέβη, όπως ορθά ζητούσαν στελέχη της και σε απόπειρα να έρθει σε διάλογο για αναζήτηση ενδεχόμενης εκλογικής συνεργασίας πάνω σε κάποιες θετικές αρχές και βάσεις και με σειρά άλλων δυνάμεων του δημοκρατικού αντιμνημονιακού χώρου.
Απορίας άξιον γιατί η ΛΑ.Ε απέρριψε κατηγορηματικά και εκ των προτέρων κάθε διάλογο για αναζήτηση συνεργασίας, χαρακτηρίζοντας όλες αυτές τις δυνάμεις περίπου εθνικιστικές και μη αξιόπιστες!
Και γιατί για παράδειγμα αυτές οι δυνάμεις είναι εθνικιστικές και απορρίπτει η ΛΑ.Ε από χέρι (!) κάθε συνεργασία μαζί τους, ενώ η Ζωή Κωνσταντοπούλου , που λέει περίπου τα ίδια με αυτές τις δυνάμεις στα εθνικά θέματα και έχει το περίεργο σύνθημα «ούτε αριστερά ούτε δεξιά, μπροστά», θεωρείται άξια συνεργασίας!
Τόλμη και πάλι τόλμη σύντροφοι και συντρόφισσες
Οι καιροί ου μενετοί. Η ΛΑ.Ε εδώ και τώρα οφείλει να απευθύνει πρόταση σε όλο το ριζοσπαστικό δημοκρατικό αντισυστημικό τόξο, με όλες τις διαφορετικότητες του, για άμεσο διάλογο με στόχο την εκλογική σύμπραξη.
Η Αριστερά που βλέπει μπροστά και αναζητεί πραγματικά δρόμους επαναθεμελίωσης της δεν έχει να φοβηθεί τίποτα .
Η Αριστερά που φοβάται. Η φοβική Αριστερά δεν έχει μέλλον.
Υπάρχει ακόμα καιρός για πρωτοπόρες πρωτοβουλίες!
