Γιάνης Βαρουφάκης: Εμπρός στο δρόμο με τα ψέματα που χάραξε ο Αλ. Τσίπρας

Δεν θα είχα κανένα ενδιαφέρον να ασκήσω κριτική στον Γ. Βαρουφάκη για πολλούς λόγους αλλά κυρίως διότι μια τέτοια κριτική δεν είχε νόημα και πολύ περισσότερο όφελος , όταν ενώπιον μας υπάρχει αυτή η απίστευτη βαρβαρότητα, η οποία επενδύεται με εξίσου απίστευτα ψέματα και παραπληροφόρηση για νέο ”success story”.
Δεν άντεξα, όμως, όταν έκπληκτος, μάλλον εμβρόντητος, διάβασα τον Γ. Βαρουφάκη να ισχυρίζεται με το νέο βιβλίο του, του οποίου την γραφή αλλάζει όπως τα πουκάμισα του και ανάλογα, ίσως, με την γλώσσα που μεταχειρίζεται και το κοινό που απευθύνεται, ότι από την πρώτη στιγμή περίπου έλεγε στον Τσίπρα ότι ήταν προτιμότερο το Grexit από το 3ο μνημόνιο!!!
Έλεος Βαρουφάκη, χίλιες φορές έλεος!
Έχουμε μπουχτίσει στο ψέμα, την κοροϊδία και την εξαπάτηση στην ελληνική πολιτική ζωή, ιδιαίτερα στα μνημονιακά χρόνια.
Φτάνει πια!
Φτάνει πια ένα έθνος, ένας λαός και ιδιαίτερα η νεολαία μας να ζουν μέσα στο ψέμα και την παραπληροφόρηση από όλες, σχεδόν, τις παρατάξεις και τις ηγεσίες τους, βιώνοντας το ψέμα ως κανόνα της δημόσιας ζωής και ως τον φυσιολογικό τρόπο ύπαρξης και συμπεριφοράς, καταδικασμένοι, έτσι, ώστε να μην έχουν κανέναν μέλλον.
Διότι όλοι στον πάλαι ποτέ ενιαίο ΣΥΡΙΖΑ και ιδιαίτερα οι της Αριστερής Πλατφόρμας αλλά και πέραν του ΣΥΡΙΖΑ , ξέρουν με πόσο φανατισμό ο Γ. Βαρουφάκης μάχονταν την έξοδο από την ευρωζώνη, που την θεωρούσε ως το απόλυτο κακό για τη χώρα και πόσες αυταπάτες και μύθους ανακάλυπτε για να ξεφύγει από το μοιραίο δίλημμα Grexit ή τρίτο μνημόνιο, το οποίο, άλλωστε, μνημόνιο, περίπου, προετοίμασε, με την προσωπική και μόνη υπογραφή του φαρδιά πλατιά, στην κατάπτυστη συμφωνία της 20ης Φλεβάρη.
Και πέραν αυτού, οι υπερκινδυνολογικές δημόσιες δηλώσεις του Γ. Βαρουφάκη για το Grexit είναι γνωστές και αποτελούν αδιάψευστο μάρτυρα.
Ο καθένας βέβαια μπορεί να αλλάξει γνώμη, ειλικρινά ή όχι, καιροσκοπικά ή μη, με ιδιοτέλειες ή χωρίς αυτές.
Μπορεί, επομένως, να αλλάξει γνώμη και ο Γ. Βαρουφάκης και να κριθεί γι’ αυτό και για τα περαιτέρω.
Δεν μπορεί, όμως, να παίζει παιχνίδια και αν το κάνει να θεωρεί ότι όλοι οι άλλοι τα αποδέχονται ή και τα καταπίνουν.
Ελπίζω να μη χρειαστεί να επανέλθω στο θέμα αυτό αλλά φοβάμαι πως δεν θα τα καταφέρω.
Κάποιοι είχαν πει, καθόλου επιπόλαια, ότι ιστορία δεν υπάρχει!
Ότι όχι μόνο οι εκτιμήσεις επί των πεπραγμένων αλλά τα γεγονότα και τα συμβάντα όταν παρέλθιουν, ο καθένας τα περιγράφει όπως τον συμφέρει, ακόμα και τα εξαφανίζει!
Στην εποχή μας αυτή η άποψη για την ιστορία και ειδικά η παραμόρφωση και των πιο προφανών τείνει να γίνει περίπου καθεστώς.
Εμείς δεν πιστεύουμε σε αυτές τις φρικτές στην κυνικότητα τους αντιλήψεις.
Η στοιχειώδης καταγραφή και αναγνώριση της αλήθειας, πέρα από οπτικές και ερμηνείες, για τα όσα κρίσιμα συνέβησαν ειδικά τα τραγικά μνημιονιακά χρόνια, μαζί και η αποτίμηση και λογοδοσία επ’ αυτών, είναι προϋπόθεση για να απαλλαγούμε από το εθνικό άγος που μας πλακώνει και για να βγάλουμε τη θηλιά για να αναπνεύσουμε ελεύθερα ως χώρα και ως λαός.
Και θα τα καταφέρουμε!