Τα δημοσιεύματα για την επιστροφή στη δραχμή, ιδιαίτερα όταν συνδέονται με συνωμοσίες και ειδικότερα της μυστηριώδους περιόδου του Ιουλίου του 2015, είναι πολύ γαργαλιστικά, προκαλούν μεγάλο ενδιαφέρον και τυγχάνουν ευρείας δημοσιότητας και αναγνωσιμότητας.
Το μόνο μειονέκτημα τους είναι ότι τα περισσότερα, αν όχι όλα, απ’ αυτά τα δημοσιεύματα είτε αποτελούν μια σαγηνευτική συρραφή ψεμάτων είτε συναπαρτίζονται από ένα μείγμα φαντασιώσεων και παραμυθιών με ελάχιστους κόκκους αλήθειας. Και φυσικά όλα καταλήγουν με μία απέραντη τρομολαγνεία ενάντια στο εθνικό νόμισμα.
Ένα τέτοιο δημοσίευμα διαβάσαμε στο “Κυριακάτικο Βήμα” με ένα συνοθύλευμα πρωταγωνιστών που ξεκινάνε από τον ΓΑΠ, τον σύμβουλό του και μετέπειτα σύμβουλο και υπουργό του Τσίπρα, Γιάννη Βαρουφάκη, τον “φίλο” του Γ. Βαρουφάκη, Τζ. Σόρος και ένα πλήθος γνωστών Κευνσιανών αμερικανών οικονομολόγων, οι οποίοι πάνω στο μνημονιακό πτώμα της Ελλάδας, “καλεσμένοι” κατά καιρούς του ΓΑΠ, του Βαρουφάκη και του Τσίπρα θεώρησαν ότι βρήκαν χρυσή ευκαιρία να εξασκηθούν σε “συνταγές” ανάστασης του , τις οποίες σήμερα πωλούν προς επικοινωνιακή χρήση και δική τους δημοσιότητα.
Υποτίθεται, λοιπόν, πως ο Ρίτσαρντ Πάρκερ, ο Τζ. Σακς, ο Τζ. Στίγκλιτς, ο Τζ. Γκάλμπρέιθ, ο Πολ Κρούγκμαν και ίσως και μερικοί άλλοι είτε μεμονωμένα είτε από κοινού, ετοίμαζαν, τότε, μιλάμε από το 2010 έως το 2015, προγράμματα κατά της λιτότητας στην Ελλάδα, προγράμματα διπλού νομίσματος στην χώρα μας είτε και προγράμματα εξόδου από το ευρώ.
Και αυτά τα υποτιθέμενα φιλόδοξα πονήματα που θα επιβεβαίωναν την αξιοσύνη τους και την διεθνή χρησιμότητά τους, “αλλάζοντας Ελλάδα και Ευρώπη”, είτε το γνώριζαν, είτε δεν το γνώριζαν, τα λάμβαναν ή τα πληροφορούνταν ή τα υποψιάζονταν οι ΓΑΠ, Τσίπρας και Βαρουφάκης και τα έγραφαν στη συνέχεια κανονικότατα στα παλιά τους τα παπούτσια.
Διότι στην πραγματικότητα και παρά τα παιχνιδάκια δημοσίων σχέσεων που μπορεί να έπαιζαν ΓΑΠ, Τσίπρας και Βαρουφάκης, φανατικοί όλοι τους “ευρωπαϊστές”, ούτε καν μπορούσαν να διανοηθούν ότι θα έβγαζαν την χώρα από το ευρώ όσα δεινά και αν το τελευταίο επισώρευσε στην πατρίδα μας.
Το σύνθημά τους ήταν ένα και μοναδικό: “ευρώ ή θάνατος” και αντίπαλος όλων τους ο Παν. Λαφαζάνης με την διπλή ρεαλιστική και ριζοσπαστική πρότασή του για εθνικό νόμισμα και στρατηγική συνεργασία με Ρωσία. Διότι ήταν ο μόνος που πάλευε σθεναρά αυτήν την πρόταση, την εννοούσε πλήρως και γνωρίζανε ότι αν ήταν στο χέρι του και στο χέρι του τότε “Αριστερού Ρεύματος” του ΣΥΡΙΖΑ, θα έκανε χωρίς κανένα ενδοιασμό πράξη τον δρόμο μίας ανεξάρτητης προοδευτικής Ελλάδας, ο οποίος αν τότε είχε ακολουθηθεί, σήμερα η πατρίδα μας θα γνώριζε μέρες αξιοπρέπειας, ασφάλειας και μία πρωτοφανή οικονομική απογείωση και παραγωγική ανασυγκρότηση.
Κ.Τ
