Χωρίς καμιά αμφιβολία ο δεύτερος γύρος των Γαλλικών προεδρικών εκλογών ανεξάρτητα και από το αποτέλεσμά του εκ των πραγμάτων θα διογκώσει την αμφισβήτηση και τις εκρηκτικές καταστάσεις μέσα στην Ε.Ε. και την ευρωζώνη. Αυτή την καπιταλιστική ολοκλήρωση αμφισβητούν πλέον όλοι οι λαοί της Ευρώπης όλοι οι πολίτες ανεξάρτητα από την πολιτική τους τοποθέτηση. Με αυτή την Ευρωπαϊκή Ένωση της λιτότητας και του άγριου νεοφιλελευθερισμού συγκρούεται καθημερινά ο κόσμος της εργασίας, η νέα γενιά και οι απόμαχοι της δουλειάς και του μόχθου.
Εκτός από την Αγγλία και στην Γαλλία το εγχείρημα της Ενωμένης Ευρώπης υφίσταται τριγμούς. Δεν είναι τυχαίο ότι επτά από τους έντεκα υποψηφίους με την διαφορετικότητά τους φυσικά ο καθένας, ήταν αναφανδόν υπέρ της εξόδου της Γαλλίας από την Ε.Ε και την ζώνη του Ευρώ. Εξ αυτών η Λεπέν έλαβε 21% , ο Μελανσόν 20%, ο Ντιπόν –Ενιάν σχεδόν 5% και αν προσθέσουμε και τις άλλες δυνάμεις της ριζοσπαστικής αριστεράς διαπιστώνουμε ότι σχεδόν το 50% ενός λαού με σημαντικό βάρος μέσα στην Ευρώπη εκφράζεται ανοικτά και καθαρά ενάντια στην Ε.Ε.
Θα ήταν επομένως πολιτικά ανεπαρκέστατος ο οποιοσδήποτε αναλυτής που θα υποστήριζε ότι μετά και από τις Γαλλικές εκλογές λόγω του ότι στον δεύτερο γύρο πέρασαν δύο ακραιφνείς συντηρητικοί η Λεπέν με ακροδεξιά ιστορία και στίγμα και ο Μακρόν «κεντρώος» πρώην τραπεζίτης, υποψήφιος των τραπεζών και εκπρόσωπο της Rothschild, άνθρωπος του ευρωενωσιακού συστήματος όλα θα κυλίσουν ομαλά για την Ε.Ε που κυριαρχείται από την Γερμανία. Το αντίθετο συμβαίνει το 2017 που δεν είναι το ίδιο με το 2002 και από τις προεδρικές εκλογές στην Γαλλία το 2017 φάνηκε περίτρανα η μεγάλη αντίθεση των ευρωπαϊκών κοινωνιών σ΄ αυτό το απαράδεκτο οικονομικό-πολιτικό κατασκεύασμα της Ε.Ε.
Οπωσδήποτε λοιπόν, οι γαλλικές προεδρικές εκλογές προσφέρονται για την εξαγωγή πολύτιμων συμπερασμάτων, η σημασία των οποίων ξεπερνά τα όρια της Γαλλίας.
Φυσικά για τον δεύτερο γύρο τα εγχώρια και ευρωπαϊκά κατεστημένα, με μια φωνή, στηρίζουν Mακρόν υποτίθεται στο όνομα της δημοκρατίας . Όμως κάτι σαν τον Μακρόν είναι που εξέθρεψαν την Λεπέν και την ξενοφοβική και ρατσιστική ακροδεξιά στην Ευρώπη και όχι μόνο… Στο όνομα της δημοκρατίας μέσα από την στήριξη του Μακρόν σήμερα προσπαθούν να στηρίξουν και αυτό το αντιλαϊκό οικονομικό-πολιτικό μόρφωμα της Ε.Ε και της ευρωζώνης. Έφτασαν να υποστηρίζουν ότι ο Μακρόν είναι αντισυστημικός επειδή δεν είχε την άμεση στήριξη του ξετσίπωτου παραδοσιακού δικομματικού πολιτικού συστήματος της Γαλλίας. Λες και δεν ήταν υπουργός του Ολαν και δεν είχε και τώρα την ανοικτή στήριξη μεγάλου μέρους των Γάλλων Σοσιαλδημοκρατών και συντηρητικών όπως και του Σόιμπλε και όλης της Γερμανικής Νομενκλατούρας.
Η ευθυγράμμιση όλων των αντιδραστικών και συντηρητικών κύκλων πίσω από τον κύριο «ούτε αριστερά, ούτε δεξιά», Ε. Μακρόν, γίνεται υποτίθεται για να σώσουν τη δημοκρατία στην Ευρώπη!
Από πότε όμως οι πιο ανελέητοι αποικιοκράτες και αυτοί που προώθησαν τις πιο βάρβαρες πολεμικές εκστρατείες, που έχουν μετατρέψει σε ερείπια τα Βαλκάνια, την Μέση Ανατολή, την Βόρεια Αφρική και στηρίζουν φασιστικά καθεστώτα όπως αυτό της Ουκρανίας ονομάζονται αντιρατσιστές και δημοκράτες.
Στην Ελλάδα επίσης όλα τα φερέφωνα της ευρωλαγνείας από την Ν.Δ, το ΠΑΣΟΚ, το Ποτάμι και την Ε.Κ συμπεριλαμβανομένου και του ΣΥΡΙΖΑ στηρίζουν στο δεύτερο γύρο τον Μακρόν καλλιεργώντας για μια φορά ακόμα ψεύτικα διλλήματα και λογικές υποτίθεται του «μικρότερου κακού». Ο εγκλωβισμός όμως στα κάλπικα διλήμματα και τις λογικές του «μικρότερου κακού» είναι παράγοντας σύγχυσης και αφοπλισμού του κόσμου της εργασίας και του λαού, παράγοντας ενίσχυσης αντιδραστικών δυνάμεων που με την σειρά τους τρέφουν και τα ακροδεξιά μορφώματα τύπου Λεπέν ή Χρυσής Αυγής.
Τα διλήμματα αυτά επανέρχονται κάθε φορά στο προσκήνιο για να δημιουργήσουν σύγχυση και να θολώσουν τα νερά. Ρίχνουν στάχτη στα μάτια του κόσμου. Με αφορμή τη συμμετοχή Μακρόν – Λεπέν στο δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών στην Γαλλία ακούμε και στην Ελλάδα κραυγές του τύπου «Ευρώπη ή απομόνωση», «δημοκρατία ή φασισμός» κ.λπ. Αυτά είναι μερικά από αυτά τα διλήμματα. Μάλιστα, ο ΣΥΡΙΖΑ αμέσως εγκατέλειψε την στήριξη στον Μελανσόν και έσπευσε να εξάρει την «σοβαρή και υπεύθυνη» στάση του μεταλλαγμένου δυστυχώς Γαλλικού ΚΚ, που προτείνει υπερψήφιση Μακρόν.
Φυσικά, ο Γαλλικός λαός πρέπει να αντιπαλέψει αποφασιστικά την απεχθή υποψηφιότητα της Λεπέν, να χτυπήσει μέσα στην καθημερινότητά του τις ιδέες του εθνικισμού, του ρατσισμού και της ξενοφοβίας που αυτή πρεσβεύει. Ταυτόχρονα, όμως, πρέπει να μην εγκλωβιστεί, και να μη στοιχηθεί πίσω από την υποψηφιότητα Μακρόν, που είναι ο εκλεκτός της ΕΕ των Γερμανών, του ΝΑΤΟ και του κεφαλαίου.
Η ελπίδα για τον Γαλλικό λαό βρίσκεται στην συσπείρωση και την κοινή δράση όλων των αριστερών, αντιιμπεριαλιστικών, αντινεοαποικιοκρατικών και προοδευτικών δυνάμεων που η κάθε μια με την διαφορετικότητά της θα αντιπαλέψουν τις πολιτικές της Ευρωζώνης και της Ε.Ε .
Αν είχε ακολουθηθεί αυτή η γραμμή της ενότητας και στις προεδρικές εκλογές στην Γαλλία στον πρώτο γύρο ίσως σήμερα να μην είχαμε τις αντιλαϊκές υποψηφιότητες της Λεπέν ή του Μακρόν . Όπως και να έχουν πάντως τα πράγματα και το αποτέλεσμα του 2ου γύρου των προεδρικών εκλογών στην Γαλλία πολύ σύντομα ο Γαλλικός λαός θα κληθεί στις κάλπες για τις βουλευτικές εκλογές και εκεί θα καταγραφεί η νέα δυναμική της Γαλλικής πολιτικής πραγματικότητας. Η κοινωνία βράζει και στην Γαλλία όπως και στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες, κύρια του νότου.
Η Γαλλική αριστερά με την αποδοχή της υποψηφιότητας Μελανσόν στέλνει μηνύματα αισιοδοξίας σε όλες τις αριστερές ευρωπαϊκές δυνάμεις που καλούνται να κάνουν τα πάντα ώστε η λαϊκή δυσαρέσκεια να μην «πέσει στα χέρια» της ακροδεξιάς. Οι εξελίξεις θα είναι ραγδαίες, αυτή η Γερμανοκρατούμενη Ευρώπη θα ανατραπεί.
