Η κυβέρνηση βουλιάζει και εξαθλιώνει τη χώρα-Ο ΣΥΡΙΖΑ “αντιπολιτεύεται” με λόγια του αέρα χωρίς εναλλακτική λύση
Μέτωπο των χωρών του Νότου για την επιβίωσή τους και την αμφισβήτηση του ευρώ και της Ε.Ε
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, μιλώντας σήμερα στη Βουλή, υποχρεώθηκε να παραδεχτεί ότι η χώρα θα ζήσει δραματικές καταστάσεις το επόμενο διάστημα. Η πολιτική, όμως και τα μέτρα που ακολουθεί και ανακοίνωσε στη Βουλή πέραν του ότι έχουν βαθύ ταξικό πρόσημο, δεν πρόκειται, ταυτόχρονα, να συγκρατήσουν τις τραγικές υφεσιακές εξελίξεις αλλά και θα οδηγήσουν σε παραγωγικό και κοινωνικό εφιάλτη.
Ένα πρόσθετο τσουνάμι ανεργίας, φτώχειας και εξαθλίωσης πρόκειται να γνωρίσει η χώρα τους επόμενους μήνες κάτω από τις πολιτικές επιλογές του Κ. Μητσοτάκη. Οι εργαζόμενοι με αναστολή, οι περισσότεροι από τους οποίους δεν πρόκειται να επαναπροσληφθούν, θα παίρνουν στο εξής φιλοδώρημα 17,7 ευρώ την ημέρα όσο είναι σε αναστολή και το πολύ για 3 μήνες και μετά ταμείο ανεργίας. Όσοι από τους εργαζόμενους σε αναστολή επαναπροσληφθούν θα δουλεύουν και αυτοί εκ περιτροπής και το πολύ να επιδοτούνται με ένα ποσοστό από το κράτος και για άγνωστο αλλά μικρό χρονικό διάστημα, δηλαδή θα δουλεύουν με μισθούς πείνας για να ακολουθήσει ο καιάδας. Και αυτά για να μην αναφερθούμε στις δεκάδες χιλιάδες απολύσεις που έγιναν τους προηγούμενους μήνες και σε όλους όσους είδαν να περικόπτονται επίσημα ή ανεπίσημα οι μισθοί τους. Με δύο λόγια ο ιδιωτικός τομέας της οικονομίας θα κατακλυστεί με ανέργους και “ανέργους υπό αναστολή” των 533 ευρώ το πολύ τον μήνα και μετά το χάος.
Και ενώ ο Κ. Μητσοτάκης δεν ανακοίνωσε κανένα αναπτυξιακό επενδυτικό σχέδιο και κανένα μέτρο παραγωγικής και οικονομικής ανασυγκρότησης, ο Αλ. Τσίπρας, μιλώντας στη Βουλή, δεν είχε να αντιτάξει στην κυβερνητική πολιτική, παρά λόγια του αέρα.
Η μόνη ουσιαστικά κριτική του Αλ. Τσίπρα προς τον Κ. Μητσοτάκη ήταν ότι η κυβέρνηση του τελευταίου επιδότησε την ανεργία (800 ευρώ) και δεν επιδότησε την εργασία(!), πράγμα άλλωστε που ο Κ. Μητσοτάκης έσπευσε στη συνέχεια να πράξει με βάση τις μονομερείς φιλο-εργοδοτικές υποδείξεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής .
Επιδότηση της εργασίας, όμως, σημαίνει απλά ότι το κράτος επιδοτεί τον εργοδότη, με δύο λόγια οι δημόσιοι πόροι και όχι η εργοδοσία, θα “συμπληρώνουν” τον μισθό του εργαζόμενου χωρίς, καν, το ελληνικό δημόσιο να έχει συμμετοχή στο μετοχικό κεφάλαιο της επιχείρησης και στη διοίκησή της χωρίς να υπάρχουν επενδυτικές δεσμεύσεις και με τα κέρδη της επιχείρησης να πηγαίνουν στις τσέπες της εργοδοσίας και των μετόχων.
Ο Αλ. Τσίπρας, όπως και ο Κ. Μητσοτάκης, δεν είπαν ούτε μια λέξη για το καθεστώς εξουθένωσης που επέβαλλε ο “πλούσιος” γερμανικός Βορράς στον Ευρωπαϊκό Νότο, στην ουσία την γερμανική οικονομική δικτατορία. Ο Αλ. Τσίπρας θυμήθηκε μόνο να παραπονεθεί γιατί δεν “φαγώθηκε”, ακόμα, το “αμφιλεγόμενο”και αμφισβητούμενο δημοσιονομικό μαξιλάρι των 20 δις, το οποίο, βεβαίως, θα σπεύσει ασμένως να “λεηλατήσει” οσονούπω η κυβέρνηση, πράγμα, όμως, που σημαίνει λεηλασία και κάθε ίχνους διαθέσιμων του στενού και ευρύτερου δημόσιου τομέα με συνέπεια την κατάρρευση της χώρας και την πιο γρήγορη είσοδο σε καθεστώς νέων μνημονίων.
Η ΔΙΕΞΟΔΟΣ
Προοδευτικοί πολιτικοί και οικονομικοί κύκλοι τόνιζαν ότι αυτές τις κρίσιμες στιγμές η χώρα χρειάζεται μια ιδιαίτερα ενισχυμένη γραμμή επιχορηγήσεων και όχι δανείων από την Ε.Ε ή από τις αγορές, ως προϋπόθεση για να βγει από την παρούσα κρίση.
Η ενισχυμένη αυτή ροή κεφαλαίων προς τη χώρα μας ( και προς όλες τις χώρες του Νότου), η οποία μόνο από “εκτύπωση χρήματος” μπορεί να προκύψει, θα πρέπει να αξιοποιηθεί για την εφαρμογή ενός προοδευτικού σχεδίου διεξόδου με τη στήριξη της παραγωγικής βάσης της χώρας και την ανασυγκρότησή της, με την ανάπτυξη παραγωγικών δημοσίων επενδύσεων, με την διατήρηση και διεύρυνση των θέσεων εργασίας και την ευρεία κοινωνική στήριξη και αναδιανομή πλούτου για την καταπολέμηση της φτώχειας και των μεγάλων κοινωνικών ανισοτήτων.
Σήμερα η γερμανο-κρατούμενη Ε.Ε, οχυρωμένη πίσω από τις Συνθήκες που διέπουν το ευρωενωσιακό κατασκεύασμα, δεν δέχεται καμία συζήτηση για ενισχυμένη γραμμή επιχορηγήσεων προς τις χώρες του Νότου.
Η γερμανική ευρωζώνη απαγορεύει την εκτύπωση χρήματος, πράγμα που με απεριόριστο τρόπο κάνουν σήμερα η Βρετανία, οι ΗΠΑ, η Ιαπωνία κ.λ.π κ.λ.π για να τονώσουν την οικονομία τους στη βάση, φυσικά, των πολιτικών που εφαρμόζουν οι νεοφιλελεύθερες κυβερνήσεις τους.
Η Γερμανία, αντίθετα, έχει ξεκαθαρίσει ότι τα κεφάλαια που μπορούν να χορηγηθούν από τα κοινοτικά Ταμεία στις χώρες-μέλη θα είναι δάνεια και αυτά περιορισμένα και με αρκετή χρονική καθυστέρηση, ενώ θα χορηγηθούν υπό όρους εποπτείας, δηλαδή με Μνημόνια.
Για την Ελλάδα και ιδιαίτερα τις χώρες του Νότου δεν υπάρχει, κάτω από αυτές τις αφόρητες συνθήκες, άλλη επιλογή για την εφαρμογή ενός προοδευτικού σχεδίου εθνικής και οικονομικής διεξόδου και ανόρθωσης σαν αυτό που περιγράψαμε, εκτός της εξόδου από την ευρωζώνη και την Ε.Ε, με την εφαρμογή παράλληλα μιας νέας πολυδιάστατης πολιτικής διεθνών, οικονομικών και εξωτερικών σχέσεων.
Τη ρεαλιστική και ανορθωτική αυτή προοδευτική πολιτική είχε προτείνει ο Παναγιώτης Λαφαζάνης τον Ιούλιο του 2015 και κατηγορήθηκε για “ριφιφί στο Νομισματοκοπείο”.
Σήμερα “ριφιφί στα Νομισματοκοπεία τους“, για να χρησιμοποιήσουμε αυτήν την αδόκιμη συκοφαντική γλώσσα, κάνουν όλες οι χώρες σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη, πλην της γερμανικής ευρωζώνης, διότι η Γερμανία έχει την ευχέρεια να δαπανά το ασύλληπτο ποσό του 60% του ΑΕΠ της για την αντιμετώπιση της κρίσης, αφού μπορεί να δανείζεται με αρνητικά επιτόκια, επωφελούμενη από τη συνεχή καταλήστευση των πιο αδύναμων χωρών της ευρωζώνης.
Η Ελλάδα (φυσικά και οι άλλες χώρες του Ευρωπαϊκού Νότου) χρειάζεται αυτήν την ώρα τόλμη και γενναίες αποφάσεις για την απόκτηση εθνικής κυριαρχίας και εθνικής ανεξαρτησίας, αντί της παράδοσής της στα χέρια του Βερολίνου και της συνέχισης της ιδιότυπης οικονομικής κατοχής που βιώνει και η οποία δεν της επιτρέπει κανένα μέλλον.
Ν.Ζ