Από την Μακρόνησο στους ''200'' της Καισαριανής: Eμπόριο μνήμης, ύστατο καταφύγιο στο ξεπούλημα της χώρας

Προχθές, το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ, με όσους τους έχουν απομείνει, πήγε στη Μακρόνησο, η οποία, να σημειώσουμε, γέμισε και με αυθαίρετα.
Χθες, ο Αλ. Τσίπρας, ζηλεύοντας το κατόρθωμα του κόμματος του, ξεπέρασε το κόμμα και με την γυναίκα του και τον σιαμαίο του Νίκο Παππά, πήγε στον ”ιερό χώρο” του Μεγάρου Μουσικής, να δει την υπέροχη, όπως μου λένε, ταινία του Βούλγαρη και της Καριστιάνη, αναφορικά με την εκτέλεση των 200 κομμουνιστών-πατριωτών στην Καισαριανή.
Καλοδεχούμενοι όλοι, προσκυνητές και πλήρεις ταπεινότητας και σεβασμού, να αποτίσουν φόρο τιμής σε τόπους μαρτυρίου και θυσίας.
Ασφαλώς, λοιπόν, στο προσκύνημα και την μνήμη χωράνε όλοι, πλην, όμως, όσων συνειδητά υποκρίνονται και παίζουν, πάνω στις θυσίες, προκλητικό επικοινωνιακό show, υποτιμώντας τη νοημοσύνη των άλλων.
Πλην εκείνων, επίσης, που με τα ανίερα έργα τους προσβάλλουν κατάφωρα αρχές και αξίες όσων θυσιάστηκαν .
Δε ξέρω πόσο ταιριάζουν τα μνημόνια και η άγρια λιτότητα με την Μακρόνησο και μάλιστα στο όνομα της Αριστεράς και των θυσιών της.
Ο καθένας και η κάθε μια ας το κρίνει.
Δεν ξέρω πόσο μπορεί να συμβαδίσει το ξεπούλημα της χώρας, η νέα ιδιόμορφη γερμανική οικονομική κατοχή, η αποθέωση του ”Τραμπισμού” και η παράδοση της χώρας, ως σύγχρονο πολιτικοστρατιωτικό προτεκτοράτο, στις ΗΠΑ, με την άφθαστη θυσία των 200 της Καισαριανής για την κυριαρχία και την απελευθέρωση της πατρίδας μας.
Για πολλούς, ίσως, οι μνήμες δεν είναι παρά ένα επιφανειακό ”φοκλόρ‘ και ένα πουκάμισο αδειανό χωρίς αξιακό περιεχόμενο και επίκαιρη σημασία.
Για άλλους ό,τι έγινε στην Μακρόνησο και στο Σκπευτήριο της Καισαριανής είναι περασμένο, δεν έχει καμιά σχέση με το σήμερα και κάθε αναλογία δεν συνιστά παρά μια κακοήθη προπαγάνδα.
Για μερικούς, ακόμα πιο τραβηγμένα, η Μακρόνησος και η θυσία των ”200” αν δεν ήταν μια μάταιη υπόθεση, ήταν απλώς τυχοδιωκτικοί ηρωισμοί και αντιστάσεις γραφικών, γι’ αυτό και σήμερα ο δρόμος της σωτηρίας και της διεξόδου για την χώρα δεν είναι άλλος από την τυφλή υπακοή στις επιταγές της ΕΕ, της ΕΚΤ και του ΔΝΤ, οι οποίοι συναποτελούν τους νέους προστάτες και εγγυητές της ανόρθωσης μας.
Για κάποιους, η ιστορία, όσο νωπή και αν είναι, δεν έχει νόημα, παρά μόνο για να τροφοδοτεί δημόσιες σχέσεις και να τεμαχίζεται επιλεκτικά, προκειμένου να εξυπηρετεί σκοπιμότητες.
Η ιστορία, όμως,για μας διδάσκει!
Διδάσκει την αρετή, την αλήθεια, την ανδρεία, την τόλμη, την θυσία, το θάρρος, το σεβασμό, την τιμή και αφοσίωση σε απαράγραπτες αρχές και αξίες που κρατούν όρθια έθνη, περήφανους τους λαούς, ψηλά τον πολιτισμό και την υπόσταση μας.
Αν μια με την Μακρόνησο ή την άλλη με το Μουσείο Μπελογιάννη , τώρα με τους 200 της Καισαριανής, αύριο με το Χαϊδάρι και στη συνέχεια με τόπους της Ελλάδας των αμέτρητων θυσιών, μερικοί νομίζουν ότι θα στήσουν αναχώματα στην υποδούλωση και το ξεπούλημα της χώρας, διαπράττουν όχι λάθος, αλλά έγκλημα.
Γιατί στέλνουν το πιο δηλητηριώδες μήνυμα στην νεολαία ότι όλα είναι εμπόριο και πίσω από τα πάντα βρίσκεται το ψέμα, η εξαπάτηση και η υποκρισία.
Και αυτό είναι ότι χειρότερο και από τα πιο άθλια πεπραγμένα τους.

Ν.Ζ