Πυρά από δημοσιογραφικά παπαγαλάκια προβάλλουν, μάλλον, με κάποια χαιρεκακία την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου ως απόρριψη της δυνατότητας κουρέματος του χρέους για χώρες-μέλη της ΕΕ.
Πέραν του γεγονότος ότι η προσφυγή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο ήταν πρόχειρη και χωρίς ουσιαστική επεξεργασία, η ίδια η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, μόνο με μια ερμηνεία τραβηγμένη από τα μαλλιά μπορεί να θεωρηθεί ότι απορρίπτει το κούρεμα του χρέους σε χώρες-μέλη της ΕΕ που αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα.
Αλλά αν θεωρηθεί ως έγκυρη η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, αυτό καθόλου δεν σημαίνει ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να κουρέψει το χρέος της. Πολύ περισσότερο ότι ένα βαθύ κούρεμα χρέους στην Ελλάδα θα συνδυαστεί απαραιτήτως και με την έξοδο της χώρας από την ευρωζώνη και την ίδια την ΕΕ.
Άλλωστε, η ευρωζώνη αλλά και η ΕΕ, το μόνο που κάνουν είναι να πνίγουν την ελληνική οικονομία και κοινωνία και να τις οδηγούν όλο και περισσότερο σε μεγαλύτερες κηδεμονίες και αδιέξοδα.
Tο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο απέρριψε οριστικά αναίρεση Έλληνα υπηκόου, ο οποίος είχε συγκεντρώσει ένα εκατομμύριο υπογραφές Ευρωπαίων πολιτών και ζητούσε να προβλεφθεί η δυνατότητα διαγραφής δημόσιου χρέους χωρών – μελών.
Ο Αλέξιος Αναγνωστάκης, ο οποίος είχε αρχικά απευθυνθεί στην Κομισιόν -απέρριψε την αίτηση καταχώρισης καθώς δεν ενέπιπτε στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων της- ζητούσε να καθιερωθεί στη νομοθεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης η «αρχή της κατάστασης ανάγκης, κατά την οποία, οσάκις η εξυπηρέτηση απεχθούς χρέους απειλεί την οικονομική και πολιτική υπόσταση κράτους, η άρνηση καταβολής του χρέους αυτού είναι αναγκαία και δικαιολογημένη».
Το Δικαστήριο απέρριψε την αίτηση αναίρεσης, μεταξύ άλλων, κρίνοντας ότι η σχετική διάταξη της Συνθήκης δεν αφορά μέτρα που έχουν κατ’ ουσίαν ως σκοπό να μετριάσουν τις σοβαρές δυσχέρειες χρηματοδότησης που αντιμετωπίζει κράτος – μέλος.
Επιπλέον, το Δικαστήριο αποφάνθηκε ότι η μόνιμη διαγραφή χρέους δεν εμπίπτει στη διάταξη της Συνθήκης, που προβλέπει τη στήριξη κρατών – μελών σε κατάσταση ανάγκης, που οφείλεται σε φυσικές καταστροφές ή σε έκτακτες περιστάσεις που ξεφεύγουν από τον έλεγχό τους.
Έκρινε, δε, ότι η αρχή της κατάστασης ανάγκης δεν μπορεί να δικαιολογηθεί ούτε βάσει του άρθρου 136 της Συνθήκης, δυνάμει του οποίου το Συμβούλιο λαμβάνει μέτρα για να ενισχυθεί ο συντονισμός και η εποπτεία της δημοσιονομικής πειθαρχίας των κρατών μελών της Ευρωζώνης και για να χαράσσονται οι προσανατολισμοί οικονομικής πολιτικής που αφορούν τα κράτη αυτά.