Είχε πει ο κ. Πάνος Καμμένος: «Ο Ιβάν Σαββίδης μπήκε στον Τύπο για να βοηθήσει να γράφεται και να λέγεται η αλήθεια»… γιέα! Ψυχιατρείο δέξου με, φρενοκομείο φθάνω!
Σύντροφοι, πρέπει να το παραδεχθούμε! Ο Ιβάν Σαββίδης, δεν υπάρχει, είναι αέρας, ίσως και να μην υπήρξε ποτέ! Και εις μάτην οι προσπάθειες Τσίπρα να ξεφορτωθεί τον Ιβάν, διότι ούτε Ιβάν υπήρξε ούτε Σαββίδης έζησε. Άλλωστε
περί αυτού είχε προφητεύσει προφητεία μεγάλη ο Προφητοπρέσβης Τζέφρυ Παιατ: «φευ φευ, ορέ! ατύχημα ορώ βαβαί!» κι έπαθε το ατύχημα ο Ιβάν, έπεσε χαμαί και τον φάγανε οι χαμουτζήδες. Πάντως το ερώτημα
αν αυτός ο αόρατος άνθρωπος υπήρξε ποτέ βάλθηκαν να απαντήσουν τα πιο άγρια τρολ του ΣΥΡΙΖΑ και όλοι οι επίλεκτοι μάου – μάου, ιοί και άλλοι μικροοργανισμοί! Και, ω του θαύματος ευρέθη ο πλάστης του Ιβάν Σαββίδη – ο Αντώνης Σαμαράς! Ο βέβηλος αυτός έδωσε πνοή στον Ιβάν (υπηκοότητα) και τη ΣΕΚΑΠ να ‘χει να πορεύεται στη δύσκολη άμα τε και απανδόκευτη οδόν του βίου – ουπς! του έδωσε επίσης του Ιβάν ο τρισκατάρατος κι επάρατος Αντώνης κι ένα ξενοδοχείο, ώστε η δύσκολη εν λόγω οδός να τυγχάνει πανδοκευμένη! Δυστυχώς
για αυτούς, αυτοί οι παμπόνηροι δεν έλαβαν υπόψιν τους στα σκοτεινά τους σχέδια, ότι θα ερχόταν ο ΣΥΡΙΖΑ να βάλει τέλος στη διαπλοκή και να αποκτείνει τη διαφθορά. Και ήρθε, και έδωσε στον Ιβάν ένα λιμάνι, του χάρισε ένα πρόστιμο και τον αμόλυσε στα βοσκοτόπια του Τύπου – κακώς! Διότι ο Ιβάν ήταν
ένας αόρατος άνθρωπος (ίσως μάλιστα κι ένας Ρασπούτιν του Πούτιν) – είναι να εμπιστεύεται κανείς τους ανθρώπους του Σαμαρά και να συντρώγει μαζί τους πρώτη φορά αριστερά (λιμάνια, ομάδες, πρόστιμα, εφημερίδες, κανάλια); Πώς
την πάτησε έτσι ο Αλέξης κι αγκαλιαζότανε δημοσίως με τον κ. Ιβάν, λες κι αγκαλιαζόταν με τον κ. Τζέφρυ; Στους δύο τρίτος δεν χωρεί, κι έτσι καταλήγεις να κάνεις ό,τι σου λένε και οι δυο. Παρ’ ότι γάτος ο Τσίπρας τα έμπλεξε. Τώρα έχει ενώσει εναντίον του Παοκτζήδες, ΑΕΚτζήδες, Παναθηναϊκούς, Ολυμπιακούς κι όλους τους φίλαθλους πασών των ομάδων. Φτου! Και το ‘χε λύσει προ ετούς το πρόβλημα ο σιορ Κοντονής, τώρα
τι το ξανάπιασε το λελυμένο και βγήκε σαν πτώμα στον αφρό, στα βρωμόνερα των λιμανιών;
Τι το ‘θελε το ρεβόλβερ ο Ιβάν; χάθηκαν τα πληρωμένα πιστόλια στον Τύπο, έπρεπε να φανεί και το δικό του; Τώρα ο κ. Ιβάν Σαββίδης
έγινε καπνός, σαν από το πρωινό τσιγάρο, ή ακόμα καλύτερα, δεν υπήρξε ποτέ! Όμως, εδώ που τα λέμε οι εξορκισμοί ανεπιθυμήτων έχουν ένα ηθικό πλεονέκτημα: Στέλνεις τον άλλο στον Διάολο κι ο Διάολος σου στέλνει αντικαταστάτη. Για τους Συριζάκηδες, ο κ. Ιβάν Σαββίδης δεν υπήρξε ποτέ, του ρίχνουν τώρα πυρ κατά βούλησιν σαν σε λαγό στα βοσκοτόπια, αλλά ο Ιβάν δεν είναι εκεί «χτυπάνε τον αέρα»…
Ηθικόν δίδαγμα του ηθικού πλεονεκτήματος που διαθέτει η εξουσία (Τρόϊκα) έναντι της κυβέρνησης (Καρανίκας): πούλα τρέλα! μπορεί να μη, τους τρελάνεις όλους για πάντα, αλλά μπορεί να τρελάνεις πολλούς για λίγο ή λίγους για πολύ – είναι αρκετό! Κερδίζεις χρόνο! Και
ο χρόνος σου, γελοίε, είναι πολύτιμος για εμάς τους Θεσμούς, εμάς τους Σκυλευτές Σκύλους, εμάς τους Δολοφόνους χωρών και λαών, εμάς τους Νεκροβοσκούς…
*Πηγή: topontiki.gr
