Μια καθαρίστρια καταδικάστηκε σε 10 χρόνια φυλακή. Το έγκλημα ξεκίνησε πριν από σαράντα χρόνια. Τότε ένα κορίτσι, με οκτώ αδέρφια, από φτωχή οικογένεια, δεν τέλειωσε το Δημοτικό. Το κορίτσι στα 29 της, με σύζυγο ανάπηρο 67% και μητέρα δύο παιδιών, παραποίησε το χαρτί του σχολείου. Για να προσληφθεί καθαρίστρια στον δήμο. Έγραψε ότι τελείωσε την Στ’ Δημοτικού, αλλά είχε πάει μόνο μέχρι την Ε’ Δημοτικού. Αυτή η γυναίκα σήμερα βρίσκεται στις φυλακές.
Το γράμμα του νόμου λέει ότι η καθαρίστρια καταχράστηκε δημόσιο χρήμα διότι πληρωνόταν χωρίς τα προσόντα που θα καθιστούσαν νόμιμη την πρόσληψή της. Οι «Ιαβέρηδες» πάντα με κάποιο νόμο διώκουν «Αγιάννηδες».
Το ξεκαθαρίζουμε: Οτι υπάρχουν μεγαλοαπατεώνες που κυκλοφορούν ελεύθεροι, δεν σημαίνει ότι αυτό αθωώνει μια μικρότερης κλίμακας παρανομία. Εντούτοις, η σκέψη ότι σε μια χώρα με τόσο «τυφλή» δικαιοσύνη απέναντι στις παρασπονδίες των ισχυρών, πληρώνει τόσο ακριβό τίμημα μια γυναίκα τόσο αδύναμη, είναι εξοργιστική. Εκείνο που ταυτόχρονα θα έπρεπε να είχαν σκεφτεί οι «Ιαβέρηδες» (αν δεν ήταν τέτοιοι) είναι ότι η γυναίκα δούλεψε σκληρά. Και ευσυνείδητα. Δεν πλαστογράφησε κανένα πτυχίο που θα την έκανε επικίνδυνη κατά την άσκηση των καθηκόντων της.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση, η δυσαναλογία μεταξύ παραβατικότητας και ποινής ξεπερνάει κάθε αρρωστημένη φαντασία. Όποιος δεν το αντιλαμβάνεται, γίνεται συνένοχος εκείνων που στην ουσία «εκδικούνται» την καθαρίστρια για τη φτώχεια της. Είναι ζήτημα τιμής, με ύψιστη συμβολική σημασία, η απαίτηση άμεσης απελευθέρωσης της καθαρίστριας και επιστροφής στη δουλειά της.
*Πηγή: real.gr
