Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ απάντησε με δημόσια επιστολή της στην πρόταση της Λαϊκής Ενότητας για ευρύτερη πολιτική και φυσικά, εκλογική συνεργασία για την Ανατροπή, την οποία η τελευταία έστειλε δημόσια και την συνόδευσε με το ριζοσπαστικό προγραμματικό περιεχόμενο και τον πολιτικό προσανατολισμό μιας τέτοιας ευρύτερης πολιτικής συνεργασίας. (βλ. επιστολή ΛΑ.Ε εδώ)
Στην απαντητική της επιστολή η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θεωρεί ως το πιο σημαντικό και άμεσο ζήτημα σήμερα την κοινή δράση, την οποία εντοπίζει σε μια σειρά ζητήματα που θεωρεί καθοριστικά (βλ. παρακάτω).
Κατά τα άλλα η ΑΝΤΑΡΣΥΑ αποσαφηνίζει ότι “δεν υπάρχουν προϋποθέσεις για μια εφ’ όλης της ύλης πολιτική ή (και εκλογική) συνεργασία με την ΛΑ.Ε” για λόγους που επεξηγεί στο κείμενο της.
ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΑΠΑΝΤΗΤΙΚΗ ΣΤΗΝ ΛΑ.Ε ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΗΣ ΑΝΤΑΡΣΥΑ ΕΧΕΙ ΩΣ ΕΞΗΣ:
Απάντηση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στην πρόταση της ΛΑΕ
Συναγωνίστριες και συναγωνιστές
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχει απευθύνει προτάσεις προς την ΛΑΕ, το ΚΚΕ, καθώς και σε μια σειρά άλλες πολιτικές οργανώσεις της μαχόμενης αριστεράς, για την κοινή δράση και την οικοδόμηση ενός αγωνιστικού μετώπου ρήξης και ανατροπής της επίθεσης
Σε συνέχεια αυτών, και σε απάντηση της δημόσιας πρότασης για συνάντηση που μας απευθύνατε, πιστεύουμε ότι το πιο σημαντικό και άμεσο ζήτημα σήμερα είναι η συμβολή κάθε μαχόμενης αριστερής δύναμης στην κοινή δράση πάνω στα εξής ζητήματα:
α) την πάλη ενάντια στο μόνιμο αλυσόδεμα στο ευρωμνημονιακό καθεστώς της εκμετάλλευσης και της επιτροπείας με αιχμή τα ζητήματα της τρίτης και τέταρτης αξιολόγησης, ιδιαίτερα των ιδιωτικοποιήσεων, των ΣΣΕ, των προσλήψεων, της αποτροπής των πλειστηριασμών, με βασικό ζητούμενο την συμβολή στην «από τα κάτω» οργάνωση των εργαζόμενων, τον μόνιμο συντονισμό πρωτοβάθμιων σωματείων, επιτροπών αγώνα, αγωνιστικών ομοσπονδιών, υπερβαίνοντας την υποταγή της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας.
β) Την πάλη ενάντια στον εθνικισμό, τον ιμπεριαλισμό, την πολεμική προετοιμασία και τους αντιδραστικούς ανταγωνισμούς των αστικών τάξεων Ελλάδας και Τουρκίας στο Αιγαίο, που πυροδοτήθηκε με τα εθνικιστικά συλλαλητήρια για το μακεδονικό, στη βάση της κοινής δήλωσης που συνυπέγραψαν μια σειρά οργανώσεις της μαχόμενης αριστεράς ενάντια στα εθνικιστικά συλλαλητήρια.
γ) Την αντιρατσιστική και αντιφασιστική δράση, στη βάση του πλαισίου με το οποίο οργανώνονται οι ενωτικές αντιρατσιστικές και αντιφασιστικές πρωτοβουλίες την ημέρα δράσης στις 17 Μάρτη.
δ) Τη συμβολή στον αγώνα για την έξοδο της χώρας μας από την ΕΕ από εργατολαϊκές διεθνιστικές θέσεις.
Στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ πιστεύουμε ότι δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις για μία εφ’όλης της ύλης πολιτική ή/και εκλογική συνεργασία, καθώς η πρόταση σας, για ένα «ένα ευρύ μέτωπο κοινωνικού και πολιτικού αγώνα με κορμό τις δυνάμεις της ριζοσπαστικής αντιμνημονιακής Αριστεράς» κινείται σε διαφορετική κατεύθυνση από την πολιτική πρόταση του αντικαπιταλιστικού προγράμματος και μετώπου για το οποίο παλεύει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Όμως, η συμβολή των δυνάμεων μας στην κοινή δράση και τον διάλογο μέσα στους εργαζόμενους και τη νεολαία για την ανάπτυξη ενός μαχητικού κινήματος ανατροπής αποτελεί το κρίσιμο ζήτημα σήμερα.
ΝΑ ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΑΡΧΙΤΟΚΟΓΛΥΦΑΡΟΙ ΑΛΩΝΙΖΟΥΝ ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΙΣΧΥΡΟΥΣ ΑΝΤΙΠΑΛΟΥΣ ,ΔΙΑΙΡΕΙ ΚΑΙ ΒΑΣΙΛΕΥΕ!!!!
Πολύ σωστός! Ας ελπίσουμε να ενωθούν όμως όλοι οι υπόλοιποι εξωκοινοβουλευτικοί, ΛΑΕ, Πλεύση, ΕΠΑΜ, Σχέδιο Β, Δεν πληρώνω κλπ. και να δοθεί διέξοδος στον λαό.
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ δε θα μπορούσε να συνεργαστεί πολιτικά ή εκλογικά με τις δυνάμεις της ΛΑΕ. Κι αν γινόταν, αυτή η συνεργασία θα ήταν προβληματική.
Στις τελευταίες εκλογές η ΑΝΤΑΡΣΥΑ είχε εκλογική συνεργασία με το ΕΕΚ (Τροτσκιστική οργάνωση) και γενικότερα τον τελευταίο καιρό κάνει άνοιγμα σε μαχόμενες και ριζοσπαστικές δυνάμεις (όπως το ΚΚΕ μ-λ, την ΟΝΡΑ κλπ).
Από την άλλη η ΛΑΕ έχει κάνει κάλεσμα σε “αντιμνημονιακές και πατριωτικές δυνάμεις” όπως το ΕΠΑΜ, η Πλεύση κλπ
Είναι λοιπόν προφανές πως δε θα μπορούσε να επιτευχθεί μια τέτοια προσπάθεια. Ωστόσο στο δρόμο και στα κινήματα μπορεί και πρέπει να υπάρξει μια συνεννόηση και συνεργασία.
Η ΛΑΕ (δυστυχώς) κάνει το λάθος που έκανε και ο ΣΥΡΙΖΑ ως αντιπολίτευση τη διετία 2013-14. Εναποθέτει τις πολιτικές της ελπίδες στην εκλογική διαδικασία.
Και τα αποτελέσματα είναι σχεδόν τα ίδια με τότε.
Και το 2013-14 υπήρχε κινηματική καθίζηση με άμαζες κι ελάχιστες διαδηλώσεις με τον Σαμαρά να περνάει ότι θέλει με ΠνΠ εν μία νυκτί και τώρα μετά από μία περίοδο σχετικά μαζικών αντιδράσεων το 2015-16 τον τελευταίο ενάμισι χρόνο δεν κινείται φύλλο. Και στο κάτω κάτω αν θέλουμε εκλογές πιστεύοντας σε κάτι ελπιδοφόρο, πρέπει να τις φέρουμε. Και πως θα έρθουν όταν οι ένοικοι του Μαξίμου δε νιώθουν σχεδόν ουδεμία πίεση από τον λαϊκό παράγοντα σε κανένα θέμα της επικαιρότητας;
Και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ εν μέρει κινείται στο πλαίσιο αυτό. Ότι δηλαδή πως θέλετε εκλογική συνεργασία όταν πρώτα δεν έχει υπάρξει κινηματική συνεργασία με ανατρεπτικά χαρακτηριστικά;
Πάντως θα επιμείνω πως η ΛΑΕ θα πρέπει να ξαναπροσεγγίσει την ΑΝΤΑΡΣΥΑ παρά τις όποιες παραφωνίες κάποιων τάσεων της (όπως του ΝΑΡ). Έχει αρκετό έμπειρο κόσμο και δυνάμεις σε πολλούς χώρους (δημοτικά/περιφερειακά συμβούλια, σωματεία,παρατάξεις) και μόνο θετικά θα έχει να δώσει μέσω κάποιας συνεργασίας. Από την άλλη δε ξέρω κατά πόσο θα προσέφερε μια συνεργασία με δυνάμεις όπως η «Πλεύση Ελευθερίας» που ακόμη δεν έχει ούτε κάποια στοιχειώδη οργάνωση ή με το ΕΠΑΜ που παρά τις συμμετοχές των μελών του σε διαμαρτυρίες κλπ ακόμα έχει στελέχη που εκφράζονται έως και εθνικιστικά.