Αναγνώστης της Iskra είχε την καλοσύνη να σχολιάσει το ρεπορτάζ της Iskra, το οποίο αντλήθηκε από διεθνή πρακτορεία και έχει τίτλο : «Παραδίδονται στην Τουρκία οι S-400. Λύσσα στις ΗΠΑ. Πληρωμή με τουρκικές λίρες!». (βλ. στήλη «Πολιτική»)
Ο φίλος αναγνώστης στο σχόλιο του, λοιπόν, μας εγκαλεί, ως Iskra ή το γράφοντα το ρεπορτάζ, λέγοντας ότι οι πύραυλοι αυτοί των S-400 θα πέσουν στα κεφάλια μας, αφήνοντας να εννοηθεί ότι εμείς, τάχα, επικροτούμε την αγορά των S-400 από την Τουρκία ή τέλος πάντων χαιρόμαστε που λυσσάνε στις ΗΠΑ με την στάση της Τουρκίας.
Κατ’ αρχάς να πούμε ότι το συγκεκριμένο ρεπορτάζ είναι μάλλον ειδησεογραφικό και δεν παίρνει θέση, πολύ περισσότερο δεν εκφράζει χαρά ή λύπη, σε σχέση με την εξέλιξη.
Η δεύτερη παρατήρηση αφορά τα βλήματα των S-400.
Το σύστημα των S-400 είναι καθαρά «αμυντικό», με την έννοια ότι τα βλήματα που εκτοξεύει είναι αντιαεροπορικά και αντιπυραυλικά και δεν κατευθύνονται σε επίγειους στόχους (τα κεφάλια μας!).
Η τρίτη παρατήρηση είναι ότι ανάλογο σύστημα σε παλαιότερη έκδοση, τους S-300, διαθέτει, μέσω μιας περιπετειώδους διαδρομής από Κύπρο, και η Ελλάδα.
Τους S-300, όμως, η χώρα μας αντί να τους αξιοποιήσει αποτελεσματικά, όπως όφειλε, τοποθετώντας τους στα νησιά του Ανατ. Αιγαίου, ως αντιαεροπορικό φράγμα στην Τουρκία, τους έχει καταχωνιάσει στα αζήτητα στην Κρήτη για να μην ενοχληθεί ο αμερικανονατοϊκός παράγοντας.
Παρατήρηση τέταρτη και τελευταία, η Τουρκία του Ερντογάν έχει ένα αντιδημοκρατικό καθεστώς και είναι μια επεκτατική δύναμη με ισχυρές ηγεμονικές περιφερειακές φιλοδοξίες.
Αυτή, όμως, η Τουρκία και ο Ερντογάν ακολουθούν τα τελευταία χρόνια μια πορεία πολυδιάστατων πολιτικών, οικονομικών και στρατιωτικών διεθνών σχέσεων, διαφοροποιούμενοι από την παλιά αγκιστρωμένη από το αμερικανονατοϊκό μπλοκ Τουρκία.
Αυτή η νέα στρατηγική της Τουρκίας, που εφαρμόζει ο Ερντογάν, ανεξάρτητα από το τι μας αρέσει εμάς ως χώρα ή όχι, είναι, μάλλον, επωφελής, θα έλεγα επωφελέστατη, για την Άγκυρα και της δίνει ευχέρειες να προωθεί αποτελεσματικότερα τις επιδιώξεις της όσο επιζήμιες και αν είναι για την πατρίδα μας.
Τι δηλοί, λοιπόν, ο μύθος;
Σε έναν κόσμο που αλλάζει και γίνεται όλο και πιο πολυπολικός, με πολλαπλά αντιτιθέμενα συμφέροντα και φιλοδοξίες, είναι μέγα λάθος η Ελλάδα αντί να ασκεί μια ανεξάρτητη πολυσχιδή και πολυεπίπεδη στρατηγική εξωτερικών σχέσεων σε όλους τους τομείς, πολιτικό, οικονομικό και στρατιωτικό, για να εξυπηρετεί τα νόμιμα συμφέροντα της, μετατρέπεται όλο και περισσότερο σε παρακολούθημα και αμετακίνητο δορυφόρο των ΗΠΑ αλλά και της Γερμανίας και εσχάτως των σιωνιστών του Ισραήλ.
Αντέχουμε να διορθώσουμε αυτό το «λάθος»;
Το θέλουμε;
Αυτή είναι η πρόκληση που πρέπει να απαντήσουμε καθαρά: Ραγιάδες ή ελεύθερη, ανεξάρτητη, κυρίαρχη και βαθιά δημοκρατική χώρα;
Κ.Τ.
Καταρχάς το σχόλιο στην αναφερόμενη δημοσίευση δεν φαίνεται και θα ήταν σωστό να φανεί ωστε να γίνει η επιχειρηματολογία του σχολιαστή γνωστή.
Δηλαδή με λίγα λόγια το άρθρο απάντηση λέει τα εξής:
α) Η Τουρκία (ή καλύτερα η αστική της τάξη δεν είναι πλέον εξαρτημένη – είναι ένα ζήτημα να καθορίζεις σε ποιο βαθμό είναι εξαρτημένη και άλλο να το παραλείπεις) ως κυρίαρχη χώρα αγοράζει όπλα από τη Ρωσία (η οποια δεν ειναι Ιμπεριαλιστική χώρα – φαντάζομαι ούτε η Κίνα, άρα υπάρχει ένας Ιμπεριαλισμός παγκόσμια, άρα ολοκληρώθηκε ο Ιμπεριαλισμός.. ή μιλάμε για πατριωτικό αγώνα της Ρωσίας;) και θα μπορούσαμε με μια άλλη πολιτική να κάνουμε κι εμείς κάτι αντίστοιχο.
β) Τι σημαίνει ότι αμυντικά οπλικά συστήματα είναι επιτρεπτό να αγοράζεις; Δηλαδή το να αγοράζεις απο τον ένα ή απο τον άλλο Ιμπεριαλιστή αμυντικά και όχι επιθετικά οπλικά συστήματα, δεν ενισχύει την παντοκρατορία, την εξάρτηση ή τέλος πάντων τις βλέψεις του κάθε Ιμπεριαλιστή; Αντί το άρθρο να γράφει ότι το μόνο σωστό είναι να παράγει μια χώρα τα όπλα της με κυριαρχικά δικαιώματα (εμάς μας το στέρησαν κλείνοντας την ΕΛΒΟ και με διάφορους άλλους τρόπους) το άρθρο όχι μόνο διαλέγει θέλοντας ή μη μια πλευρά, αλλά σε ένα δεύτερο επίπεδο περνάει τη γραμμή ότι θέλουμε τον τάδε Ιμπεριαλιστή για να αντιμετωπίσουμε τον δείνα Ιμπεριαλιστή.
γ) Ενώ το άρθρο καλά τα λέει για την Τουρκία και τις βλέψεις τις αστικής της τάξης, κουβέντα δεν κάνει για τις βλέψεις της “δικής μας” αστικής τάξης και στα Βαλκάνια και για τον άξονα Ελλάδα-Κύπρος-Ισραήλ-Αίγυπτος, λες και αυτή κάθεται αμέτοχη. Ο τρόπος που προσπαθεί να αναδειχθεί η “εθνική” μας αστική τάξη, μιας και κομπραδόρικη και εξαρτημένη ως το μεδούλι που ήταν πάντα, μέσω του βαθέματος της εξάρτησής της, δε σημαίνει πως δεν έχει πόθους και σχεδιασμούς.
δ) Αυτό που πρέπει να κάνει η χώρα μας είναι να στρέψει τους πυράβλους σε “σωστή” κατεύθυνση και να τους τοποθετήσει σε “σωστές” θέσεις ή να δημιουργήσει σχέσεις φιλίας με το γείτονα λαό που δεινοπαθεί; Δε λέω να μην έχεις άμυνα, αλλά η κατηγοριολογία αυτού του τύπου (υποχωρητισμός αστικής τάξης/κυβέρνησης) δεν βοηθά στη προπαγάνδιση για ανάγκη φιλίας μεταξύ των λαών.
ε) Και ας αφήσουμε τα άλλα.. Αυτά τα S-400 ο Τουρκικός λαός δε θα τα πληρώσει; Από τη φορομπηξία του φασιστικού κράτους του Ερντογάν δεν έρχονται αυτά τα λεφτά (όπως και στην Ελλάδα).. Τι λέμε το λαό; Να πληρώσει να εξοπλιστεί “αμυντικά”; Πως στις συνειδήσεις αυτό δημιουργεί αντιπολεμικό κλίμα; Καλά έκαναν οι Κυβερνήσεις τόσα χρόνια και αντί να αναβαθμίζουν την ΕΛΒΟ αγόραζαν και αμυντικά όπλα από τις ΗΠΑ; (Το ΚΚΕ ξέρω χρόνια τώρα ψήφιζε υπέρ των αμυντικών δαπανών).
στ) Πολλά μπορούν να ειπωθούν αλλά ας μιλήσουμε για αυτά που προλέχθησαν…