"Ανατροπή" και στη Γαλλία

Νίκης του Θατσερικού Φιγιόν στον πρώτο γύρο των προκριματικών της Δεξιάς
Για μία ακόμη φορά, οι δημοσκοπήσεις έπεσαν τραγικά έξω. Ο Φρανσουά Φιγιόν, που εμφανιζόταν ως αουτσάιντερ, ήρθε πρώτος στον χθεσινό, πρώτο γύρο των προκριματικών εκλογών της Δεξιάς εν όψει της προεδρικής αναμέτρησης της ερχόμενης άνοιξης. Ο Αλέν Ζιπέ, που εθεωρείτο φαβορί, ήρθε δεύτερος με μεγάλη διαφορά (28% έναντι 44%) και ο Νικολά Σαρκοζί, για τον οποίο προεξοφλούσαν ότι θα ερχόταν δεύτερος, έμεινε έξω από τον δεύτερο γύρο με ποσοστό 20% και οδηγήθηκε σε πρόωρη πολιτική συνταξιοδότηση. Με δεδομένο ότι ο Σαρκοζί και άλλοι υποψήφιοι τάχθηκαν υπέρ του Φιγιόν εν όψει του δεύτερου γύρου της επόμενης Κυριακής, η επικράτησή του θεωρείται σχεδόν βέβαιη. Πολλοί θεωρούν πιθανότατη και τη νίκη του στις προεδρικές εκλογές, αν και μετά το σοκ Τραμπ ουδείς μπορεί να αποκλείσει το ενδεχόμενο να κάνει την έκπληξη η ακροδεξιά Μαρίν Λεπέν.
Δεδομένου του αυξημένου ειδικού βάρους της Γαλλίας στις πολιτικές και ιδεολογικές τάσεις που διατρέχουν την Ευρώπη, έχει ενδιαφέρον να δει κανείς τι νέο κομίζει ο Φρανσουά Φιγιόν. Πρώην πρωθυπουργός του Σαρκοζί, ήταν ανέκαθεν γνωστός ως Αγγλόφιλος, θαυμαστής της Μάργκαρετ Θάτσερ. Ήδη το 2007 είχε διακηρύξει ότι η Γαλλία είναι μια χρεοκοπημένη χώρα και χρειάζεται ένα (νεο) “φιλελεύθερο σοκ”. Σ’ αυτές τις προκριματικές εκλογές παρουσίασε το πιο σκληρό, νεοφιλελεύθερο πρόγραμμα από τους επτά υποψηφίους της Κεντροδεξιάς. Δεσμεύθηκε να καταργήσει το (ευνουχισμένο) 35ωρο, ανεβάζοντας σε 39 τις ώρες εργασίας στο Δημόσιο και μέχρι… 48(!) στον ιδιωτικό τομέα. Ανακοίνωσε ότι, αν εκλεγεί, θα κόψει τις δαπάνες του δημοσίου κατά 110 δισ, κάτι που σημαίνει μαζικές απολύσεις, θα ανεβάσει το όριο συνταξιοδότησης κατά τρία χρόνια, στα 65, και θα μειώσει κατά πολύ το φόρο στις επιχειρήσεις.
Προκειμένου να “πουλήσει” αυτή την άγρια αντιλαϊκή πολιτική στα μικροαστικά, αλλά και σε τμήμα των εργατικών στρωμάτων, ο Φιγιόν πρόβαλε μια σκληρή, δεξιά γραμμή στα κοινωνικά θέματα, ελπίζοντας ότι θα ανταγωνιστεί επάξια, σ’ αυτό το πεδίο, την Λεπέν. Υποσχέθηκε ότι θα ξαναγράψει τα σχολικά βιβλία Ιστορίας επί το “πατριωτικότερον”, τάχθηκε υπέρ της απέλασης μεταναστών με ποινικό μητρώο, υπερασπίσθηκε τις “οικογενειακές αξίες” και πήρε θέσεις εναντίον δικαιωμάτων των ομοφυλοφύλων. Εν ολίγοις, ακολούθησε αυτό που τείνει να εξελιχθεί σε παγκόσμιο πρότυπο της “νέας Δεξιάς”: αφού δεν μπορούμε να δώσουμε τίποτα ουσιαστικό στα εργατικά- λαϊκά στρώματα, ας προσπαθήσουμε να τα “χορτάσουμε” με εθνικισμό, ρατσισμό και ομοφοβία, εκτρέποντας την οργή τους στους “άλλους”, τους “διαφορετικούς”.
Στην εξωτερική πολιτική, ο Φιγιόν αντιτίθεται στην απομόνωση της Ρωσίας και στις προσπάθειες ανατροπής του Άσαντ. Δεν το κάνει, όμως, από τη σκοπιά μιας φιλειρηνικής πολιτικής, αλλά από τη σκοπιά των γαλλικών, ιμπεριαλιστικών συμφερόντων που απειλούνται από τη διαιώνιση των κυρώσεων κατά της Ρωσίας. Παράλληλα, υπερθεματίζει σε φιλιππικούς εναντίον του ισλαμικού εξτρεμισμού, που αποτελεί το βολικό άλλοθι για την περιστολή των δημοκρατικών δικαιωμάτων και τις διώξεις των μεταναστών στο εσωτερικό της Γαλλίας, αλλά και για τη συνέχιση των στρατιωτικών επεμβάσεών της στη Μέση Ανατολή και την Αφρική.
Π.Γ.Π.