Όπως προκύπτει από την παρακάτω επιχειρηματολογία, απαιτείται αναθεώρηση της «συμφωνίας» των Πρεσπών για το Σκοπιανό – Μακεδονικό, με ονομασία χωρίς τον όρο Μακεδονία. Προτείνεται η ονομασία Δημοκρατία των Σκοπίων. Άλλωστε η ονομασία τα Σκόπια, Σκοπιανό χρησιμοποιείται ήδη ευρέως στη Χώρα μας. Εξάλλου υπάρχουν και άλλες εναλλακτικές λύσεις, όπως Δαρδανία ή Vardárska ή Παιονία.
Ως γνωστόν, η συνταγματική ονομασία Δημοκρατία της Μακεδονίας προέκυψε από την, κατά την εποχή του Τίτο, αυθαίρετη, απαράδεκτη και υστερόβουλη καθιέρωση της ονομασίας Σοσιαλιστική «Δημοκρατία της Μακεδονίας» για την περιοχή των Σκοπίων, στο εσωτερικό της τότε Ομοσπονδιακής Γιουγκοσλαβίας, κατόπιν συναλλαγής του Τίτο με ξένα συμφέροντα (έχοντας αλυτρωτικές βλέψεις προς την Ελλάδα). Μετά τον διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας η περιοχή των Σκοπίων «αναβαθμίστηκε» σε ανεξάρτητο Κράτος. Τότε το Κράτος αυτό, αντί να καταργηθεί ο αυθαίρετος όρος «Μακεδονία», ονομάστηκε, και υπό την αιγίδα του ΟΗΕ, προσωρινά, με ενδιάμεση συμφωνία, «Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας» (αυθαίρετη ονομασία του Τίτο, όχι εθνική γραμμή). Όμως, το Κράτος αυτό ήταν κάποτε (ιστορικά) μόνο τμήμα περιοχής που λέγεται ότι ονομαζόταν ολόκληρη «Μακεδονία» (μαζί με τμήματα της Ελλάδας και της Βουλγαρίας). Συνεπώς δεν ευσταθεί και η αναγνώριση του Κράτους των Σκοπίων από πάνω από 140 κράτη ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας» και μάλιστα χωρίς την συγκατάθεση της γειτονικής Ελλάδας που έχει άμεσο ενδιαφέρον και επίπτωση από την τελική ονομασία, ενώ ορισμένα άλλα μη γειτονικά κράτη ενδιαφέρονται το πολύ για κάποια οποιαδήποτε συμφωνία (για είσοδο στο ΝΑΤΟ) και τα περισσότερα δεν τα αφορά η ονομασία.
Από την άλλη μεριά στη Σύνοδο του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι το 2008 φαίνεται ότι θεωρήθηκε ως αναγκαστικά συμβιβαστική αποδοχή σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό, όπως «Μακεδονία-Σκόπια» (χωρίς να αποτελεί εθνική γραμμή). Η πρόταση αυτή, λόγω της απόλυτα αρνητικής στάσης της τότε ηγεσίας των Σκοπίων, κατέληξε τελικά σε άρνηση της Ελλάδας και σε πολυετή καθυστέρηση της συμφωνίας. Σημειωτέον ότι οποιαδήποτε σύνθετη ονομασία, όπως «Βόρεια Μακεδονία», εκτός των άλλων, οδηγεί ήδη στην πράξη σε απάλειψη του επιθετικού όρου και σε μή αποδεκτή – εν δυνάμει αλυτρωτική – ονομασία σκέτη «Μακεδονία», εξισώνοντας ετεροβαρή χαρακτηριστικά των δύο μερών σε βάρος της Ελλάδας (Κράτος «Μακεδονία» Σκοπίων – Περιφέρεια Μακεδονία Ελλάδας, “Μακεδόνες” Κράτους Σκοπίων – Μακεδόνες Περιφέρειας Ελλάδας κ.α.).
Εξάλλου ο πρωθυπουργός των Σκοπίων Ζ.Ζάεφ μετά τη «συμφωνία» των Πρεσπών σε ομιλία του χρησιμοποίησε τις εκφράσεις «εμείς οι Μακεδόνες» και «εσείς οι Έλληνες» και ομίλησε για ιστορική ύπαρξη Βόρειας (Σκόπια – Σερβία), Νότιας (Ελλάδα) και Ανατολικής (Βουλγαρία) Μακεδονίας, οραματιζόμενος και Ευρωπαϊκή Μακεδονία! Επιπλέον στην προεκλογική επιχειρηματολογία των Σκοπίων για το δημοψήφισμά τους προβαλλόταν κατά κόρον ο όρος «Μακεδονία» χωρίς τον διαχωριστικό όρο «Βόρεια». Άρα τόσο οι δικοί μας όσο και οι Σκοπιανοί και οι διεθνείς παράγοντες πρέπει να αντιληφθούν, να συνειδητοποιήσουν και να πεισθούν ότι η ονομασία της Χώρας και των παραγώγων με τον όρο «Μακεδονία» ανοίγει αλυτρωτικούς κινδύνους και ότι η αδικαιολόγητη, εξοργιστική κατάχρηση του όρου «Μακεδονία» για το Κράτος των Σκοπίων, από την εποχή του Τίτο, υποβιβάζει ταπεινωτικά και εξευτελιστικά τη σημασία της ιστορικής περιφερειακής Ελληνικής Μακεδονίας, με πολλαπλές επιπτώσεις ακόμα και για τα Ελληνικά Μακεδονικά προϊόντα, μη δικαιολογώντας και διεθνή επιβράβευση!
Αντιθέτως, αντικαθιστώντας τους όρους «Μακεδονία, Μακεδονικό» με τους όρους «Σκόπια, Σκοπιανό» (ή άλλες εναλλακτικές προτάσεις) στην ονομασία της Χώρας και συνεπώς και στο Λαό τους, στη σλαβική γλώσσα, στην ιθαγένεια – εθνότητα – ταυτότητα – υπηκοότητα – εθνικότητα, καθώς και σε σκοπιανά προϊόντα, πολιτιστικά χαρακτηριστικά και άλλα παράγωγα, δεν απαιτείται ειδική «προστασία» από αλυτρωτικές βλέψεις, όπως αναφορά για πλήρη εφαρμογή μιας αμφισβητούμενης «συμφωνίας». Επομένως δεν έχουν νόημα και οι δηλώσεις του Ζ.Ζάεφ περί διδασκαλίας «Μακεδονικής» γλώσσας κ.α., όπως και οι παραπάνω δηλώσεις του που δείχνουν τις αναξιόπιστες αλυτρωτικές διαθέσεις του, καθιστώντας ουσιαστικά άκυρη τη «συμφωνία» των Πρεσπών. Γι’ αυτό, πριν από την ολοκλήρωση οποιασδήποτε συμφωνίας, λόγω των διαφαινόμενων αλυτρωτικών διαθέσεων, επιβάλλεται να ζητηθεί η γνώμη και του Ελληνικού Λαού για ονομασία της Χώρας χωρίς τον όρο Μακεδονία, για να ολοκληρωθεί η συμφωνία, που αποτελεί και προϋπόθεση συναίνεσής μας στην ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ και την Ε.Ε. Πάντως ένα από τα βασικά προβλήματα είναι ότι η πλειοψηφία των «Εκπροσώπων του Λαού» τόλμησε χωρίς ντροπή να ψηφίσει (και μάλιστα αμετάκλητα) υπέρ της «συμφωνίας» εναντίον της πατριωτικής θέλησης του Λαού μας και του πραγματικού εθνικού συμφέροντος.
Εξάλλου, αν και παραλείπεται ήδη επανειλημμένως ο σύνθετος όρος «Βόρεια» από την ονομασία του Κράτους των Σκοπίων καθιστώντας τη «Συμφωνία» των Πρεσπών ουσιαστικά άκυρη, θα μπορούσε (αντί της απαράδεκτου εξίσωσης της ονομασίας των πολιτών του Κράτους των Σκοπίων και της Περιφέρειας της Βορείου Ελλάδας ως Μακεδόνες, κ.α.), το πολύ να ισχύει μονολεκτική σύνθετη ονομασία όχι μόνο για τη Χώρα, αλλά και για την ταυτότητα-εθνότητα, τη γλώσσα, τα προϊόντα και άλλα παράγωγα, δηλαδή Βορειομακεδόνες, Βορειομακεδονική (ή σλαβική) γλώσσα κτλ. Όμως δεν δικαιολογείται εθνική μας υποχώρηση για τη δημιουργία ωφέλιμου φιλικού γειτονικού κλίματος, το οποίο θα μπορούσε να επιτευχθεί χωρίς την απαράδεκτη καταχρηστική «υφαρπαγή» του όρου της ιστορικής μας Μακεδονίας. Δεν μπορεί να είναι κανείς υπερήφανος, όταν ναι μεν συνέβαλε σε επίτευξη φιλικών γειτονικών σχέσεων με θετικές προοπτικές προόδου, αλλά και σε παραχώρηση εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων με ενδεχόμενες σοβαρές αλυτρωτικές επιπτώσεις σε βάρος εθνικών συμφερόντων . Εξάλλου δεν δικαιολογείται, μεταξύ άλλων, η διαφαινόμενη μεταβαλλόμενη στάση ορισμένων πολιτικών χωρίς την εθνική πατριωτική συναίνεση του Ελληνικού Λαού. Γι΄αυτό απαιτείται ισχυρή εθνική αντίδραση για την αποκατάσταση του εθνικού μας κύρους.
Όσον αφορά το περιεχόμενο των κυβερνητικών επιστολών του 2005 προς τις ΗΠΑ, φαίνεται ότι αποτελούσε μέρος της προσπάθειας συμβιβασμού μας στα πλαίσια της απόλυτα αρνητικής στάσης της τότε ηγεσίας των «Σκοπίων», και υπό την πίεση του ΟΗΕ (Νίμιτς) για είσοδο των «Σκοπίων» στο ΝΑΤΟ, χωρίς να αποτελεί εθνική μας γραμμή. Αυτό φάνηκε και από την τελική άρνησή μας, υπό παρόμοιες συνθήκες, στη Σύνοδο του Βουκουρεστίου το 2008. Με τη φιλική στάση της νέας ηγεσίας των «Σκοπίων’ θα μπορούσε να βρεθεί λύση για τη δημιουργία προϋποθέσεων συνεργασίας μας χωρίς τον όρο Μακεδονία, όπως αναλύθηκε παραπάνω με τη σχετική επιχειρηματολογία, αντί της αντεθνικής, αντισυνταγματικής Συμφωνίας των Πρεσπών, η οποία δήθεν δεν τροποποιείται ή ακυρώνεται και η οποία επιβάλλεται να αναθεωρηθεί χωρίς να περιέχει τον όρο Μακεδονία, πριν από την σχετική απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ.
*Νεόφυτος Παπαδόπουλος ,Πυρηνικός Φυσικός (ΕΚΕΦΕ Δημόκριτος)
