Δεν πρόλαβαν να τελειώσουν τα Eurogroup, που ασχολήθηκαν με το ελληνικό ζήτημα (β’ αξιολόγηση, χρέος κλπ), βγήκαν στους δρόμους οι «Παραιτηθείτε» – μία «φιλοευρωπαϊκή», ας πούμε, κίνηση, ακομμάτιστη υποτίθεται, που ζητά, μία φορά το χρόνο με «συγκέντρωση» στο Σύνταγμα, να φύγει η κυβέρνηση.
Μετά το στραπάτσο στο Eurogroup , αυτή η συγκέντρωση των «Παραιτηθείτε» ήταν η πιο καλή είδηση για τον Αλέξη Τσίπρα: είχε ανάγκη να διαπιστώσει ξανά ότι δεν έχει ισχυρή αντιπολίτευση από τα δεξιά του και πως η όποια αντίδραση και δυσαρέσκεια υπάρχει – και υπάρχει μεγάλη, όπως αποτυπώνεται σε όλες τις δημοσκοπήσεις – δεν μπορεί να πάρει μορφή κοινωνικού ρεύματος ή να γίνει πολιτικό πρόβλημα.
Αν, με τόσα που υπογράφει με τους δανειστές (νέα σκληρά μέτρα, συνέχιση της λιτότητας, πρωτοφανείς δεσμεύσεις για πρωτογενή πλεονάσματα κ.α.), η δεξιά αντιπολίτευση έχει να παρουσιάσει σε επίπεδο ανοιχτών εκδηλώσεων, τους «Παραιτηθείτε», το Μαξίμου οφείλει να κάνει παραγγελία σε σαμπάνιες για να έχει στοκ ανά πάσα στιγμή. Τουλάχιστον όταν πέφτουν οι σφαλιάρες από τους δανειστές, να βάζουν το βίντεο με τις «συγκεντρώσεις» των «Παραιτηθείτε» και να τρέχουν στα κελάρια να φέρνουν σαμπάνιες για πάρτι! Διότι οι «Παραιτηθείτε» και όσοι κινούνται σε αυτή την πολιτική λογική, τον κριτικάρουν ουσιαστικά για όλα τα άλλα, εκτός από τις συμφωνίες που υπογράφει με τους δανειστές. Εκεί του λένε περίπου «υπέγραψε κι άλλα». Από τη στιγμή που δεν υπάρχει ισχυρός αντίλογος για όσα υπογράφει (σε άλλες εποχές θα πέφταν τα τσιμέντα – κυριολεκτικά), όλα τα άλλα μπορεί να τα διαχειριστεί. Στο κάτω κάτω τα περισσότερα από τα υπόλοιπα θέλει έτσι κι αλλιώς να τα κάνει διαφορετικά από τους εκ δεξιών αντιπάλους του.
Από τη μία λοιπόν μπορεί να κάνει γιο-γιο την ελληνική κυβέρνηση ο Σόιμπλε, αλλά από την άλλη δεν υπάρχει στο εσωτερικό κάτι που να τρομάζει τον Τσίπρα. Γι’ αυτό και κάνει ανενόχλητος το σχεδιασμό του για εκλογές σε τουλάχιστον 15 μήνες, ίσως και 22 μήνες.
Η Γεννηματά κάτι προσπαθεί να κάνει, τελειώνοντας αυτή την περίεργη και αδιόρατη αίσθηση που υπάρχει, περί ανοχής στην κυβέρνηση και μελλοντικών διεργασιών για κυβερνητική συνεργασία, αλλά η κεντροαριστερά χρειάζεται πολύ δρόμο ακόμα για να αποτελέσει απειλή για τον Τσίπρα.
Γι’ αυτό και η κυβέρνηση το ρίχνει στην… παλαβή: πανηγυρίζει για μία συμφωνία, την οποία θεωρούν θετική η ίδια, ο Σόιμπλε και ο Μακρόν, για λόγους αβρότητας και παραδοσιακής γαλλικής κουτοπονηριάς. Ουδείς άλλος. Ούτε το ΔΝΤ, ούτε η ΕΚΤ, ούτε η πλειονότητα των αναλυτών, ούτε οι αγορές ενθουσιάστηκαν με τη συμφωνία. Κάποιοι μάλιστα, όχι ασόβαροι, την χλευάζουν ανοιχτά.
Αλλά όταν στη μία άκρη έχεις τον Σόιμπλε και στην άλλη τους «Παραιτηθείτε», ισορροπείς μια χαρά και συνεχίζεις ανενόχλητος. Δεν έχει σημασία για πού. Υπάρχει πάντα η οπτική ότι το ταξίδι μπορεί να είναι όντως αυτοσκοπός…
*Πηγή: protothema.gr
