Φαίνεται πως μετά τα αποκαλυπτήρια μεγάλων “ανακριβειών” στα απομνημονεύματά του από σοβαρούς βιβλιοκριτικούς του “Ανίκητοι Ηττημένοι” (όπως: Νάντια Βαλαβάνη, Παύλος Ελευθεριάδης, Marcus Walker, Στέφανος Καψάσκης, Γιώργος Λακόπουλος, Βασίλης Βιλιάρδος κ.α.) ο Γιάνης άλλαξε τακτική στο επικοινωνιακό μπαράζ που συνεχίζει απτόητος τα τελευταία δυόμισι χρόνια.
Από τη μια, υπόσχεται στους θαυμαστές του DiEM25 πως δεν πρόκειται να ξαναμιλήσει για το 2015 “αφού εγώ το έγραψα“, όπως είπε στη Παρουσίαση του βιβλίου (9-10-17) με τη γνωστή μετριοφροσύνη του.
Από την άλλη, επιλέγει εκείνους που σίγουρα δεν επιδιώκουν διάλογο μαζί του, για να επαναλάβει κάποιες από τις “ανακρίβειες” που δεν έχουν χωνευτεί ακόμα αμάσητες από μεγάλο μέρος της κοινής γνώμης.
Ένας από αυτούς, δεν είναι άλλος από το πιο μισητό πρόσωπο στην Ελλάδα, ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, που αναφέρθηκε περιφρονητικά στο πρόσωπο του “συναδέλφου Βαρουφάκη”, κατά τη διάρκεια της συνέντευξής του στην εκπομπή “Ιστορίες” του ΣΚΑΙ, με τον Αλέξη Παπαχελά, στις 24-2-17.
Έσπευσε λοιπόν ο Γιάνης να απαντήσει μέσω της ιστοσελίδας του, με ολιγόλογη “ανοιχτή επιστολή” προς το Σόιμπλε, για να εμπεδώσει στους ανύποπτους (ακόμα) αναγνώστες, τη μεγαλύτερη “ανακρίβεια” των αναμνήσεών του από το τραγικό πρώτο εξάμηνο του 2015:
Δηλαδή, πως ο Σόιμπλε τον πίεζε τότε (Ιούνιος 2015) να υπογράψει αυτό που ο Τσίπρας υπέγραψε ένα μήνα αργότερα, ΚΑΙ ΟΧΙ να εφαρμόσει αυτό που ο Βαρουφάκης είχε ήδη υπογράψει τέσσερις μήνες πριν, στις 27 Φεβρουαρίου 2015.
Τι θα απαντούσε όμως ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε στο μήνυμα του Γιάνη Βαρουφάκη αν δεν απαξιούσε να ασχοληθεί κι άλλο μαζί του;
Να μια πρόταση «απαντητικής επιστολής» που θα μπορούσε να είχε αποστείλει ο πρώην ΥΠΟΙΚ Γερμανίας προς τον πρώην Έλληνα ομόλογό του, αν αμφότεροι δεν ήταν εκτεθειμένοι από τα επακόλουθα της κοινής τους Απάτης:
Lieber Yanis,
Μου ζητάς να παραβώ τις επανειλημμένες και κατηγορηματικές δηλώσεις μου (π.χ. πρόσφατα στη FAZ και προ δύο μηνών στα ΝΕΑ) που επανέλαβα χτες στον κοινό μας φίλο Αλέξη Παπαχελά, ότι απαξιώ να ασχοληθώ με όσα έχεις πει κατά καιρούς για μένα, γιατί «απέχουν τόσο από την πραγματικότητα ώστε έχεις χάσει και τα τελευταία υπολείμματα της αξιοπιστίας σου απέναντί μου».
Αλλά θα κάνω μια εξαίρεση για πρώτη και τελευταία φορά, επειδή με προκαλείς να σου δώσω τον ορισμό της «ανακρίβειας», λέξη που σημαίνει την ανάμιξη του μεγάλου Ψέματος με λίγη Αλήθεια, για να φτιάξεις ένα ακόμα μεγαλύτερο Ψέμα που θα κρύβεται πιο εύκολα.
Το μεγάλο Ψέμα που μου ζητάς να βεβαιώσω είναι ότι σε πίεζα να υπογράψεις τη 3η δανειακή συμφωνία και το 3ο Μνημόνιο, ενώ ξέρεις πως το μόνο που σου ζητούσα ήταν να εφαρμόσεις αυτά που ήδη είχες υπογράψει στις 27 Φεβρουαρίου 2015, δηλαδή τη παράταση της 2ης Δανειακής Σύμβασης του Σαμαρά και την ολοκλήρωση της 5ης Αξιολόγησης του 2ου Μνημονίου «με όλα τα εξωφρενικά» μέτρα που υπέγραψες σε μαίηλ προς τον τοποτηρητή μου στο Euro Working Group, Τόμας Βίζερ.
Είναι το μαίηλ που αναφέρεις και στο βιβλίο σου ως «έργο του σκότους που αναγνωρίζω για δικό μου» στη σελίδα 296 της αγγλικής έκδοσης και σελίδα 485 της ελληνικής, αλλά δεν τολμάς να το εμφανίσεις πουθενά, ούτε καν περιληπτικά. Αυτό λοιπόν είναι το δικό σου «έργο του σκότους» στο οποίο συμμετείχα κι εγώ, κρατώντας το μυστικό, από τα ΜΜΕ, όχι μόνο σε Ελλάδα και Βρυξέλλες αλλά και στη Γερμανία, ακόμα και από την ίδια τη Μέρκελ.
Γιατί λοιπόν δεν εμφανίζεις το μαίηλ για το οποίο – όπως γράφεις στο βιβλίο σου (σελ. 299/490) – χρειάστηκε να σύρεις στο Μαξίμου τον πρόεδρο του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, στις 4πμ τα χαράματα της 27ης Φεβρουαρίου;
Σε κάθε περίπτωση, τι δουλειά είχε ο πρόεδρος του ΝΣΚ να εγκρίνει μες τη νύχτα τις δύο υπογραφές σου σε επίσημες διακρατικές συμβάσεις, παραβιάζοντας το Σύνταγμα και παρακάμπτοντας την αρμοδιότητα της Βουλής, των βουλευτών της πλειοψηφίας, αλλά και της ίδιας της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ;
Μήπως, αν γίνει γνωστό το περιεχόμενο του μαίηλ που συμφώνησες μυστικά στις 24/2 και υπέγραψες στις 27/2/2015, θα φανεί η ομοιότητά του με το τελεσίγραφο των μέτρων που δήθεν σε πίεζα να υπογράψεις στο τέλος της άκαρπης 4μηνης παράτασης (από την οποία, τουλάχιστον οι δυο μας, βγήκαμε κερδισμένοι), στις 25-26 Ιουνίου 2015;
Η πικρή μικρή αλήθεια είναι πως σου είπα ότι «θα ήσουν υπόλογος στο λαό σου», όχι για το «κάκιστο για την Ελλάδα» Μνημόνιο 2 και τα ανεκτέλεστα Μέτρα του Σαμαρά που είχες μυστικά υπογράψει, αλλά για την Υπαναχώρησή σου την οποία ανέχτηκα, και την άρνησή σου να τα διαπραγματευτείς «στα πλαίσια της ευελιξίας των ισχυουσών ρυθμίσεων» (current arrangements) όπως προέβλεπε η «δημιουργική ασάφεια» της 20 Φεβρουαρίου 2015!
Στο βιβλίο σου, βέβαια, αναφέρεσαι (σελ. 292/480) και στο ψέμα με το οποίο δικαιολόγησες προσωρινά στον Τσίπρα τη συνθηκολόγησή σου, χωρίς να ζητήσεις ή να πάρεις την δική του έγκριση, στη τηλεδιάσκεψη της 24-2-15. Αλλά, γι αυτό, αρμόδιος να απαντήσει είναι ο Πρωθυπουργός σας.
Sehr freundlich,
Wolfgang Schaeuble
Nuntiusweb
Δημήτρη Γιαννόπουλε, Χρόνια Πολλά και Καλά. Ωραία τα λες, θα αναφέρω και εγώ πως είναι δυνατόν ολόκληρος υπουργός οικονομικών της χώρας να μη γνώριζε τα εξής:
Το δημόσιο χρέος της χώρας μετά από όλη αυτή τη φτωχοποίηση, μετά το PSI που όλα μας τα ταμεία έδωσαν περίπου 100 δις (χώρια από αυτά που έχασαν οι ιδιώτες) είναι τώρα στα 320 δις.
Αυτό το δημόσιο χρέος στα τέλη του 2009 ήταν όμως στα 220 δις και παρά τα 100 δις που έχασε η Ελλάδα με το PSI, πήγε στα 320 δις στα τέλη του 2012.
Αντί το χρέος της χώρας στα τέλη του 2012 να πάει στα 120 δισεκατομμύρια Ευρώ, πήγε στα 320 δις…
Δείτε και το διάγραμμα στην επίσημη ιστοσελίδα του ΔΝΤ, εκεί φαίνεται πολύ καθαρά αυτό που λέω.
http://www.indexmundi.com/greece/public_debt.html
Δώσαμε λοιπόν στις τράπεζές μας πάνω από 200 δις ευρώ από το 2010 έως τα τέλη του 2012. Άρα το κανονικό δημόσιο χρέος είναι αυτή τη στιγμή περίπου στα 120 δις, εάν εξαιρέσουμε αυτές τις “ανακεφαλαιοποιήσεις” των ιδιωτικών τραπεζών μας που διαχειρίζονται Ευρώ και βεβαίως με το εγκληματικό PSI.
Αντί δηλαδή το χρέος της χώρας στα τέλη του 2012 με την καταλήστευση των δημοσίων ταμείων λόγω PSI να πάει στα 120 δισεκατομμύρια Ευρώ, πήγε στα …320 δις.
Άρα όλοι οι διεφθαρμένοι, προδότες πολιτικοί μας σκλάβωσαν έναν λαό με πρόσχημα το χρέος. Για να υφαρπάξουν οι “εταίροι” μας ότι πολύτιμο έχει η Ελλάδα, από την δημόσια περιουσία της (η οποία ξεπουλιέται χωρίς λόγο και αιτία) μέχρι τον ορυκτό της πλούτο. Τον ορυκτό πλούτο (πετρέλαια και φυσικό αέριο) που μέχρι πρότινος …ούτε που γνωρίζαμε ότι υπήρχε. Και την Ελληνική ΑΟΖ δεν έχουμε ακόμα και σήμερα ανακηρύξει, αφού δήθεν φοβόμαστε τους Τούρκους. Και όμως η Κύπρος επί Τάσου Παπαδόπουλου ανακήρυξε τη δική της ΑΟΖ και μας παρακαλούσε να ανακηρύξουμε ταυτόχρονα και εμείς τη δική μας. Και σημειώστε ότι η Ελλάδα έχει ορυκτό πλούτο αξίας πολλών τρισεκατομμυρίων Ευρώ, το οποίο το γνωρίζουν οι πάντες (αυτοί που πρέπει) εδώ και δεκαετίες.
Με πρόσχημα λοιπόν ένα χρέος που είναι δήθεν χρέος, γίνονται όλα αυτά. Και εμείς ακόμα κοιμόμαστε και νομίζουμε ότι το χρέος μας δημιουργήθηκε επειδή πληρώναμε μισθούς και συντάξεις ή επειδή είχαμε πάρα πολλούς δημοσίους υπαλλήλους…
Και αν δε δίναμε αυτά τα πάρα πολλά δις και φαλίριζαν οι τράπεζες κανείς δε θα έχανε τις καταθέσεις του όπως νομίζουν πολλοί, αφού τα χρήματα δε βρίσκονται στα ταμεία των τραπεζών αλλά έχουν δοθεί από τις τράπεζες για δάνεια και δεν υπάρχουν σε ρευστό.
Αυτό που πρέπει όλοι μας να καταλάβουμε είναι ότι την οποιαδήποτε χρηματοδότηση των τραπεζών την αναλαμβάνει η χώρα από μόνη της, μόνο εφόσον έχει εθνικό νόμισμα που το εκδίδει η ίδια. Και μόνο τότε. Και μόνο επειδή εκδίδει μόνη της το χρήμα. Και ακριβώς επειδή η χώρα εκδίδει μόνη της το χρήμα.
Αυτό γίνεται ανέκαθεν, από τη δημιουργία του χρήματος και του τραπεζικού συστήματος.
Στην Ελλάδα, επειδή ακριβώς έχουμε Ευρώ, τη χρηματοδότηση των τραπεζών θα έπρεπε να την αναλάβει η ΕΚΤ που εκδίδει το Ευρώ, αφού αυτή εκδίδει το χρήμα. Θα έπρεπε…
Δεν μπορεί η ΕΚΤ να συμμετέχει μόνο στα κέρδη και τη χασούρα να την αναλαμβάνει μόνο του το κάθε κράτος.
Και προσέξτε, μπορεί αυτό που γράφω να ακούγεται από κάποιον ειδήμονα πολύ …ερασιτεχνικό. Γράφω ότι η ΕΚΤ θα έπρεπε να αναλάβει τη χρηματοδότηση όλων των τραπεζών… Θα το εξηγήσω και αυτό λοιπόν.
Καταρχάς είμαι σίγουρος ότι οι ελληνικές τράπεζες δε χρειάζονταν περισσότερο χρήμα ακόμα και από τις καταθέσεις μας, ακόμα και από το ετήσιο ΑΕΠ της χώρας, σε δυόμιση χρόνια για …χρηματοδότηση. Άρα όλο αυτό με το «χρέος» μας είναι κόλπο των διεθνών τοκογλύφων, με «συνεργάτες» το διεφθαρμένο πολιτικό μας σύστημα, για να μας αρπάξουν ολόκληρη τη δημόσια περιουσία μας. Στη συνέχεια θα αναφέρω πως όταν παλαιότερα επί δραχμής χρειάζονταν χρηματοδότηση η …Τράπεζα Κρήτης, έκανε τον έλεγχο η Τράπεζα της Ελλάδος και στη συνέχεια η Ελλάδα χρηματοδοτούσε. Ολόκληρη η Ελλάδα και όχι η …Κρήτη. Που σημαίνει ότι η ΕΚΤ θα έπρεπε να ελέγξει εάν πραγματικά κάποια τράπεζα χρειάζονταν τόσο χρήμα και μετά ολόκληρη η ΕΕ να χρηματοδοτούσε. Και αναφέρομαι σε όλες τις τράπεζες της ΕΕ που διαχειρίζονται Ευρώ. Η ΕΕ θα έπρεπε να χρηματοδοτήσει όλες τις τράπεζες της Ευρώπης και άρα όλες οι χώρες να συμμετείχαν ανάλογα με την οικονομική δυνατότητα της κάθε χώρας.
Είναι όμως φανερό ότι αυτές οι «ανακεφαλαιοποιήσεις» των τραπεζών είναι εκβιασμός. Είναι οικονομικός στραγγαλισμός όποιων χωρών επιθυμεί το «σύστημα». Δεν είναι άλλωστε τυχαίο οι ελληνικές τράπεζες σε περίοδο κρίσης να «χρειάστηκαν» 200 δισεκατομμύρια Ευρώ σε δυόμιση χρόνια.
Το 2010 με Παπανδρέου έως το 2012 με Παπαδήμο και με Σαμαρά…
Περισσότερα από 200 ολόκληρα δις δώσαμε στις ιδιωτικές μας τράπεζες που διαχειρίζονται Ευρώ και αυτό το ποσό προσμετρήθηκε στο δημόσιο χρέος της χώρας! Και πριν και μετά από αυτά τα δις που πήραν για «χρηματοδότηση» οι τράπεζές μας, χρειάστηκαν μόνο κάτι εκατομμύρια…
Και θα γράψω κάτι ακόμα, αφού θέλουμε σώνει και καλά να είμαστε στο Ευρώ…
Πρέπει επιτέλους να μας κυβερνήσουν Έλληνες και όχι ελληνόφωνες και το εννοώ. Πρέπει να κατηγορηθούν και να κλειστούν φυλακή όλοι οι νυν και οι πρώην κυβερνώντες μας για εσχάτη προδοσία (η οποία δεν παραγράφεται ούτε με το νόμο περί …μη ευθύνης υπουργών) και να γίνει ένας επίσημος λογιστικός έλεγχος του δημοσίου χρέους. Τότε κανένας Ευρωπαίος, κανένας δανειστής, κανένας τοκογλύφος, κανένας «εταίρος» μας, δεν θα μπορεί να μας πει τίποτε επειδή δε θα δεχτούμε αυτό το χρέος και δε θα πληρώνουμε μέχρι να λήξει ο λογιστικός έλεγχος. Αυτά περί δημοσίου χρέους, αφού το 70% του προέκυψε από τη «χρηματοδότηση» των τραπεζών μας. Των ιδιωτικών μας τραπεζών που διαχειρίζονται Ευρώ…
Αλλά εμείς θέλουμε Ευρώ και ΕΕ… Τι …ένωση είναι αυτή, αφού όμως δεν είναι πρωτίστως ένωση τραπεζών; Μόνο …νόμισμα έχουμε κοινό; Είναι λογικό ότι μια τέτοια …ένωση είναι προς όφελος αυτών των χωρών που παράγουν. Εμείς που δεν παράγουμε τι φοβόμαστε; Μη τυχόν και χρειάζεται να αλλάζουμε το νόμισμά μας στα αεροδρόμια του εξωτερικού στα ταξίδια μας, που πλέον δεν κάνουμε;
Αν παραμείνουμε στο Ευρώ, υπάρχει και μία απλή λύση, αφού υποτίθεται ότι θέλουμε μια …ενιαία Ευρώπη:
Ότι εισάγει μια χώρα της ευρωζώνης από εταιρία άλλης χώρας της ευρωζώνης, η εταιρία αυτή θα πληρώνει το ποσοστό του φόρου της όχι στην εφορία της χώρας στην οποία βρίσκεται, αλλά στην εφορία της χώρας που πωλούνται τα προϊόντα αυτά.
Επίσης, όπως έγραψα, θέλουμε ενιαία Ευρώπη, με ενιαία οικονομικά. Και όχι με δικές του τράπεζες το κάθε κράτος, τις οποίες μόνο του θα τις …χρηματοδοτεί ενώ η ΕΚΤ θα συμμετέχει μόνο στα κέρδη…
Αυτά μπορεί να τα θέλει ο …Σόιμπλε, αλλά ούτε σωστά είναι, ούτε δίκαια, ούτε τίμια.
Και τέλος, ότι κατασκευάζεται εκτός ευρωζώνης, θα πρέπει να εισέρχεται στην ευρωζώνη με δασμούς (πχ. τα «γερμανικά» φάρμακα της Bayer, κατασκευάζονται στο Μπαγκλαντές).
Όλα είναι πολύ εύκολο να γίνουν και προπάντων δίκαια, αλλά ποιος θα τα πει, ποιος θα τα επιβάλλει…
Εκτός αυτού, αυτό το «χρέος» μας (το σύνολό του) διαγράφεται εύκολα και μόνιμα από τα διεθνή δικαστήρια (βλέπετε Ισλανδία, αλλά και …Μεταξά).
Μάθετε λοιπόν, ότι και στην Ισλανδία ξεκίνησαν να κάνουν ακριβώς το ίδιο κόλπο, παρόλο που δεν είναι καν στην ΕΕ και φυσικά δεν έχει Ευρώ. Χρωστούσε η χώρα πολλά δισεκατομμύρια για τις “ανακεφαλαιοποιήσεις” των τραπεζών της. Αναλογικά με τον πληθυσμό της χρωστούσε περισσότερα ακόμα και από ότι το δικό μας “χρέος”.
Και οι ιδιωτικές της τράπεζες …ήθελαν και άλλα. “Χρειάζονταν” να κάνουν και άλλη …ανακεφαλαιοποίηση.
Παρόλο λοιπόν που το δέχτηκαν όλοι οι πολιτικοί της και το ψήφισαν όλα της τα κόμματα στη βουλή, αρνήθηκε ο πρόεδρος της Ισλανδίας να δώσουν και άλλα χρήματα, αρνήθηκε να δανειστεί η Ισλανδία και άλλα χρήματα για τις τράπεζές της.
Ο πρόεδρος της Ισλανδίας (κύριος Γκρίμσον) έκανε το μόνο που μπορούσε να κάνει (βάσει Ισλανδικού συντάγματος). Αρνήθηκε να υπογράψει για να πάρουν επιπλέον δάνεια και να ανακεφαλαιοποιήσουν ξανά τις τράπεζές τους και κάλεσε το λαό σε δημοψήφισμα. Το ίδιο που θα μπορούσε να κάνει και ο δικός μας πρόεδρος της δημοκρατίας. Στο δημοψήφισμα αυτό, το 93% του λαού της Ισλανδίας αρνήθηκε να ξεχρεώσει τις τράπεζες εις βάρος του, αρνήθηκαν να πληρώσουν οι ίδιοι οι πολίτες τα χρέη των τραπεζών. Το 93% των Ισλανδών. Αυτό σε ποιο ΜΜΕ μας το άκουσε κανείς; Οι τράπεζες χρεοκόπησαν και οι τραπεζίτες κλείστηκαν στη φυλακή για τα χρέη αυτά. Στα ευρωπαϊκά δικαστήρια που έγιναν πρόσφατα και την πήγαν Αγγλία και Ολλανδία για τα χρέη της, δικαιώθηκε οριστικά η Ισλανδία και τώρα δε χρωστάει σε κανέναν.
Που σημαίνει ότι ακόμα και αν εμείς ως Ελλάδα χρειαζόμασταν πράγματι τόσο χρήμα για τις τράπεζές μας (αποκλείεται αλλά …λέμε) και εάν ήμασταν υποχρεωμένοι να κάνουμε από μόνοι μας τις “χρηματοδοτήσεις” των ιδιωτικών μας τραπεζών (και όχι η ΕΚΤ όπως σίγουρα ισχύει αλλά λέμε …εάν) θα μπορούσαμε να διαγράψουμε το χρέος αυτό, με παράδειγμα την Ισλανδία. Τα δικαστήρια θα μας δικαίωναν και όσοι μας έδωσαν χρήματα μπορούν να ξεχάσουν τα χρήματα αυτά εφόσον πήγαν για τις χρηματοδοτήσεις των τραπεζών. Ή να τους τα δώσει η ΕΚΤ που εκδίδει το Ευρώ κατά το δοκούν, χωρίς αντίκρισμα σε χρυσό όπως είχε το χρήμα κάποτε.
Αφού φημολογείται ότι η ΕΚΤ πληρώνει τα πρόστιμα στην Αμερική για τις Γερμανικές αυτοκινητοβιομηχανίες…
Φημολογείται επίσης, ότι λόγω της γεωγραφικής της θέσης έχει και η Ισλανδία τεράστιο ορυκτό πλούτο στην τεράστια ΑΟΖ της. Όπως έχει και η Ελλάδα…
Μπορείς να πεις στον …αγαπητό Γιάννη πως εάν πράγματι, ως υπουργός οικονομικών της χώρας και μεγάλος οικονομολόγος, δεν γνωρίζει τίποτε για τα περισσότερα από 200 δισεκατομμύρια Ευρώ με τα οποία χρηματοδοτήσαμε τις τράπεζές μας μέσα σε δυόμιση χρόνια, με αποτέλεσμα να γιγαντωθεί το χρέος μας, τότε πρέπει να ψάξει να βρει τους άλλους 44 Γιάννηδες…
Και μην αναρωτιέσαι γιατί τον αναφέρω με …δύο “Ν”. Τα ονόματα δεν τα γράφει ο καθένας όπως γουστάρει, δεν κάνει ο καθένας μια ξεχωριστή δικιά του γλώσσα. Αυτή είναι η ελληνική γλώσσα και σε όποιον αρέσει.
Ακόμα και αν έγινε κάποιο ορθογραφικό λάθος στο ληξιαρχείο, αυτό δεν είναι οριστικό και διορθώνεται εύκολα. Όλα τα άλλα είναι …ιδιοτροπίες.
Στο διάγραμμα του ΔΝΤ που παρέθεσα (http://www.indexmundi.com/greece/public_debt.html) φαίνεται ότι εκτός από την αύξηση του δημοσίου χρέους με ΓΑΠ, Παπαδήμο και Σαμαρά από 2010 έως τέλος του 2012, είχαμε και μία αύξηση στο δημόσιο χρέος το 2009. Αυτό είναι επειδή και το 2009 με τον Καραμανλή δανειστήκαμε και δώσαμε 23 δις ως “κρατικές εγγυήσεις” στις τράπεζες. Μετά επειδή αυτός …παραιτήθηκε, οι τράπεζες δεν ήξεραν τι και γιατί, φοβήθηκαν, αμφισβήτησαν και τα χρήματα αυτά τα επέστρεψαν. Επειδή …δεν τα “χρειάστηκαν”. Στη συνέχεια όμως “χρειάστηκαν” άμεσα πολλά ακόμα χρήματα.
Ο νοών νοείτω.-