Ένα ποίημα του Αντώνη Μπουντούρη: Απλοχωριά

986
να ποίημα του Αντώνη Μπουντούρη

Απλοχωριά

Να ξεβοτανίζεις
να φυτεύεις
να φιλεύεις
ν’ ακούς τον άλλο προσεκτικά

Ιχνος ρυτίδας απο το ύποπτο φώς
να μη σέρνεται στα λόγια

Τεντώνει η φωνή προς τα ψηλά
στον καθαρό αέρα
και σπάει

Φωνή που σπάει
λέει αλήθειες
κι είναι ανθεκτική στο φώς.

Αντώνης Μπουντούρης

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Παρακαλώ προσθέστε το σχόλιό σας
Παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας