Έληξαν με επιτυχία οι εργασίες του Πολιτικού Συμβουλίου (Π.Σ) της ΛΑ.Ε, οι οποίες πραγματοποιήθηκαν την Κυριακή (28/5) με την έγκριση της Πολιτικής του Απόφασης, η οποία υπερψηφίστηκε με 1 μόνο «κατά» και θα δοθεί στη δημοσιότητα τις επόμενες ημέρες.
Εισήγηση για τις πολιτικές εξελίξεις και τα πολιτικά καθήκοντα της ΛΑ.Ε έκανε ο Γραμματέας του Π.Σ της ΛΑ.Ε Παναγιώτης Λαφαζάνης, ο οποίος στην παρέμβασή του μεταξύ άλλων τόνισε:
«Καταγγέλλουμε την προετοιμασία δίωξης κατά του Γ. Φιλιππάκη ως προάγγελο νέου κύματος σκληρού και άγριου αυταρχισμού.
Ο Στουρνάρας είναι συνυπεύθυνος της πιο σκληρής μνημονιακής βίας και τρομοκρατίας και δεν μπορεί να γίνεται τιμητής και κατήγορος».
Ο Παν. Λαφαζάνης τόνισε την ανάγκη «εδώ και τώρα συγκρότησης μετώπου όλων των αριστερών πατριωτικών δημοκρατικών αντιμνημονιακών δυνάμεων» και υπογράμμισε ότι «η ΛΑ.Ε δεν θέτει κανένα κομματικό, προσωπικό ή ηγετικό εμπόδιο στην προώθηση αυτού του μετώπου.
Η κοινωνία βρίσκεται στην κόψη του ξυραφιού και έχει υπερβεί τα όρια αντοχής και ανοχής της. Να ξεσηκωθούμε για να φύγει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, για να φραχτεί ο δρόμος στον Μητσοτάκη και τη ΝΔ, για να μπει η χώρα σε έναν άλλο ριζοσπαστικό δρόμο ελευθερίας, ανασυγκρότησης και δικαιοσύνης».
Την εισήγηση της Πολιτικής Γραμματείας (ΠΓ) προς το Π.Σ παρουσίασε ο Δημήτρης Στρατούλης, που μαζί με τους Παναγιώτη Σωτήρη, Δημήτρη Σαραφιανό, Αντώνη Νταβανέλο και Θανάση Πετράκο ορίστηκαν με απόφαση του Π.Σ ως Επιτροπή Πολιτικής Απόφασης και επεξεργάστηκαν τις τροπολογίες και προσθήκες που κατέθεσαν στην συνεδρίαση τα μέλη του Π.Σ.
Στη διάρκεια της συνεδρίασης του Π.Σ της ΛΑ.Ε έγινε γόνιμος και ουσιαστικός διάλογος, στον οποίο πήραν μέρος με ομιλίες τους 39 μέλη του οργάνου, 29 άνδρες και 10 γυναίκες. Κατατέθηκαν στο Σχέδιο Πολιτικής Απόφασης αρκετές προσθήκες και τροπολογίες, που στο σύνολό τους έγιναν σχεδόν όλες δεκτές από το Π.Σ και ενσωματώθηκαν στο τελικό κείμενο της Πολιτικής του Απόφασης.
Η Πολιτική Απόφαση του Π.Σ της ΛΑ.Ε περιλαμβάνει μια ανάλυση των διεθνών και εσωτερικών πολιτικών εξελίξεων και της κατάστασης του εργατικού και ευρύτερου λαϊκού κινήματος. Επίσης χαράσσει τις βασικές πολιτικές κατευθύνσεις της ΛΑ.Ε για την προώθηση της εναλλακτικής πολιτικής της πρότασης, που έχει ως προϋπόθεση την έξοδο από το ευρώ, το εθνικό νόμισμα, τη διαγραφή χρέους σε σύνδεση με ένα ριζοσπαστικό πρόγραμμα, για τη συγκρότηση πολιτικού, κοινωνικού, εκλογικού μετώπου των αριστερών, αντιμνημονιακών, δημοκρατικών και πατριωτικών δυνάμεων, την επαναθεμελίωση του εργατικού κινήματος, την ανάπτυξη των εργατικών και λαϊκών αγώνων, το άνοιγμα άμεσων κοινωνικών και πολιτικών μετώπων ενάντια στις εφαρμοζόμενες μνημονιακές πολιτικές και την αναδιοργάνωση και οργανωτική και πολιτική ανάταξη της ΛΑ.Ε.
Σύντροφοι, η τελευταία φωτογραφία μάλλον εξηγεί τα προβλήματα και τις αντιφάσεις της ΛΑΕ. Η κρίση της ΛΑΕ, η οποία αποτυπώνεται σε πολλά επίπεδα, είναι κρίση φυσιογνωμίας, λόγου, πρότασης και προσανατολισμού. Αυτό το πολιτικό προσωπικό, που μεγάλωσε, έζησε και έμαθε να λειτουργεί μόνο ως μηχανισμός και μάλιστα υπό “εγγυήσεις” και “συμφωνίες κυρίων” (για το Α.Ρ. ειδικά αυτό ήταν ο ορισμός) η πραγματικότητα το έχει ξεπεράσει. Αν συνεχίσει και επιμείνει απλά θα καταγράψει τα όρια της “διευρυμένης ΑΝΤΑΡΣΥΑ” και των επιρροών της. Αυτό το πολιτικό προσωπικό (συνολικά, όχι μόνο απο το Α.Ρ.) μπορεί μόνο να συνεισφέρει σε κάτι άλλο, αν και εφόσον υπάρξουν πραγματικοί όροι και προϋποθέσεις. Αλλά δεν μπορεί να είναι το “αλλο”.
Τα υπόλοιπα είναι ασκήσεις βερμπαλισμού, ασκήσεις επί χάρτου στρατηγών χωρίς στρατό (ή για την ακρίβεια με στρατό “κάποια κουρασμένα παλικάρια” και το σκληρό μηχανισμό από επιμέρους ομάδες). Το “νέο”, το γέννημα των καιρών και όχι των μηχανισμών και της θερμοκοιτίδας δεν είναι, προφανώς, εύκολο ή δεδομένο, βέβαιο ή εξασφαλισμένο. Κάποια “παλια καραβάνα” ο Ρ.Ρ. το έχει έγκαιρα “συλλάβει” άσχετα αν μπορεί να περάσει στο επόμενο στάδιο από αυτό της συλληψης. Α… και μην βιαστεί να κανένας να με κατατάξει στους “ασυνεχάδες”.
Καλό είναι να κοιτάμε γύρω μας με “ανοικτά” μάτια και αυτιά. Η φωνή της συνείδησης του ΣΥΡΙΖΑ, μερικά κλικ πιο ξεκάθαρη ως προς το θέμα € και της ρήξης, αλλά με αναιμικές απαντήσεις σε πολλά και κρισιμα θέματα, δεν συγκινεί ούτε καν τον κόσμο που έστησε τον ΣΥΡΙΖΑ και σήμερα έχει φύγει ηττημένος για το σπίτι του. Για ευρύτερα ακροατήρια; Ε… δεν χρειάζεται να λεμε ανέκδοτα. Ακόμη κι αν η ΛΑΕ πιάσει το μαγικό 3% τίποτα δεν θα έχει συμβεί, εκτός ίσως από ενα πιο ευνοϊκό περιβάλλον αναπαραγωγής παλιών μηχανισμών, προσωπικών μηχανισμών και επιδιώξεων. Η οποια “ΛΑΕ” θα έχει σημασία, νόημα και προοπτική αν κατορθώσει να πει το “απλό” και “δυσκολο” που ειπε κάποτε ο ΣΥΡΙΖΑ: δώστε μας την Κυβέρνηση (πολυ πολύ σχηματικά). Αλλά για να το πεις αυτό σήμερα, δεν αρκεί η ατάκα, ούτε η απεγνωσμένη προσπαθεια να αναβιώσεις καταστάσεις ως copy paste. Το 2017, δεν ειναι 2015, δεν ειναι 2012, ούτε 2010… και η ΛΑΕ που υπάρχει δεν μπορεί να ειναι μια αριστερή και συνεπή βαριάντα του ΣΥΡΙΖΑ του τότε.
Κατά την γνωστή ρήση, μπορεί κανείς να βλέπει το ποτήρι ως «μισοάδειο» ή «μισογεμάτο». Η δική μας θεώρηση πραγμάτων τείνει σαφώς προς τη δεύτερη εκδοχή, χωρίς να παραγνωρίζει ούτε τα προβλήματα, ούτε τις πρακτικές δυσκολίες του εγχειρήματος της ανατροπής της σημερινής κατάστασης.
Ωστόσο, η εμμονή στην απαρίθμηση μόνο των όποιων προβλημάτων, που παραγνωρίζει τα θετικά βήματα που έχουν γίνει στο ίδιο χρονικό διάστημα (κινηματική εκγρήγορση, οργανωτική ανασυγκρότηση, συγκεκριμένη και συγκροτημένη πολιτική πρόταση, ξεκάθαρη τακτική και στρατηγική συμμαχιών κοκ), ελάχιστα συνεισφέρει στην υπόθεση της ανασυγκρότησης του λαϊκού κινήματος και της αντεπίθεσής του απέναντι στη μνημονιακή λαίλαπα και στον νεοφιλελεύθερο καπιταλισμό. Για την ακρίβεια, έστω και άθελά τους, οι σύντροφοι (με την ευρεία) έννοια που αναλώνονται σε τέτοιου είδους θεωρήσεις, στην πραγματικότητα ρίχνουν νερό στο μύλο της απογοήτευσης και της απο(συ)στράτευσης… Ο Ρ. Ρ. στον οποίο αναφέρεστε, είναι (δυστυχώς) μία από αυτές τις περιπτώσεις… Δεν θα αναφερθούμε εδώ καν στις δικές του προσωπικές ευθύνες, αλλά και τις ευθύνες της οργάνωσής του στο γεγονός, ότι η εσωκομματική μάχη στον ΣΥΡΙΖΑ χάθηκε για τις δυνάμεις που αντιστέκονταν στη μετατροπή του τελευταίου σε νεομνημονιακό μόρφωμα. Θα σημειώσουμε μόνο, ότι απόψεις τύπου «αριστερής μελαγχολίας» είναι πλέον, μετά από 2 χρόνια από την μνημονιακή «κωλοτούμπα» του ΣΥΡΙΖΑ, όχι μόνο άκαιρες, αλλά μπορούν να γίνουν και επικίνδυνες για το λαϊκό κίνημα.
Αναγνωρίζουμε, ασφαλώς, ότι οι συνθήκες δεν είναι καθόλου ίδιες με αυτές του 2015, ή του 2012, ή του 2010… Ωστόσο βρίσκουμε το θάρρος να βγαίνουμε μπροστά και να τα βάζουμε με τα «θηρία», όταν κάποιοι άλλοι κρύβονται επιμελώς και προτάσσουν ως «ενδεδειγμένη» στάση την ενδοσκόπηση και την «αριστερή ψυχανάλυση»…
Θα κλείσουμε με μια φράση του Παναγιώτη Λαφαζάνη από πρόσφατη συνέντευξή του: όποιος σήμερα δεν συμβάλλει στη δημιουργία του ευρύτερου δυνατού αντιμνημονιακού-αντιιμπεριαλιστικού-αντιευρωζωνικού-αντιΕΕ μετώπου, ουσιαστικά συμβάλλει στη διαιώνιση της σημερινής κατάστασης.