Θα μπορούσε να είναι μια κακοστημένη φάρσα, αν δεν επρόκειτο για μια συνειδητή και σκόπιμη απόπειρα βεβήλωσης ενός ιστορικού τόπου μαρτυρίου, προς χάρη της μικροκομματικής προβολής. Η επίσκεψη στη Μακρόνησο που οργανώθηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ, λίγες μόλις μέρες μετά από την επίσκεψη του Αλέξη Τσίπρα στις ΗΠΑ, όπου έδωσε γη και ύδωρ στις ΗΠΑ, συναγωνιζόμενοι επάξια τις χειρότερες περιόδους της εμφυλιακής αμερικανοδουλείας, εντάσσεται ακριβώς σε μια αγωνιώδη προσπάθεια να ξεπλυθούν από τη μνημονιακή παράδοση της χώρας και τη νέα εθελοδουλεία.
Τραγικές οι σκηνές, με τον κοινωνικό εγκληματία Κατρούγκαλο να φωτογραφίζεται κάτω από αψίδα που έστησαν βασανιζόμενοι οι τότε εξόριστοι. Ή με τον γραμματέα του ΣΥΡΙΖΑ Ρήγα, να χασκογελάει σηκώνοντας τη γροθιά, δήθεν σε αγωνιστικό χαιρετισμό, με τους ακόλουθούς του να το διασκεδάζουν, έχοντας λυθεί στα γέλια.
Προκλητικές ήταν ακόμη και οι κονκάρδες που φορούσαν οι επισκέπτες. Κι αυτές εντασσόταν σε πολύ συγκεκριμένη στόχευση. Το σύνθημα «ποτέ πια φασισμός» που ανέγραφαν, προφανώς συνιστά παραχάραξη της ιστορίας, καθώς το κολαστήριο της Μακρονήσου λειτούργησε στα χρόνια της ελεγχόμενης, μεν, αλλά σαφώς κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, από το 1947 έως το 1958. Η ιστορική παραχάραξη με την αναφορά στον φασισμό απέβλεπε τόσο στην αποσιώπηση της σχέσης που έχει μια αστική δημοκρατία με την κρατική τρομοκρατία και μάλιστα στις πιο ακραίες και αποκρουστικές της μορφές, όσο και στην απόκρυψη του ρόλου των Αμερικανών στον κυρίαρχο αντικομμουνιστικό παροξυσμό εκείνης της περιόδου.
Περιττό να σχολιαστεί η παρουσία ανδρών των σωμάτων ασφαλείας, για πρώτη φορά μετά από πολλές δεκαετίες, στη Μακρόνησο, όπως και το γλέντι που στήθηκε κατά την επιστροφή στο Λαύριο.
Η σκοπιμότητα όλης αυτής της ιλαροτραγικής εκδήλωσης είναι ξεκάθαρη και συνδέεται άμεσα με την απεγνωσμένη προσπάθεια να δημιουργηθεί η εντύπωση πως δεν έχουν ξεκόψει εντελώς από την παράδοση της Αριστεράς και των αγώνων της. Φυσικά, η απόπειρα είναι από χέρι χαμένη. Στη συνείδηση του λαϊκού και ιδιαίτερα του αριστερού κόσμου, Αριστερά και μνημόνια και κοινωνική καταστροφή και αμερικανοδουλεία είναι καταστάσεις ασύμβατες.
Τραγικές οι σκηνές, με τον κοινωνικό εγκληματία Κατρούγκαλο να φωτογραφίζεται κάτω από αψίδα που έστησαν βασανιζόμενοι οι τότε εξόριστοι. Ή με τον γραμματέα του ΣΥΡΙΖΑ Ρήγα, να χασκογελάει σηκώνοντας τη γροθιά, δήθεν σε αγωνιστικό χαιρετισμό, με τους ακόλουθούς του να το διασκεδάζουν, έχοντας λυθεί στα γέλια.
Προκλητικές ήταν ακόμη και οι κονκάρδες που φορούσαν οι επισκέπτες. Κι αυτές εντασσόταν σε πολύ συγκεκριμένη στόχευση. Το σύνθημα «ποτέ πια φασισμός» που ανέγραφαν, προφανώς συνιστά παραχάραξη της ιστορίας, καθώς το κολαστήριο της Μακρονήσου λειτούργησε στα χρόνια της ελεγχόμενης, μεν, αλλά σαφώς κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, από το 1947 έως το 1958. Η ιστορική παραχάραξη με την αναφορά στον φασισμό απέβλεπε τόσο στην αποσιώπηση της σχέσης που έχει μια αστική δημοκρατία με την κρατική τρομοκρατία και μάλιστα στις πιο ακραίες και αποκρουστικές της μορφές, όσο και στην απόκρυψη του ρόλου των Αμερικανών στον κυρίαρχο αντικομμουνιστικό παροξυσμό εκείνης της περιόδου.
Περιττό να σχολιαστεί η παρουσία ανδρών των σωμάτων ασφαλείας, για πρώτη φορά μετά από πολλές δεκαετίες, στη Μακρόνησο, όπως και το γλέντι που στήθηκε κατά την επιστροφή στο Λαύριο.
Η σκοπιμότητα όλης αυτής της ιλαροτραγικής εκδήλωσης είναι ξεκάθαρη και συνδέεται άμεσα με την απεγνωσμένη προσπάθεια να δημιουργηθεί η εντύπωση πως δεν έχουν ξεκόψει εντελώς από την παράδοση της Αριστεράς και των αγώνων της. Φυσικά, η απόπειρα είναι από χέρι χαμένη. Στη συνείδηση του λαϊκού και ιδιαίτερα του αριστερού κόσμου, Αριστερά και μνημόνια και κοινωνική καταστροφή και αμερικανοδουλεία είναι καταστάσεις ασύμβατες.
ΟΙ ΔΗΘΕΝ ΑΡΙΣΤΕΡΟΙ ΔΗΘΕΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΕΣ ΒΡΕ ΑΝΤΕ ΔΡΟΜΟ!!!
ακόμη δεν καταλάβατε η έχετε καταλαβη και δεν το χωνεύεται οτι κάνουν ειναι σκόπιμο για να καταστρέψουν την αριστερά έχουν εντολές ! είναι λαμογια και φασιστοειδή υποκείμενα.Γιατι δεν πήγαμε στην Μακρόνησο να τους πετάξουμε αυγα και ντομάτες ληγμένα ε!