Ήταν 4 Ιουλίου 1776 όταν στη συνέλευση που συγκαλείται στη Φιλαδέλφεια των ΗΠΑ ψηφίζεται ένα κείμενο κοσμοϊστορικής σημασίας: Η Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας.
Εκεί ήταν που οι πρωταγωνιστές στη σύνταξη της Διακήρυξης, ο Τόμας Τζέφερσον, ο Βενιαμίν Φραγκλίνος και ο Τζον Άνταμς διακηρύσσουν την απεξάρτηση των ΗΠΑ από την Αγγλία και διατρανώνουν:
- Το απαράγραπτο δικαίωμα ενός λαού «να αποκτήσει την ιδιαίτερη και ισότιµη θέση του ανάµεσα στις άλλες Δυνάµεις της γης»,
- την αποδοχή «ως αναµφισβήτητες τις αλήθειες» ότι «όλοι οι άνθρωποι είναι πλασµένοι ίσοι»,
- ότι στα «αναπαλλοτρίωτα»δικαιώματα των ανθρώπων «περιλαµβάνονται η ζωή, η ελευθερία και η αναζήτηση της ευτυχίας»,
- ότι «οι κυβερνήσεις ορίστηκαν από τους ανθρώπους για να διασφαλίσουν αυτά τα δικαιώµατα και η δίκαιη εξουσία τους προέρχεται από τη συναίνεση αυτών τους οποίους κυβερνούν»,
- πως «όταν µια κυβέρνηση αποδεικνύεται ατελέσφορη για τον σκοπό αυτό, ο λαός έχει δικαίωµα να την αλλάξει ή να την καταργήσει»,
- ότι «όταν η κατάχρηση και ο σφετερισµός της εξουσίας οδηγεί στον απόλυτο δεσποτισµό, οι άνθρωποι έχουν δικαίωµα να την αλλάξουν(…)».
Η 4η Ιουλίου, η εθνική γιορτή των ΗΠΑ, αποτελεί την υπόμνηση ενός κόσμου που η σπουδαία Αμερικάνική Επανάσταση τον ανήγγειλε, αλλά δεν υπάρχει.
Αυτό που έχει απομείνει από την Αμερικάνικη Επανάσταση, από την μια είναι η Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας ως ανεκπλήρωτο – ακόμα – αίτημα για όλους τους λαούς της Γης.
Από την άλλη είναι η πραγματικότητα που ακολούθησε: Η δουλεία, η Χιροσίμα και οι ναπάλμ, ο μακαρθισμός και ο Ψυχρός Πόλεμος, τα Αμπού Γκράιμπ και τα Γκουαντάναμο, οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, οι αμερικανοκίνητες χούντες, τα βασανιστήρια ακόμα και ανθρώπων – όπως αποκάλυψε το Associated Press – που επί Ομπάμα καίγονταν δεμένοι πάνω σε σούβλες στην Υεμένη, οι Τρούμαν και οι Τραμπ, τα 50 εκατομμύρια συσσίτια επί αμερικανικού εδάφους, το ΝΑΤΟ και όσα περιγράφονται στα λόγια του θρυλικού «Born in the USA».
Είναι εκεί που ο σπουδαίος Bruce Springsteen τραγουδά για τον εργάτη Αμερικάνο πολίτη που τον θέλουν δούλο στα εργοστάσια τους, που τον στέλνουν στα Βιετνάμ σαν κρέας για τα κανόνια των ιμπεριαλιστικών πολέμων τους, που τον κρατούν δεσμώτη των σωφρονιστηρίων τους και που αντί της Ανεξαρτησίας του έχουν φορέσει το αφιόνι – χαλκά του κάλπικου «αμερικάνικου ονείρου»…
