Θα ήταν εξαιρετικά διασκεδαστική και θα μπορούσε να αποτελέσει θέμα λαϊκής θεατρικής επιθεώρησης στο Δελφινάριο, αν δεν ήταν τόσο ενδεικτική της βαθιάς σήψης και παρακμής που χαρακτηρίζει την πολιτική ζωή της χώρας αυτά τα χρόνια της μνημονιακής εθνικής και κοινωνικής καταστροφής.
Πρόκειται για την ανάληψη του υπουργείου Τουρισμού από τον Θανάση Θεοχαρόπουλο, τον μέχρι πρόσφατα πρόεδρο της ΔΗΜΑΡ, για αντικατάσταση της ακροδεξιάς Έλενας Κουντουρά που έβαλε πλώρη για την Ευρωβουλή. Ή έτσι ελπίζει, μιας και η αναμενόμενη εκλογική συντριβή του ΣΥΡΙΖΑ δεν επιτρέπει και πολλή αισιοδοξία.
Ο Θεοχαρόπουλος υπουργός, λοιπόν! Και γιατί όχι, θα ρωτήσει κάποιος, που έχει δει τόσους και τόσους από εκείνους που δεν έχουν αφήσει μνημόνιο για μνημόνιο που να μην το στηρίξουν, να παίρνουν υπουργικές θέσεις στην κυβέρνηση Τσίπρα.
Πράγματι, ως προς αυτό ο Θεοχαρόπουλος είναι ένας από τον σωρό. Άλλωστε, ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ από το καλοκαίρι του 2015 έχει γίνει σημαιοφόρος της μνημονιακής πολιτικής.
Το ιλαροτραγικό με τον ανεκδιήγητο αυτόν τυπάκο είναι ότι μόλις πριν κάποιους μήνες, τον Αύγουστο 2018, με αγόρευσή του στη Βουλή, απαιτούσε την παραίτηση του Τσίπρα, κατονομάζοντάς τον ως υπεύθυνο για τη απώλεια της ζωής μιας εκατοντάδας ανθρώπων στη φονική πυρκαγιά στο Μάτι της ανατολικής Αττικής.
Τι μεσολάβησε και άλλαξε γνώμη; Πείστηκε πως ο Τσίπρας δεν έφταιγε; Μα στην περίπτωση αυτή δεν θα έπρεπε να ζητήσει δημοσίως συγγνώμη, όπως δημοσίως είχε εξαπολύσει τις κατηγορίες;
Ή μήπως μπροστά στην υπουργική θέση δεν έχει καμιά σημασία, πλέον, ο θάνατος εκατό ανθρώπων;
Ο φαιδρός αυτός πολιτικάντης, που όταν έγινε υπουργός στην κυβέρνηση Τσίπρα ο Κουβέλης δεν δίστασε να τον αποδοκιμάσει, εκφράζοντας “θλίψη και λύπη”, δεν προκαλεί τα ίδια συναισθήματα και για το άτομό του. Ούτως ή άλλως, πρόκειται για ασήμαντο διάττοντα αστέρα απ’ αυτούς που αφού εμφανιστούν για λίγο στο στερέωμα, κάνουν τη βρομοδουλειά για την οποία προορίζονται και πάνε στον σκουπιδοτενεκέ της ιστορίας.
Το τραγικό είναι πως αυτά τα άνευ ήθους και τσίπας άτομα και οι θλιβεροί ηγετίσκοι τύπου Τσίπρα που τους περισυλλέγουν μέσα στην απελπισία για την επιβίωση της κυβέρνησης έστω και για μερικές εβδομάδες ακόμη, φανερώνουν και το μέγεθος της συνολικότερης εξαχρείωσης που επικρατεί στο καθεστωτικό μνημονιακό κατεστημένο.
Πρόκειται για θλιβερά ανθρωπάκια που εκεί που βγάζουν γέλιο ακράτητο, υπενθυμίζουν συνάμα το πόσο αναγκαίος είναι ο ανυποχώρητος αγώνας για την κάθαρση της πολιτικής ζωής της πατρίδας μας από την κόπρο του Αυγεία. Με την ανάκτηση της εθνικής και λαϊκής κυριαρχίας και την ανατροπή των αντιλαϊκών πολιτικών που εξυπηρετούν οι κάθε είδους φαιδροί και συνάμα επικίνδυνοι Θεοχαρόπουλοι.