Υπέγραψαν «προσύμφωνο» μονομερούς δέσμευσης για 4ο Μνημόνιο

Η ει­ρω­νεία της Ιστο­ρί­ας θέ­λη­σε αυτό το «προ­σύμ­φω­νο» να υπο­γρα­φτεί ξανά στις 20 Φλε­βά­ρη, δύο ακρι­βώς χρό­νια ύστε­ρα από ένα άλλο προ­σύμ­φω­νο που υπο­γρά­φτη­κε την ίδια ημε­ρο­μη­νία του 2015. Όπως τώρα, έτσι και τότε, η πρώτη κυ­βέρ­νη­ση ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ-ΑΝΕΛ έδωσε μόνο δε­σμεύ­σεις χωρίς να πάρει τί­πο­τα. Τη συ­νέ­χεια τη γνω­ρί­ζου­με. Ωστό­σο, οι ομοιό­τη­τες δεν εξα­ντλού­νται σε αυτό. Κά­νο­ντας αντί­στρο­φα τη σύ­γκρι­ση, όπως τότε έτσι και τώρα, η κα­θαυ­τό συμ­φω­νία πα­ρα­πέ­μπε­ται σε μια αργή και βα­σα­νι­στι­κή δια­δι­κα­σία των επό­με­νων μηνών, με χρο­νι­κό dead line τον Ιού­λιο, οπότε πρέ­πει να εξο­φλη­θούν χρε­ο­λύ­σια με­γά­λου ύψους.

«Ναι σε όλα» στο ΔΝΤ, χωρίς συμ­φω­νία και χωρίς… ΔΝΤ

Η επί­ση­μη ανα­κοί­νω­ση του Eurogroup δεν αφή­νει καμία αμ­φι­βο­λία, καθώς μι­λά­ει για επί­τευ­ξη «κοι­νής αντί­λη­ψης» και όχι συμ­φω­νί­ας:
«Το Eurogroup κα­λω­σό­ρι­σε την επί­τευ­ξη κοι­νής αντί­λη­ψης ανά­με­σα στις ελ­λη­νι­κές αρχές και τους Θε­σμούς, που επι­τρέ­πει να επι­στρέ­ψει η απο­στο­λή της αξιο­λό­γη­σης στην Αθήνα και να συ­νε­χι­στεί η δου­λειά προ­κει­μέ­νου να κα­τα­λή­ξουν σε συμ­φω­νία σε τε­χνι­κό επί­πε­δο για τις με­ταρ­ρυθ­μί­σεις στο πλαί­σιο της δεύ­τε­ρης αξιο­λό­γη­σης του προ­γράμ­μα­τος». 
Ποια είναι η βάση της κοι­νής αντί­λη­ψης»; Όπως δή­λω­σε ο κ. Ντάι­σελ­μπλουμ, είναι η απο­δο­χή όλων των βα­σι­κών απαι­τή­σε­ων του ΔΝΤ:
«Βρέ­θη­κε κοινό έδα­φος μετά την εντα­τι­κο­ποί­η­ση των συ­νο­μι­λιών την προη­γού­με­νη εβδο­μά­δα και τα κλι­μά­κια θα επι­στρέ­ψουν πολύ σύ­ντο­μα στην Ελ­λά­δα για να δου­λέ­ψουν σε ένα νέο πα­κέ­το με­ταρ­ρυθ­μί­σε­ων στο συ­ντα­ξιο­δο­τι­κό σύ­στη­μα, το φο­ρο­λο­γι­κό σύ­στη­μα και την αγορά ερ­γα­σί­ας».
Με­τα­φρά­ζο­ντας από τη μνη­μο­νια­κή αργκό, αυτό ση­μαί­νει ότι η κυ­βέρ­νη­ση δε­σμεύ­τη­κε να μειώ­σει το αφο­ρο­λό­γη­το (ρε­πορ­τάζ της επό­με­νης μέρας μι­λού­σαν για μεί­ω­ση ακόμη και κάτω από τα 5.000 ευρώ), να πε­ρι­κό­ψει τις συ­ντά­ξεις (κα­τάρ­γη­ση της «προ­σω­πι­κής δια­φο­ράς» του νόμου Κα­τρού­γκα­λου) και να δε­χτεί ομα­δι­κές απο­λύ­σεις (κάτι πολύ πιο χει­ρο­πια­στό από την υπο­τι­θέ­με­νη απλώς «ιδε­ο­λο­γι­κή» διά­στα­ση του ζη­τή­μα­τος…).
Παρ’ όλα αυτά, η ανα­κοί­νω­ση του ΔΝΤ για το «προ­σύμ­φω­νο» εκ­φρά­ζει μεν συ­γκρα­τη­μέ­νη ικα­νο­ποί­η­ση, αλλά δεν δε­σμεύ­ε­ται για χρη­μα­το­δο­τι­κή συμ­με­το­χή στο ελ­λη­νι­κό πρό­γραμ­μα.
Ωστό­σο, για να φτά­σου­με από τη «συ­να­ντί­λη­ψη» στη συμ­φω­νία, η κυ­βέρ­νη­ση ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ-ΑΝΕΛ θα πρέ­πει να ξα­να­πεί το «ναι σε όλα», αυτή τη φορά σε «πα­κέ­το» συ­γκε­κρι­μέ­νων μέ­τρων. Αν δεν επι­δεί­ξει τέ­τοιο πνεύ­μα «συ­νερ­γα­σί­ας», θα υπάρ­ξουν και άλλες… ανα­τρι­χια­στι­κές ανα­λο­γί­ες με την άνοι­ξη του 2015. Ο πρό­ε­δρος του Eurogroup κ. Ντάι­σελ­μπλουμ το υπεν­θύ­μι­σε εμ­μέ­σως πλην σαφώς, δη­λώ­νο­ντας:
«Δεν υπάρ­χει θέμα ρευ­στό­τη­τας για την Ελ­λά­δα, αν και όλοι νιώ­θου­με ότι η επί­τευ­ξη συμ­φω­νί­ας θα ενι­σχύ­σει την εμπι­στο­σύ­νη και την ανά­πτυ­ξη –άρα αυτό είναι ένα ισχυ­ρό κί­νη­τρο (…) Δεν υπάρ­χει ανά­γκη εκτα­μί­ευ­σης τους επό­με­νους μήνες, του­λά­χι­στον μέχρι το κα­λο­καί­ρι. Αν η απο­στο­λή των θε­σμών είναι επι­τυ­χής, θα μπο­ρού­με να το συ­ζη­τή­σου­με στο Eurogroup του Μαρ­τί­ου, αν όχι τότε αρ­γό­τε­ρα»…

Η απάτη περί «τέ­λους της λι­τό­τη­τας»

Ο κυ­βερ­νη­τι­κός ισχυ­ρι­σμός περί «τέ­λους της λι­τό­τη­τας» και περί «μη­δε­νι­κού δη­μο­σιο­νο­μι­κού απο­τε­λέ­σμα­τος» από τα νέα μέτρα απο­τε­λεί κο­ρυ­φαίο επί­τευγ­μα της τέ­χνης της αντι­στρο­φής των εν­νοιών. Όταν όλη η «φα­σα­ρία» γί­νε­ται ακρι­βώς για το δη­μο­σιο­νο­μι­κό απο­τέ­λε­σμα, το οποίο πρέ­πει να είναι τέ­τοιο, ώστε να επι­τυγ­χά­νο­νται πρω­το­γε­νή πλε­ο­νά­σμα­τα 3,5% μετά το 2019, τέ­τοιοι ισχυ­ρι­σμοί απο­τε­λούν προ­σβο­λή της στοι­χειώ­δους νοη­μο­σύ­νης. Την αλή­θεια μάς την είπε ο κ. Ντάι­σελ­μπλουμ, δη­λώ­νο­ντας:
«Πρέ­πει να δούμε αλ­λα­γή της έμ­φα­σης από την πλευ­ρά της λι­τό­τη­τας στις διαρ­θρω­τι­κές με­ταρ­ρυθ­μί­σεις. Εάν αυτές οι με­ταρ­ρυθ­μί­σεις έχουν δη­μο­σιο­νο­μι­κό απο­τέ­λε­σμα, μπο­ρεί να υπάρ­ξει χώρος για μέτρα που θα ενι­σχύ­ουν την ανά­πτυ­ξη. Αν όλα πάνε καλά και το πα­κέ­το των με­ταρ­ρυθ­μί­σε­ων είναι ση­μα­ντι­κό και οι δη­μο­σιο­νο­μι­κοί στό­χοι εκ­πλη­ρώ­νο­νται, τότε μπο­ρεί να υπάρ­ξει δη­μο­σιο­νο­μι­κός χώρος (…) Τότε η κυ­βέρ­νη­ση μπο­ρεί να πα­ρου­σιά­σει τις προ­τά­σεις της για το πώς θα χρη­σι­μο­ποι­ή­σει τον χώρο αυτό».
Να θυ­μί­σου­με ότι ο κ. Ντάι­σελ­μπλουμ ονό­μα­σε τη μεί­ω­ση του αφο­ρο­λό­γη­του και τις πε­ρι­κο­πές στις συ­ντά­ξεις «με­ταρ­ρυθ­μί­σεις», άρα η «αλ­λα­γή έμ­φα­σης από τη λι­τό­τη­τα στις με­ταρ­ρυθ­μί­σεις» καμία απο­μά­κρυν­ση από τη λι­τό­τη­τα δεν ση­μα­το­δο­τεί. Πέραν αυτού όμως, είναι φα­νε­ρό ότι ο «δη­μο­σιο­νο­μι­κός χώρος», για τον οποίο γί­νε­ται λόγος, είναι η επί­τευ­ξη πλε­ο­να­σμά­των με­γα­λύ­τε­ρων του 3,5%. Τότε θα υπάρ­ξουν μέτρα που «θα ενι­σχύ­σουν την ανά­πτυ­ξη». Με­τα­ξύ αυτών, η μεί­ω­ση της φο­ρο­λο­γί­ας στις επι­χει­ρή­σεις, ίσως και η μεί­ω­ση συ­ντε­λε­στών ΦΠΑ…

Μετά τις γαλ­λι­κές εκλο­γές…

Η άνεση του Ντάι­σελ­μπλουμ όσον αφορά το χρο­νο­διά­γραμ­μα για την κα­θαυ­τό συμ­φω­νία δεν είναι τυ­χαία. Πα­ρα­πέ­μπει σε ου­σια­στι­κές δια­δι­κα­σί­ες με ορί­ζο­ντα τον Μάιο-Ιού­νιο. Ο Ιού­νιος δεν είναι μόνο το ορό­ση­μο πριν τις με­γά­λες δό­σεις χρε­ο­λυ­σί­ων του Ιου­λί­ου, αλλά και ο μήνας μετά τις γαλ­λι­κές προ­ε­δρι­κές εκλο­γές. Στις 10 Μαΐου διε­ξά­γε­ται ο δεύ­τε­ρος γύρος και θα γνω­ρί­ζου­με τον νέο Γάλλο πρό­ε­δρο. Και όλοι κα­τα­λα­βαί­νουν πως οι ευ­ρω­παϊ­κοί συ­σχε­τι­σμοί και γε­νι­κά οι ευ­ρω­παϊ­κές προ­ο­πτι­κές θα είναι πολύ δια­φο­ρε­τι­κές, αν εκλε­γεί η κ. Λεπέν ή ο κ. Φι­γιόν ή ο κ. Μα­κρόν. Στην πρώτη πε­ρί­πτω­ση, ενερ­γο­ποιεί­ται μια δια­δι­κα­σία απο­σύν­θε­σης της ΕΕ και της Ευ­ρω­ζώ­νης, στη δεύ­τε­ρη πε­ρί­πτω­ση ενι­σχύ­ο­νται ο συ­σχε­τι­σμός και τα σχέ­δια του κ. Σόι­μπλε, στην τρίτη ενι­σχύ­ο­νται οι Βρυ­ξέλ­λες και η Κο­μι­σιόν…
Πε­ρί­που ένα μήνα νω­ρί­τε­ρα από τον δεύ­τε­ρο γύρο των γαλ­λι­κών προ­ε­δρι­κών εκλο­γών, τον Απρί­λιο, η Eurostat θα επι­κυ­ρώ­σει τα στοι­χεία για το ελ­λη­νι­κό πρω­το­γε­νές πλε­ό­να­σμα του 2016. Στη συ­νέ­χεια, το ΔΝΤ θα επι­και­ρο­ποι­ή­σει-ανα­θε­ω­ρή­σει τις προ­βλέ­ψεις του για την ελ­λη­νι­κή οι­κο­νο­μία, στο πλαί­σιο του World Economic Outlook που εκ­δί­δε­ται κάθε άνοι­ξη. Αν η Eurostat επι­βε­βαιώ­σει ότι το ελ­λη­νι­κό πρω­το­γε­νές πλε­ό­να­σμα το 2016 κι­νή­θη­κε στην πε­ριο­χή του 1,5% του ΑΕΠ ή και πάνω απ’ αυτό, ένα­ντι πρό­βλε­ψης του προ­γράμ­μα­τος για 0,4%, τότε η ανα­θε­ώ­ρη­ση των προ­βλέ­ψε­ων του ΔΝΤ για τις ελ­λη­νι­κές δη­μο­σιο­νο­μι­κές επι­δό­σεις μπο­ρεί να είναι θε­τι­κή, ευ­νο­ώ­ντας ένα συμ­βι­βα­σμό στους κόλ­πους των δα­νει­στών. Χωρίς την έκ­θε­ση της Eurostat και την ανα­θε­ώ­ρη­ση των προ­βλέ­ψε­ων του ΔΝΤ, απλού­στα­τα δεν μπο­ρεί να υπάρ­ξει συμ­φω­νία με τη χρη­μα­το­δο­τι­κή συμ­με­το­χή του ΔΝΤ –άρα εν­δε­χο­μέ­νως δεν μπο­ρεί να υπάρ­ξει καμία συμ­φω­νία.
Αν όλα αυτά ολο­κλη­ρω­θούν, τότε το «μπα­λά­κι» θα πάει στην ΕΚΤ, η οποία θα κλη­θεί να απο­φα­σί­σει αν με τα νέα δε­δο­μέ­να το ελ­λη­νι­κό χρέος είναι βιώ­σι­μο, ώστε να εντά­ξει τα ελ­λη­νι­κά ομό­λο­γα στο QE. Και ως γνω­στόν, έχει θέσει ως προ­ϋ­πό­θε­ση όχι μόνο το κλεί­σι­μο της δεύ­τε­ρης αξιο­λό­γη­σης, αλλά και τα με­σο­πρό­θε­σμα μέτρα για το χρέος –που όμως ο κ. Ντάι­σελ­μπλουμ με­τέ­θε­σε για μετά το τέλος του προ­γράμ­μα­τος.

…και την Ευ­ρώ­πη των δύο «τα­χυ­τή­των»

 Πριν από όλα αυτά, ωστό­σο, και σε ανα­μο­νή αυτών, θα δρο­μο­λο­γη­θούν με κάθε επι­ση­μό­τη­τα οι δια­δι­κα­σί­ες για τη συμ­φω­νία με­τα­ξύ των δα­νει­στών, αλλά και για την Ευ­ρώ­πη των δύο «τα­χυ­τή­των»:
Την Τε­τάρ­τη 22 Φε­βρουα­ρί­ου, στο Βε­ρο­λί­νο, η Γερ­μα­νί­δα κα­γκε­λά­ριος κ. Μέρ­κελ θα συ­να­ντη­θεί με τη διευ­θύ­ντρια του ΔΝΤ κ. Λα­γκάρντ και τον πρό­ε­δρου της Κο­μι­σιόν κ. Ζαν-Κλοντ Γιουν­κέρ.
Στις 6 Μαρ­τί­ου στις Βερ­σαλ­λί­ες θα διε­ξα­χθεί η σύ­νο­δος των «4» ισχυ­ρό­τε­ρων χωρών της Ευ­ρω­ζώ­νης-ΕΕ (Γερ­μα­νία, Γαλ­λία, Ιτα­λία, Ισπα­νία), με τη συμ­φω­νία των χωρών της Benelux (σκλη­ρός πυ­ρή­νας της πρώ­της ευ­ρω­παϊ­κής «τα­χύ­τη­τας»), για να συ­ζη­τή­σουν πάνω στο σχέ­διο της Ευ­ρώ­πης των δύο «τα­χυ­τή­των». Με βάση το απο­τέ­λε­σμα της συ­νά­ντη­σης, θε­ω­ρεί­ται πι­θα­νό ότι θα γίνει κά­ποιου εί­δους ημιε­πί­ση­μη ανα­κοί­νω­ση στο πλαί­σιο της ευ­ρω­παϊ­κής συ­νό­δου κο­ρυ­φής στις 25 Μάρτη στη Ρώμη, στην 60ή επέ­τειο της πρώ­της ευ­ρω­παϊ­κής συν­θή­κης το 1957.
Οι δα­νει­στές χρειά­ζο­νται ένα time out, μέχρι να ολο­κλη­ρω­θούν αυτές οι δια­δι­κα­σί­ες. Χρειά­ζο­νται όμως και ένα «προ­σύμ­φω­νο», που θα δε­σμεύ­ει την ελ­λη­νι­κή κυ­βέρ­νη­ση, θα της με­τα­φέ­ρει την ευ­θύ­νη για τυχόν μη επί­τευ­ξη τε­λι­κής συμ­φω­νί­ας και επι­πλέ­ον θα στέλ­νει ένα κα­θη­συ­χα­στι­κό μή­νυ­μα στις αγο­ρές. Τα πήραν όλα, χωρίς να δώ­σουν τί­πο­τα…
*προ­δη­μο­σί­ευ­ση από την “Ερ­γα­τι­κή Αρι­στε­ρά” που κυ­κλο­φο­ρεί αύριο 22/2